21 september 2016

Nog niet vertrokken

Nog even en ze zijn vertrokken.
De gierzwaluwen zijn al op weg naar Afrika, maar de boeren zwaluwen hebben nog geen haast.
Maar als ik 's avonds naar huisloop landen ze boven mijn hoofd op de elektriciteitsdraden en starten dan een luidruchtig overleg. Ik neem dan aan dat het over de vertrekdatum gaat.
Ik hoop dat ze het voorlopig nog even uitstellen.

8 september 2016

Regen

Het is heet en bovenal is het droog.
Gortdroog is het na bijna drie maanden zonder regen.
Overal zie ik stervende bomen als gevolg van die aanhoudende droogte. Zelfs oude amandelbomen leggen nu het loodje.
De wijnboeren die geen irrigatiesysteem hebben laten aanleggen hebben de druivenoogst zo lang mogelijk uitgesteld in de hoop op een buitje of een beetje zeewind waaruit het druivenblad nog wat vocht aan kan onttrekken, in de hoop op een iets rijkere oogst.
Maar nu is de "vendange" toch begonnen.
Eergisteren was ik aan de beurt om de zoete muscat te plukken. Na vijf uren was de temperatuur opgelopen tot 33°C en zat de pluk erop.
's Nachts klinkt het gebrom van de plukmachines. Er wordt voornamelijk 's nachts geplukt om de druiven zo koel mogelijk binnen te krijgen. Het verschil tussen dag en nacht is soms meer dan 20° en dat scheelt dus een hoop kosten in koeling van de most.
Op mijn dagelijkse wandelingen heb ik praktisch altijd een fototoestel bij mij.
De laatste tijd komt dat minder voor: zinloos.
Er valt niets te fotograferen, alles is verdort, en wat zich roert doet dat in de vroege ochtend of late avond.
Met de hond wandelen staat gelijk aan dierenbeulerij. Tanna begrijpt niet zij het het rondhollen moet laten en is dus in staat zich letterlijk dood te lopen.
's Nachts klinkt het gebrom van de plukmachines en overdag het gebrom van de canadairs, de geel gekleurde blusvliegtuigen van de bosbrandweer.
Elke dag brand in de buurt wel een stuk bos of struikgewas. Meestal beperkt zich de brand tot een honderdtal hectares, maar met harde wind zijn er nu ook al branden van over de duizend hectares.
Ik had nooit verwacht dat ik nog eens naar regen zou verlangen . . .

Moeder van de nacht

Mijn moeder zou dit jaar 110 jaar oud zijn geworden. Maar vorige maand was het alweer 23 jaar geleden dat zij overleed.
Zo lang je aan iemand denkt leeft hij voort, wordt wel gezegd.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet meer alle dagen aan mijn moeder denk. 
Hoeft ook, zij leverde de helft van mijn genen, dus met dat voortleven zit het wel goed.
Al zou ik mijn best doen niet aan haar te denken, dan zou dat onmogelijk zijn doordat eens per jaar bij mij in huis een cactus (Cereus peruvianus) woont die ik praktisch mijn hele leven ken. 
Ik denk dat deze cactus zo'n zestig jaren telt.
Als kleine jongen werd ik al midden in de nacht uit bed gehaald om de bloei van de plant te bewonderen.
Na het overlijden van mijn moeder is de cactus een van de weinige dingen die nog aan haar herinneren.
Bloeien deed de cactus niet meer.
Jaren bleef hij groen.
Hij verhuisde mee naar Frankrijk.
Drie jaar geleden begon hij weer te bloeien en sindsdien elk jaar opnieuw.
Vannacht was het weer zover.
Moeder is ook in Frankrijk van de partij!

1 september 2016

Vooruitgang

Het is 1 september en dat betekent dat de stilte in het dorp is teruggekeerd: de scholen zijn weer begonnen.
Hiermee is een einde gekomen aan de negen weken lange zomervakantie. 
Daarnaast geniet de schooljeugd ook nog volop van vakantie in de loop van het schooljaar: in totaal 17 weken. Het aantal schooldagen is voor de Franse leerlingen slechts 144 (in Nederland 200), maar dat zijn dan wel schooldagen voor de leeftijd vanaf zes jaar van half negen tot half vijf. en voor veel schoolkinderen begint en eindigt de dag met een lange rit in de schoolbus langs vele afgelegen dorpen.
Hier komen de kinderen om zes uur 's avonds de bus uitrollen, meestal met een tas vol huiswerk.
Het is nu dus stil. Niet alleen de kinderen uit het dorp zijn nu weg, maar ook de vele vakantiegangers met hun kroost.
En dan ineen geraas: stof en lawaai. . . . ?
Ik zie een heuse veegwagen aan mij voorbijrijden. 
Tot nu toe werden straten en pleinen door de garde champêtre handmatig schoongeveegd.
Een echte primeur dus. Nooit eerder reed een veegwagen door dit dorp.
De vooruitgang is niet te stuiten!