14 februari 2015

Geconserveerd


Alle goede raad heb ik opgevolgd.
Het werk is klaar.
Alles is helder en opnieuw ingericht en boven de deur naar de drankvoorraad blijven de vogeltjes mijn bezoekjes in de gaten houden . . . .

13 februari 2015

Steenmannetjes 2

Het schilderwerk even ontvlucht en een creatieve wandeling met Tanna gemaakt.
Ik kan de paden inmiddels wel dromen en vind het tijd worden voor wat landart.
Dus begon ik met het rondstrooien van steenmannetjes.
Als ik een beetje flink stapel dan lukt het mij er zo'n tien per wandeling in het veld achter te laten.
Ik ben benieuwd wanneer dit een onderwerp van gesprek wordt in het dorp!

7 februari 2015

Autowrak 10

Ik was de trotse aankoop van een jong stel.
Ik diende als schuilplaats, vakantieverblijf, als liefdesnest.
Ik werd bemind.
Ik werd gewassen en in de was gezet, opgewreven tot ik blonk in de zon.
In mij werd de liefde bedreven.
Ik haalde de jonge moeder met haar tweeling op uit het ziekenhuis.
Ik ging mee op vakantie.
Op mijn achterbank groeiden de kinderen op, keken door mijn raampjes, noteerden de nummers van de departementen die ze lazen op de kentekenplaten van passerende auto's.
Ik werd geparkeerd naast de wijngaard en beschutte mijn eigenaar tegen regen en kou:
Ik werd zijn schaftwagen.
Ik wacht op hem, op zijn vrouw, op de kinderen.
Ik kan maar niet geloven dat zij mij zijn vergeten.
Ik wacht . . . .

6 februari 2015

Huiselijke archeologie

Mijn huis is samengesteld uit vier woningen.
Vier kleine woningen maken samen een grote van 365m³.
Wanneer ik elke dag een vierkante meter zou kunnen renoveren dan was ik dus in een jaar klaar.
Was het maar zo.
Af en toe pak ik wat aan en dan blijkt alle werk meestal veel langer te duren dan gepland en gehoopt.
Het huis is gemiddeld zo'n driehonderd jaar oud.
Dit dorp is honderd jaar geleden geëlektrificeerd en delen van de bedrading in dit huis komen nog uit die tijd: houten gootjes met daarin bedrading met katoenen isolatie. Veel zekeringen zijn nog van porcelein met daarin een loden draad.
Romantisch maar toe aan vervanging.
Nu ben ik bezig de tien meter lange gang op te knappen.
Deze was "verfraaid" met door mij gehate crepie en een lichtgroen behang met een soort marmerachtige structuur.
Dus behang eraf en de crepie verstoppen achter stucwerk.
Het behang was geplakt met een betere soort lijm. Het kostte dus de nodige moeite om het af te weken.
Als verrassing toont zich dan de nieuwe, oude behanglaag en daar onder een muurschildering.
Meestal is het behang niet fraai en de muurschildering stelt niet veel meer voor dan een marmer-imitatie.
Nu vond ik als laatste behanglaag een verrukkelijke afbeelding van een paar vogeltjes, amandelbloesem en  besdragende takken.
Even nadenken of ik dit laat verdwijnen of dat ik het als museaal element in zicht laat.

1 februari 2015

Geschiedeniscorrectie

Het geheugen is een vreemde zaak denk ik weleens.
Vanmorgen was ik wat aan het opruimen op zolder.
Daar zijn een hoop zaken terecht gekomen die nog een plekje moeten krijgen: ofwel bewaren, ofwel de deur uit!
Telkens als ik aan het opruimen ben geslagen kom ik iets tegen dat herinneringen oproept en direct aanleiding is om te stoppen met het gerommel.
Uit een map viel deze foto.
Achterop staat: opn. aug. '99, gepl. Handhaving 1999/6.
Ik kijk lang naar de foto.
Ik herken de plek op de meter nauwkeurig, ik voel nog de cadans van een rustige stap, ik weet welke zweep ik draag en ik weet de naam van dit paard: Lucas.
Maar dat jaartal 1999, dat herken ik niet.
Voor mijn gevoel is het veel langer geleden.
Neemt de tijd zo'n loop met mij of had achterop de foto 1989 moeten staan?
Ik zoek naar referenties en vind nog een foto van mij met paard in de Bibliotheekkrant van november 1992.
Ik sta op deze foto met Eros, de opvolger van Lucas.
Nu weet ik dat het jaartal op de foto fout is, in elk geval voor wat betreft de opnamedatum.
Ik stel met voldoening vast dat ik een paar fragmenten uit mijn verleden een plek heb kunnen geven.