Gevloerd

Plat lig ik op de vloer.
Een tegelvloer is mijn bed.
Tien dagen, tien nachten.
Mijn uitzicht is een plafond.
Het is mijn projectiescherm.
Hersenspinsels worden er, aangemoedigd door morfine, op verbeeld.
Het begon op 21 oktober.
Een vage pijn onderin mijn rug.
Pijn verandert in een gevoel dat zich niet meer laat verwoorden.
Op maandagmorgen bracht een ambulance mij naar het ziekenhuis in Narbonne.
Hoeveel pijn heeft u op de schaal van 1 tot 10?
Maak er maar elf van!
Thuis weer plat.
Niets zo fijn als plat op mijn rug.
Op tegels.
Veel pillen doen veel.
Pillen maken mij beter.
Nu weet ik al niet meer hoe erg het een paar dagen geleden was.
Morgen zal het dus beter zijn.
Later lig ik weer op een bed en vergeet ik hoe dit was.
De pijn zal ik wel vergeten,
Maar ik hoop dat ik mijn visioenen op het plafond zal blijven zien.

Bosbrand

Vanaf mei tot heden is het zomer.
Elke dag dus warm en droog.
Ook vandaag is het weer 27°C.
Rond twaalf uur hoorden we brand, brand roepen.
Mevr. L. belde direct de gemeente en brandweer.
En toen begon de show op gang te komen!
Ondertussen kon ik beginnen met mijn nieuwe fototoestel uit te proberen.

Overigens inmiddels gehoord dat het vuur niet door een bbq, maar door het gebruik van een bosmaaier werd veroorzaakt. De brandweerman bleek minder geblesseerd dan de dorpskoerier vermeldde, hij mocht de volgende dag al naar huis.
Weer een les: nieuws moet altijd een paar dagen rijpen!