Vraag 181

Intelligent

Vaak hoor ik in een gesprek dat die of die een zeer intelligente persoon is. Wil de verteller mij laten weten dat hijzelf intelligent is omdat hij die beoordeling kan maken, durft deze persoon niet zelf te zeggen dat hij zichzelf intelligent vindt en wil hij als intelligent worden beschouwd - geen cent maar wel intelligent?

Ik ben niet dom. Serieus. Ik wéét dat ik niet dom ben. Hoe ik dat weet? Nou, ik heb een opleiding genoten, ik ben belezen, ik ben geïnteresseerd in en weet wat van politiek en geschiedenis en cultuur. En ik ben mij bewust van de voordelen die dat met zich meebrengt. En me ervan bewust dat dat - uiteraard - even onbelangrijk en toevallig is als ongeschoolde onwetendheid. Dus ik ben niet stom, want ik ben mij bewust van wie ik ben. Ik ben mij absoluut van mijzelf bewust als persoon, een fysiek persoon met een geringe complexiteit aan variaties ten opzichte van het standaardpakket fysieke kenmerken en bekwaamheden, en ik ben mij bewust van m'n omgeving en in welke mate die verschilt van andermans omgeving, op een manier die soms in mijn nadeel werkt, maar meestal niet, en ik ben me bewust van mijzelf als een, zij het uniek en afzonderlijk, geconstrueerde persoonlijkheid - opgebouwd uit de onderscheidende elementen van de bij mijn geboorte meegekregen eigenschappen, opvoeding, gezinsleven, culturele invloeden, sociale omgeving en economische middelen. En ik ben mij ervan bewust dat ik mij op een bepaald punt in m'n eigen ontwikkeling bevind, een punt dat ik heb bereikt door de optelsom van mijn eigen keuzes in de loop der jaren, en ik ben mij tegelijkertijd bewust van de in de kern chaotische aard van keuze en gevolg - me ervan bewust dat ik net zo makkelijk anders zou kunnen zijn dan ik ben, of dat ik in elk geval ergens anders zou kunnen zijn dan ik ben, of dat ik in elk geval ergens anders zou kunnen zijn en iets anders zou kunnen doen, met iemand anders, en desalniettemin onmiskenbaar mijzelf zou zijn. En tenslotte ben ik niet dom omdat ik in staat ben te onderkennen dat dit alles bijdraagt aan het onder woorden kunnen brengen en jouw bekwaamheid mijn formuleringen te vatten.

Ik ben me er in andere woorden van bewust dat dit gewoon woorden zijn en dat besef van jezelf en zelfbewustzijn en stompzinnigheid en intelligentie wel eens alles zou kunnen zijn wat we gemeen hebben. We praten met elkaar om te bewijzen dat we niet dom zijn, om onszelf duidelijk te maken dat we weten wat hier gaande is, we kennen de stand van zaken, we begrijpen hoe alles in elkaar steekt. En terwijl wij praten gaat de zon onder en wrijven biljoenen koude  sterren ons de leugens die we onszelf wijsmaken onder de neus. We weten niets.

Ik weet niets. En dat is waarom ik intelligent ben - het feit dat ik weet dat ik niets weet, en dat die kennis het tenietdoet en dat weten dat het wordt tenietgedaan niet de moeite van het weten waard is. We leven in een wereld van woorden. En alles wat je je voorstelt is niet wat je ziet.

Ik zit voor het beeldscherm van mijn pc.

Ik moet stoppen.

Blijven plukken

Zo ik ben weer boven water.
Ik ben uitgeplukt en uitgerust.
Bloggen ging de laatste tijd echt even niet.
Veel van hetzelfde en vermoeid.
Daarnaast is het niet leuk om telkens te schrijven dat het zeewater heerlijk van temperatuur blijft, de zon in het blauw blijft staan en dat de dagen weliswaar korter worden, maar dat elke dag nog 's zomers lijkt te blijven.
Zoiets wordt voor de lezer ongenietbaar stel ik mij voor.
Terwijl ik dit aan het typen ben gaat de deurbel en komt de vraag of ik aanstaande zondag nog een keer wil plukken. Er blijkt een oogstmachine kapot te zijn en zondag gaat de coöperatie enkel voor handplukkers open.
Het verband ontgaat mij volkomen maar ik zeg maar weer ja!

Vraag 180

Vraag 179

Vendange

Druiven plukken

De druivenpluk had iets romantisch.

Druiven plukken en 's avonds met z'n allen het avondmaal aan lange tafels in de avondschemering met overvloedig rode wijn.

Het moest er dus maar eens van komen. 

Een wijnboer vinden, die nog wijngaarden heeft die met de hand worden geplukt zijn hier moeilijk te vinden.

Praktisch alles wordt thans machinaal geoogst. 

Vanaf 3 september worden de witte druiven geoogst. Vanwege de kwetsbaarheid van deze druiven met het warme weer gebeurt dit 's nachts.

Toch vond ik nog twee adressen waar ik mee kon helpen om de zoete muskaatdruif te plukken.

Na de eerste dag niets geen gezelligheid, maar schreeuwende rugpijn.

Die is er de volgende dag nog wel, maar zodra je aan het plukken bent is de pijn verdwenen.

Romantiek?

Nee, die zit thuis onder de kurk en die gaat er nu af!

Alweer september

Altijd weer dat septembergevoel.
Echter voor het eerst van mijn leven zonder natte schoenen in de morgendauw.
In tegenstelling tot de Ugchelse Berg, waar ik elke morgen mijn ochtendwandeling maakte en steevast drijfnatte schoenen opliep, loop ik nu op de Mont des Oliviers zonder  hinder van dauw, dat is hier duidelijk een zeldzaamheid. Zo zeldzaam dat ik in de achttien jaar dat ik hier vertoef nog nooit morgendauw heb meegemaakt.
Het gedicht van Hesse over dit natuurverschijnsel dat zich vooral in de herfst (van het leven) manifesteert.
Geen dauw dus hier, maar dat neemt niet weg dat ik menigmaal, op mijn wandelingen deze maand, zijn gedicht "September" reciteer.

Vraag 178

Cactus

Mijn eerste buitenlandse vakantie was een reisje met ons gezin naar Ahrweiler.
Vanuit een piepklein pensionnetje maakten we onder leiding van mijn vader dagelijks lange wandelingen in de omgeving. Niks rondtoeren met een auto, maar alles met de benenwagen. Een enkele keer een treinreisje.
Met de trein waren we aangereisd en na veertien dagen vertrokken we weer met de trein.
Op de terugweg was er extra bagage in de vorm van vakantiesouvenirs.
Van de pensionhoudster kregen we wat stekjes van haar cactuscollectie mee.
Dat is nu zo'n vijftig jaren geleden.
Van dat gezin leven enkel mijn broer P. en ik nog en een cactus.
Nadat mijn moeder was overleden heb ik de zorg over deze plant overgenomen.
Het was geen schoonheid. Een stekelige augurk van bijna twee meter hoog.
Een paar jaar geleden heb ik de plant, met het oog op de verhuizing, een kopje kleiner gemaakt, en sindsdien heeft hij meer vertakkingen.
Maar nu het wonder.
Deze week heeft zij gebloeid met twee bloemen.
Ik had het bijna niet opgemerkt want dat bloeien gebeurt in het midden van de nacht en de volgende ochtend  reeds is zo'n bloem reeds verlept.
Zou mijn moeder door een luikje daarboven er van hebben kunnen genieten?