31 oktober 2011

Roodborstje

Vanuit het keukenraam in Nederland zag ik altijd wel een roodborstje. Het was zo'n beetje ons huisvogeltje. Natuurlijk trok hij in de herfst naar het zuiden, maar op hetzelfde moment werd zijn niche ingenomen door een collega uit het noorden; het verschil was niet merken.
Hier in Zuid-Frankrijk is de rol van het roodborstje ingenomen door een zwarte roodstaart. Altijd als ik naar buiten kijk zie ik hem scharrelen in de klimroos, of verstopt hij zich in de klimop tegen het huis.
Op mijn wandeling kwam ik een roodborstje tegen, gesneuveld door een auto van een jager die op de duiven ging.
Zou dat mijn roodborstje uit Nederland zijn?

30 oktober 2011

Twijfelochtend

Het landschap toonde zich als het Bühnenbild uit de derde akte van Tannhäuser: Wie Todesahnung Dämmrung deckt die Lande. 

Hoe somber het ook lijkt, het duidt erop dat het een stralende dag zal worden, geen twijfel mogelijk.

De stralende dag werd een stranddag.

We lagen te genieten in een duinpannetje in de buurt van Vendres. De picknick maakte ons een beetje rozig door de rode wijn. Af en toe even met de hond in zee hield mij bij de tijd. Hoe later in de middag, hoe meer volk er op het strand verscheen. De Fransen gingen uitbuiken na de middagmaaltijd. Daarbij wordt tevens de hond uitgelaten. Ik zie hier in principe maar twee soorten honden: de honden voor de jacht, vrijwel altijd Epagneuls, en die worden niet meegenomen op een wandeling, en dan heb je de "Pim-Fortuin-achtigen": de grote verscheidenheid aan schoothondjes met of zonder strikje op de kop of uitpuilende oogjes in de kop.
Vandaag echter was het "grote hondendag"; Labradors, Golden Retrievers, Herdershonden. Meestal vervette goedzakken, maar zo'n hufter van een herder schoot op mijn hond af en zonder waarschuwing begon hij fiks te bijten: tumult op het strand. Gelukkig kon ik Blondi van mijn hond scheiden en de schade was te overzien. Daarbij, hondenleed is geen mensenleed, zeg ik maar zo.

29 oktober 2011

Ochtendtwijfel

De dagen zijn zo gevuld met triviale zaken als behang afweken, elektriciteit aanleggen, dozen uitpakken, zoeken naar gereedschap, waardoor nadenken over het leven er bij in dreigt te schieten, althans zo ervaar ik dat, soms, af en toe.
Vroeg opgestaan, met de hond naar boven gelopen.
Boven staat een amandelboom.
Daar zag ik de zon opkomen boven Béziers.
Waarom sta ik hier en niet in Ugchelen?
Was het dit allemaal waard, heb ik de juiste beslissing genomen?
Al die vrienden en familie achter laten, die mooie plek op de Veluwe.
Ging het hierom, om hier te staan in de wijngaarden?
Ik kijk naar het zuiden.
Ik zie de kronkelweg naar Narbonne.
Ik zie de platanen langs het Canal du Midi, La Clape bij Gruissan en daar achter de Middellandse Zee.
Verder naar het westen Mont Victor en de Alaric en heel ver boven de ochtendnevel de Canigou in de Pyreneeën.
Mijn hond komt terug hollen en gaat voor mij zitten en kijkt mij aan met een bezorgde blik; "Lopen we niet verder, gaat alles goed?"
"Niets aan de hand", zeg ik tegen hem "Het is goed dat we hier zijn, we hebben er goed aan gedaan!"
Hij kwispelt, holt weg en is het hele voorval alweer vergeten.

23 oktober 2011

Platte slang

Als bewijs van wat ik onlangs schreef over het risico dat slangen hier in Frankrijk lopen (zonder pootjes?) kwam ik vandaag weer eens een geplet exemplaar tegen. Een fotootje gemaakt en opgemeten.
Nog geen 100 meter verder vond ik een verse slangenhuid en onwillekeurig denk je dan: "zou dit het jasje zijn van die platte slang?"
Echter met 110 centimeter was de huid dertig centimeter langer dan de vervelde huid.
Dus gelukkig heb ik de wetenschap dat er daar ergens nog een joekel van een slang huist!

21 oktober 2011

Wasbeer

Tanna had vandaag haar "dirty moment" wat de aanleiding werd voor haar eerste bezoek aan de badkamer. Gelaten liet zij zich poedelen met Marseillezeep en poseerde geduldig voor de camera. Nu maar hopen dat zij zich weer blijft gedragen zoals het hoort!

19 oktober 2011

Trapslang

In de loop der jaren heb ik heel wat slangen in Frankrijk gezien, maar het betrof in de meeste gevallen een dood exemplaar, dood gereden op een asphaltweggetje of doodgeknuppeld langs een pad.
Vanmorgen met Matthijs naar Saint Jean gereden om de plaatselijke herfstwijn te kopen.
Op de terugreis zag ik op de weg een grote slang. Met een slinger aan het stuur probeerde ik hem tussen de wielen door te laten glippen. Gauw gestopt en teruggelopen om te kijken of de reddingspoging succes had gehad of dat ik nu ook een dode slang op mijn conto had.
Luid gesis vertelde mij dat er met de slang niets aan de hand was. Hij siste zo luid en deed zulke agressieve uitvallen dat mij het verstandig leek om bij hem uit de buurt te blijven.
Toch kon hij daar niet midden op de weg blijven liggen, want de volgende automobilist zou wel eens minder oplettend op zijn aanwezigheid kunnen reageren. Dus hem met een stok gemaand de weg te verlaten. Eenmaal in de berm schoot hij bliksemsnel weg in de vegetatie.

17 oktober 2011

Vakantiedag

Vandaag geen dozen uitgepakt, gaten geboord, kabels gelegd, meubels gesjouwd, maar even een vakantiedag.
De zee was heerlijk warm, geen wind en een heerlijk zonnetje. 
Langs het strand gedold met de hond en gewandeld op Ile St. Lucie.

16 oktober 2011

Zoon en dochter

Een week komen Matthijs en Sanne ons helpen om een beetje orde in de huiselijke chaos te krijgen.
Vele handen maken hopelijk al het werk wat lichter en makkelijker.
Maar bovenal zal er weer op de gebruikelijke manier uitgebreid getafeld worden wat de productiviteit niet ten goede zal komen. Kiezen hieruit zal toch betekenen dat we voor de gezelligheid gaan!

13 oktober 2011

Vertrek

Om drie uur 's middags vertrokken de jongens terug naar Apeldoorn. Morgen zullen ze daar rond elf uur in de ochtend aankomen. Ze hebben ons fantastisch geholpen en veel plezier bezorgd. Met hun vertrek is het een beetje extra stil in het dorp.

12 oktober 2011

Alles in huis

Ook vandaag was het terras nog geopend en om vier uur 's middags kon de verhuiswagen naar een parkeerplaats onderin het dorp worden gereden

11 oktober 2011

Uitpakken

Twee dagen de tijd om de verhuiswagen te legen.
Praktisch alle huisraad uit Nederland is overgebracht en moet in twee dagen worden gelost.
Ongeveer 8.000 kg aan spullen moet het huis in en nadat de garage volledig is volgestouwd, gaat het meeste naar de zolders.
Met limonade, biertjes en Campari is de klus een beetje te overzien, want er blijft sprake van aanhoudend zomerse temperaturen.

10 oktober 2011

Aankomst

Lyon lag onder een zomerse zon en even later wees de thermometer 29 graden aan.
Op zo'n zeshonderd kilometer achter ons reed de verhuiswagen met twee chauffeurs die rond middernacht uit Apeldoorn waren vertrokken.
Om vijf uur kwamen we thuis. Nu niet als vakantiebestemming; maar thuis!
Wat een week ligt achter mij en wat een afgelopen 24 uur.
Nu ik in Montouliers ben aangekomen, de deuren en luiken geopend, de zon volop schijnt en het nu in de avond nog vijfentwintig graden is, er nog vlinders voorbij vliegen en de hagedissen tussen de klimop ritselen, voel ik mij helemaal thuis (of is het een misplaatst vakantiegevoel) en gelukkig.
Over een paar uur komt de verhuiswagen, dus nog even genieten van de stilte!
Als begroeting kijkt nog even een tarente door het raam naar binnen.

9 oktober 2011

Onderweg

Gisteren en vandaag alle huisraad ingeladen tot de verhuiswagen stampvol zat.
Nadat deze was vertrokken de tijd genomen om alle kamers schoon te maken en het laatste vuil op te ruimen. Om half zes liep ik nog een rondje door het bos om ons huis, dat even later mijn huis niet meer zou zijn. Voor de laatste keer Jozef en Maria gevoerd. Ze zijn het duidelijk niet gewend om zo laat in de middag nog voer te krijgen en verwachten eerder even uit de ren te mogen. Verbaasd keken ze mij na.
Samen met mevrouw L. voor het laatst over de drempel en de deur achter ons gesloten.
Uitgeput stapten we in de auto en vertrokken.
Nu is het vijf uren later en lig ik in een hotel in Metz.
Gauw de oogjes toe, want het is zo weer morgen!

6 oktober 2011

Afscheid

                     
Ik en een afscheidsfeest, liever niet! 
Gewoon doorwerken tot de laatste dag en op maandag niet meer terugkomen.
Mijn laatste werkdag viel op vrijdag 30 september, dat kwam mooi uit!
Maar naarmate deze laatste dag naderbij kwam, werd de druk om wel iets aan een afscheid te doen steeds groter.
Wie nodig je uit voor je afscheidsfeestje? 
Wat zijn goede criteria?
Met wie zou ik op een foto willen, dat vond ik een goed uitgangspunt.
Kort te voren had ik een aantal recepties bezocht waar ik struikelde over de gepensioneerden.
Geen gepensioneerden, dat was een tweede criterium, van hen was immers al afscheid genomen.
Vervolgens moesten ze echte werkers zijn, niet van die mensen die langs de kant staan en een beetje gevoel voor humor kon ook geen kwaad.
En zo ontstond deze foto. 
Ik zal er nog vaak met genoegen naar kijken.
Bedankt allemaal!