30 september 2013

Bidsprinkhaantje

Zoonlief is deze week op bezoek. Ingevlogen vanuit Eindhoven naar Carcassonne; de wereld wordt steeds kleiner. Vanaf 1 november leek de luchtbrug met Nederland voor een half jaar gesloten, maar Eindhoven-Carcassonne blijft vanaf deze winter  in de lucht. 
Maar daar gaat het niet om. 
Telkens valt mij zijn goede oog voor het kleine op. 
Op de ochtendwandeling vandaag volgenden we vele tientallen meters een mierentrail en vanmiddag tijdens een theestop op de middagwandeling spotte hij een mini-bidsprinkhaan. 
Zo'n kleintje had ik niet eerder gezien, dus hij moest op de foto. Dat was nog niet zo eenvoudig want hij wilde in het fototoestel kruipen. 
Uiteindelijk ging hij toch even poseren.....
Ik ben benieuwd waar hij mij nog meer op zal wijzen de komende dagen!

20 september 2013

Canigou revisited

Ik was van plan om nogmaals de Canigou te beklimmen.
Maar steeds was er wel iets waardoor ik deze tocht moest uitstellen. Dan was er nog teveel sneeuw (in juni waren er nog pistes open), dan was er regen of storm, of had ik zelf andere afspraken of besognes.
Ik denk echter dat de hoofdreden om deze klim voor mij uit te schuiven voornamelijk lag in de door mij gevoelde 'angst' dat mijn knieën het tijdens de tocht en zeker tijdens de afdaling, zouden begeven.
Maar vandaag toch alle moed bijeen geraapt en bepakt en bezakt en met hond Tanna richting Canigou vertrokken.
De reden van deze tocht is een bijzondere, bovenop de Canigou wilde ik de asresten van mijn oudste broer achterlaten. 
Het werd een prachtige dag. Helder, weinig wind, goed klimweer.
Het lopen ging mij prima af.
Ik maakte de keus om in een keer naar de top te lopen en pas daarna een hut op te zoeken.
Alle andere keren overnachtte ik zo'n duizend meter onder de top om dan de volgende dag om twaalf uur boven te staan.
Deze berg is voor de Catalanen een heilige berg en elke rechtgeaarde Catalaan staat eens in zijn leven bovenop deze berg. Zaterdag zou het d vanwege het prachtige weer druk worden, vandaar bovenbedoeld besluit.
Vlak bij de top werd ik ingesloten door wolken en bovenop de top was ik alleen.
In alle rust kon ik nu die handelingen verrichten waarvoor ik was gekomen.
Dat mijn broer daar in vrede moge rusten en tevens van het uitzicht kan genieten.
Net voor het donker bereikte ik de hut La Molina.
Ook daar waren geen andere klimmers waardoor ik in alle rust de dag nog eens kon overdenken, kijkend in een prachtig haardvuur (dank Forêt National) dat de hele nacht heeft doorgebrand.
Het was volle maan en bij mij in de hut bleek ook nog een ransuil te wonen.
Om vier uur 's morgens meldde de uil dat hij naar buiten wilde.
Nadat ik mij uit m'n slaapzak had gewurmd gaf ik de vogel zijn vrijheid.
In doodse stilte vloog hij over mijn schouder naar buiten en in het heldere zilveren maanlicht vloog hij richting bergtop......

Dat is even schrikken

Zoonlief vloog gisteren over de Ugchelse Berg en maakte een fotootje van mijn (en ook het zijne) vorige huis dat hij direct naar ons mailde.
Ik schrok er van.
Mijn gedachten zijn niet meer zo veel bezig met het verleden en deze foto brengt even heel scherp vele herinneringen naar voren. Dat geeft een dubbel gevoel.
Aan de ene kant: wat heb ik fantastisch geboft door daar zo lang te hebben kunnen wonen. Tevens de gedachte: heb ik er goed aan gedaan om dat huis met die haard te verlaten?
Aan de andere kant: wat een goed besluit om juist wel te vertrekken, want ik weet nu dat een idyllische ligging geen garantie voor een idylle is. Met het ouder worden is voor mij het leven in een (kleine) gemeenschap belangrijker geworden dan het leven in een bos.....

19 september 2013

Druivenplukken met levensgevaar

Ziezo, de muskaatdruiven zijn geoogst.
Het was wel weer even wennen.
De eerste wijngaard heeft zoals altijd oude en vooral laag-bij-de-grondse druivenstokken.
Dat vraagt van mij behoorlijk bukken.
Daarna echter zijn alle andere wijngaarden een makkie.
Zelfs geprobeerd om in de plaats van de snoeischaar met het mes te oogsten.
Ik heb dit mes 's avonds weer teruggelegd in de vitrinekast in de kamer.
Nu ligt hij werkeloos tussen allerlei curiosa.
Ik zal hem niet meer gebruiken, want behalve dit mes zou ik ook een flinke doos pleisters mee moeten nemen.
Levensgevaarlijk.
Morgen naar de Pic du Canigou!

15 september 2013

Luie Zaterdag

Vorige week genoten wij van een heerlijk verblijf in de Elzas middels prachtige wandelingen en heerlijke landschappen met even mooie vergezichten onder een zomerse hemel met af en toe tropisch temperaturen.
Op de dag van ons vertrek sloeg het weer om en konden we doorgaan met genieten van de zomer in onze thuishaven.
Vandaag was een luie dag aan het strand.
Na 1 september zijn alle toeristen vertrokken, de wegen weer berijdbaar, de kassajuffrouwen een stuk vriendelijker, het dorp ontvolkt, de stranden leeg en de zee lijkt schoner.
Morgen ook nog luieren en dan: maandagmorgen om zeven uur begin ik met de druivenpluk in ons dorp!

9 september 2013

Vakantiesouvenirs

Uit de Elzas nam ik een paar dozen wijn mee.
Vakantieherinneringen verbleken meestal door de tijd.
Daarbij komt dat het onmogelijk is om van alle reizen herinneringen in de vorm van ruimtelijke voorstellingen plaats te laten vinden of je wordt gedwongen je oude herinneringen weg te gooien om plaats te maken voor nieuwe.
Wijn vind ik een mooi souvenir.
Door het te bewaren wordt deze vaak mooier en door het te drinken met dierbaren deel je deze herinnering op een mooie wijze.
Ik zal de dagen in de Elzas van de afgelopen week nog vaak herbeleven..... Proost!

6 september 2013

St. Anne


Vandaag in Thierenbach de basiliek van St. Anne bezocht.
Dat doe ik voornamelijk om plaatjes te kijken.
Al meer dan tweehonderd jaar worden in deze kerk ex voto's opgehangen met de voorstellingen van de wonderbaarlijke tussenkomst van de maagd Maria.
Honderden van deze kleine schilderijtjes aan de wanden vertellen het verhaal van ongelukken, oorlogshandelingen, zware bevallingen, vee dat aan onweer ontkwam, branden die werden geblust op voorspraak van de Aanbedene.
Aandoenlijk is het om deze dankbaarheid te zien die stamt uit een tijd dat geloven gelijk stond aan weten.Het leukste vind ik het volgen van de chronologie. De schilderijtjes laten de komst van de industrie, de auto, de oorlogen zien vanuit een merkwaardig perspectief.
Vele malen kwam ik hier om mij aan de plaatjes te vergapen en elke keer ontdek ik er weer iets nieuws.
Dat nieuwe is echter wel oud, want er gebeuren geen wonderen meer die de moeite waard zijn om nieuwe ex voto's te plaatsen.
Jammer!

4 september 2013

Grand Ballon 2

Op 28 juli 2011 schreef ik op mijn blog over de afspraak die ik ooit met mevrouw L. maakte over het beklimmen van de Grand Ballon en wat we zouden doen als een van ons de klim niet meer kon maken.
Meer dan tien jaar zijn we niet meer naar boven gelopen en hebben we elkaar niet aan de afspraak hoeven herinneren.
Vandaag was mevrouw L. echter in topvorm om als een klipgeit de Ballon te bedwingen.
Boven wilden we de maaltijd gebruiken in de ferme auberge du Grand Ballon. Dat was onmogelijk; het was er afgeladen vol en alle tafels, binnen  en buiten, waren bezet door salonalpinisten die zich met de auto naar de top hadden verplaatst.
Wij begonnen dus maar direct aan de afdaling richting een andere ferme auberge.
Anderhalf uur later zaten wij in de Glasshütte als enige gasten achter spek, ham, worst en kaassoorten van de eigen boerderij en werd ons verlies aan calorieën meer dan goed gemaakt......spijt.
Glasshütte