Vraag 125

Sperwervoer

Nu de meeste broedsels rondom het huis uitvliegen, word ik met enige onregelmatigheid opgeschrikt door een luide bons op een van de ramen. Geheid dat er dan buiten, voor dat raam op de grond, een dood of zieltogend zangvogeltje ligt.
Toch gaat mijn eerst blik altijd wat hoger, in de hoop nog eens een smelleken te zien, maar ook nu was het "maar" de sperwer.
Leuk, al die nestkastjes met al die jongen, die nog niet weten dat hun voornaamste rol in het leven is, om tot sperwervoer op te groeien.

Vraag 124

Huisgeit

Bijna dagelijks rond vier uur 's middags meldt zich onze huisgeit in de oude paardenwei achter het huis.

Vaak blijft zij tot het donker wordt. Zij houdt onze bewegingen in de gaten, vooral die van Tanna, maar inmiddels vertrouwt zij erop dat wij binnen ons territorium blijven.

Dagelijks pluk ik heel wat teken van de hond en soms van mijzelf. Wat zou die geit het heerlijk vinden om een keer "ontteekt"te worden!.

Vraag 123

Pimpel

Er zullen zo'n vijftien nestkasten rondom mijn huis hangen. Het grootste deel is bezet door pimpelmezen en in de rest huizen koolmezen. Ik dacht dat ik hiermee de woningnood onder de mezen meer dan opgelost zou hebben, maar in de holle paal van het moestuinhek zitten ook jonge koolmezen. Verder broeden er in de tuin een merel, groenling, kwikstaart, zwartkop, kruisbek, heggemus, boomklever en -kruiper. Dus zo eenzaam is het nou ook weer niet. Maar het leukste vind ik toch de boerenzwaluw, die gisteren aan de nieuwbouw is begonnen!

IJsco

Het was warm en dat deed mij verlangen naar een ijsco.
Nou ben ik behoorlijk kritisch was ijs betreft, dus maakte ik een behoorlijke omweg om bij mijn favoriete ijscoboer een bestellinkje te plaatsen.
Ik was er niet alleen, een aantal mensen uit de buurt waren in de ijssalon met elkaar in gesprek. Mijn ijscoman bedrijft zijn nering in een volksbuurt, dus het was voor de hand liggend dat het volksmensen betrof.
Ik mag mij graag verbazen in het scherpe analytische vermogen van deze mensensoort, snel en raak wordt een complex probleem teruggebracht tot essentiële eenvoud.
Met mijn ijsco in de hand verliet ik de salon toen ik nog juist van het volgende kon meegenieten:
"En die Grieken hebben jarenlang de zooi besodemietert dus oprotten met die lui!".
"Zo is het maar net,"antwoordde mijn ijcoman,  "en het is alleen weer Wilders die dat in de gaten heeft en er ook wat aan wil doen, de rest zijn maar schijtzakken!".
Instemmend klonk de conclusie: "Zo is 't maar net!".
Even prikkelde het mij te melden dat Wilders alleen maar perfect in de gaten heeft wat het volk wil horen en niet wat het volk moet weten, maar iets zei mij dat het verstandiger was mij nu niet te mengen in de vox populi en dat ik mij beter op mijn ijsje kon concentreren, want voorlopig kom ik hier niet terug.

Dip

Doordat ik in Frankrijk over een krakkemikkige internetverbinding beschik die er uren over doet om een pasfotootje door de leiding te persen ben ik een beetje uit mijn blog-ritme geraakt en dat heeft weer tot gevolg dat ik een beetje in een dip terecht ben gekomen.

Overal op het internet lees ik dat vogeltjes uit eieren komen en bloemen uit knopjes. Dat de rokjes zonder Martin Bril zomaar op een dag zichtbaar zijn geworden en dat de tijgerspin wellicht een blijvertje wordt.

Jammergenoeg kan ik mij even nergens over opwinden en er is niets dat mij ergert.

Alhoewel...... kassameisjes die mij naroepen: "En verder nog een fijne dag gewenst, doeg-doeg!" gooien hoge ogen!

Vraag 122

100 werkdagen

Ooit zag ik de honderd Campbell-soepblikken van Andy Warhol in het Stedelijk in Amsterdam. Vanmorgen dacht ik daar even aan terug; ik moet nog honderd dagen werken, minus vakantie betekent dat minder dan 60 dagen! De schrik sloeg mij om het hart, het lijkt nu wel militaire dienst. De laatste 150 dagen werden door de soldaten afgeteld door van een centimeterrol van 150 cm, dagelijks een centimeter te knippen.
Ben ik daar zo mee bezig? Ja, immers nu komen al die momenten waarop je abonnementen, verzekeringen etc. moet opzeggen en nieuwe moet afsluiten. Het stoppen met werken betekent tegelijk emigreren en dat blijkt vooral een zaak van de goede dingen op het juiste moment te organiseren.
Ik zal nog vaak op de kalender kijken!

Veevervoer

Hoeveel discussies in de auto hebben we niet met de kinderen meegemaakt in de trant van:

"Pappie, waar gaan al die kalfjes naar toe?"
"Oh, die worden naar een nieuwe wei gebracht, want ze hebben al hun gras opgegeten."
Of...
"Pap, waar gaan al die varkentjes heen?"
"Dat kan pappa niet weten, want die varkentjes zijn op schoolreisje, misschien wel naar de Efteling!"
De veewagens van tegenwoordig onttrekken hun inhoud steeds meer aan nieuwsgierige blikken, waardoor dit soort vragen in de toekomst niet meer gesteld worden.
Nu wordt mijn aandacht gevangen door het calculerende varkentje achterop de laadklep.
Het doet mij denken aan al die vrolijke varkentjes die afgedrukt waren op de vetvrije zakjes waarin de slager zijn vleeswaren verpakte. Altijd die olijke masochistische varkentjes die niets liever lijken te willen dan door ons in de gehaktmolen te worden gestopt.

Dit varkentje is de winst voor zijn mester al aan het uitrekenen: bloedgeld!

Roeka

Het was geweldig! (zie 22.02.11)

Vraag 121

Vraag 120

Toch nog bloei

Bij thuiskomst was alles verrassend groen. Het lijkt wel of de winter direct in de zomer is overgegaan.
Meteen gaan kijken of er nog een zevensterretje in bloei was en wat een verrassing: alles in volle bloei. Daarmee beantwoord ik meteen mijn vraag van 21 april. Ik ben het dus zelf die naar de bloei komt kijken!

Blinde nachtpauwoog

Zij had natuurlijk van ouderdom willen sterven en ecologisch als voedsel voor een hop of scharrelaar moeten dienen.
Met haar vier ogen kan ze het verkeer echter niet ontwijken en ik zie veel vlinders platgereden op het asfalt kleven.
Beetje mooi, beetje jammer!

Nog een laatste wandelingetje

Wat doe je voordat je 1300 kilometer terug moet rijden naar Nederland?
Nog even genieten van de ochtend.
Nog even naar de boomleeuwerikken luisteren
Nog even de hond uitlaten en ......
nog een laatste blik op mijn toekomstige woonplaats.

Plaatje

Wat mij betreft mocht de hele vitrine een plaatje in het Louvre krijgen. Ik stond mij te vergapen aan een kunstzinnige collectie gebakjes en het water liep mij in de mond.
Nu even geen Van Gogh of Mondriaan, maar een mini Charlotte Russe bij de espresso.
En de smaak ..... onbeschrijfelijk!

Gras

Bijna dagelijks zoek ik in de berm naar een bijzonder plantje of beestje en zie ik bijna niet hoe mooi het gewone gras kan zijn. Daarom even een klein eerbetoon aan de grassen!

Bosvogeltjes op 1 mei

De traditie om elkaar op 1 mei een boeketje lelietjes van dalen te geven is weliswaar in ons dorp nog springlevend, maar volgens de krant beginnen de Fransen hieraan toch minder aandacht te besteden. De buurvrouw kreeg van mevrouw L. zo'n bosje muguets. Haar man vertelde mij dat hij in de heuvels altijd bossen lelietjes ging plukken. Nu vertrouwt hij zijn eigen benen en z'n autootje niet meer zo en daarom geeft hij nu ook gekweekte lelietjes.
Mij leek dit een sterk verhaal en dus op onderzoek uitgegaan.
Ik ken in de heuvels een paar leuke orchideeënweitjes en daar zou het antwoord gevonden kunnen worden.
Het werd een prachtige middag, we picknickten te midden van vele honderden bosvogeltjes!

Zeehond

Het strand van La Nouvelle.
Kilometers kust voor ons alleen.
De zee, al heerlijk warm.
Samen met Tanna in de branding.
Genoten van het genieten van de hond.
Toen zij uitgeteld in het zonnetje lag te soezen, deden wij hetzelfde na picknick en rosé.
Pas om zes uur reden we weg, heerlijke dag!

Alweer die dwergooruil

Ik heb ze zelfs tegelijk gehoord, de dwergooruil en de hop. De laatste is deze week gekomen en verkent luid roepend de omgeving. Een laag geluid is veel moeilijker te localiseren dan een hoog geluid en daarom kost het vaak behoorlijk wat moeite om uit te vinden waar de hop zit.
Met de dwergooruil is dat niet het geval en vanavond hoorde ik hem op het balcon en ik vroeg mij af of het de jonge sufferd van vorig jaar is.
Wanneer je hem besluipt met een IR-camera heeft hij dat snel, te snel, in de gaten.
Enfin, z'n snavel houden doet 'ie niet!

Mieren

Mieren zijn spreekwoordelijk nijver.
Vaak kijk ik naar het gedoe van mieren en kan er dan meestal weinig nijver in herkennen. Wanneer ik een zo'n individu volg, word ik altijd weer verrast door de totale planloosheid waarmee hij door de wereld loopt. Als een alcoholist aan de drugs zwalkt hij dan eens hierheen en dan weer eens daarheen. Kennelijk wil hij een ijverige indruk maken, maar na een kwartier volgen concludeer ik dat hij beter thuis had kunnen blijven dan louter collega's voor de voeten lopen met z'n geschuifel.
Vandaag zag ik echter een ordelijk groepje mieren bezig met het oogsten van de zaden van de rozemarijn. Natuurlijk wordt er wel eens een zaadje verloren, maar daar profiteert de plant dan weer van, hij moet per slot van rekening ook verspreid worden!

Guichelheil

Op de terugweg van Perpignan even van de snelweg af om een kopje thee te drinken.
Stoeltjes uitgeklapt (door de zitting gezakt: ben ik aangekomen?) en het water op de primus gezet.
Even rondstappen en afwachten of het oog ergens op valt.
Naast elkaar twee zeldzamere soorten: rode en blauwe guichelheil.
Ik denk dat de meeste mensen de naam alleen kennen van het Nationaal Dictee.
Trouvaille!

Pasen

Vreemd om op Pasen weer achter het stuur te kruipen en richting Montouliers te rijden.
Op ons ontbijtbordje stond voor ieder van ons een paaslam, gebakken door de serveersters in de ons zo bekende oude stenen vormen uit de Elzas.
Zo hadden we tijdens een stop voor de thee toch nog een beetje Paasgevoel.

Elzas revisited

Volgens het nieuws vertrekken 1 miljoen Nederlanders vandaag naar hun vakantiebestemming. Ik vind het geen bemoedigende mededeling en het voouitzicht op files onderweg maakt het vertrek er niet leuker op. Toch maar weer de auto volgepropt met huisraad, reisbenodigdheden, cadeaux, hond en hondenvoer en welgemoed richting Duitsland om in de Elzas te stoppen.
Wat een verrassing, de drukte viel mee en de file zat gelukkig aan de andere kant van de snelweg.
Ik vraag mij nu nog af of die Duitsers die tussen Keulen en Arnhem vaststonden, ooit in Scheveningen zijn gearriveerd.
Behalve een beetje drukte in de Eifel was het rustig, met als vrolijk makend hoogtepunt de ringweg van Straatsburg; een fluitje van een cent!
Ons hotel in de Elzas is na vijfentwintig jaar een beetje ons derde huis geworden en we waren benieuwd of de geplande renovatie het karakter niet al te heftig zou hebben aangetast.
Het viel mee, we kregen in een volgeboekt  l'Aigle d'Or de mooiste kamer (16) en wat we al verwacht hadden, menu- en wijnkaart onveranderd!

Wederom zevenster

Gebogen loop ik over het veld voor mijn huis.
Voor het eerst was ik hier in 1972 en het was toen begroeid met grovedennen en bochtige smele.
Nu, bijna veertig jaar later staan er nog maar de helft van de dennen en is de begroeiing van de smele overgenomen door bosbes en adelaarsvaren.
Ook toen groeide hier zevenster, die zich door veel maaien enorm heeft kunnen uitbreiden.
Gebogen zoek ik naar het eerste bloempje van de zevenster. De warme dagen hebben de natuur een enorme duw gegeven, dus is het niet onwaarschijnlijk dat er al bloei is.
Jammer, maar het is mij niet gegund. Wel zie ik duizenden en duizenden plantjes opkomen en het belooft dus een prachtig spektakel van witte sterretjes te worden, maar omdat ik de komende weken in Zuid-Frankrijk zit, zal ik het niet meemaken; feitelijk nooit meer!
Nu vraag ik mij alleen af, wie zal er de komende dagen naar gaan kijken?

Vraag 119

Vraag 118

Vraag 117

Voor mevrouw L.

Rare roeken

In Heerde zijn praktisch alle eiken nabij het stadhuis geveld.
Prachtige hoge eiken waren het. Vorig jaar telde ik daar meer dan 100 nesten van roeken. Vandaag ging ik er weer op uit om roeken te tellen. Op alle plaatsen waren de aantallen veel minder.
De kolonie langs de A50 in de zwarte elzen, geheel verdwenen.
De kolonie samen met reigers bij Wezep, geheel verdwenen.
Ik weet dat de roek geen populaire vogel is, maar dat geeft je nog niet het recht dit beest het land uit te pesten.

Vraag 116

Roodwild tussen roodbont

Al eerder plaatste ik op mijn blog een filmpje van edelherten op Deelen.
Toen was het vroeg in de morgen en er was geen vee ingeschaard.
Vanmiddag reed ik van het Rozendaalse Bos naar huis.
Op de Delenseweg zag ik aan het gedrag van de automobilisten dat er weer roodwild te zien was.
Ik kon het niet laten opnieuw een filmpje te maken.
Roodwild tussen roodbont.

30 Herten stonden op een kluitje te pronken te midden van het melkvee, het blijft merkwaardig!(Foutje in de de titel, moet zijn 13 april.)

Nachtvorst

"Voor Moederdag worden er geen perkplanten verkocht!" sprak mijn opa elk jaar als een beetje lentezon de tuinbezitters inspireerde om nieuwe tuinplantjes te gaan komen. Hij was een tuinder met echte liefde voor zijn planten, hij had ze immers allemaal zelf opgekweekt. En hij maakte elk jaar mee dat het tere groen het slachtoffer werd van een nachtvorstje.
Lopend door het bos, met overal het tere groen van lariksen, beuken, krenten en lijsterbessen zie ik de stille getuigen van een niet geregistreerd nachtvorstje. Nog zo'n nachtje en ook de vruchtzetting  van de bosbes is naar de knoppen. De natuur luistert niet naar mijn opa en de mensen al helemaal niet meer: een zonnig weekend en de tuincentra zien zwart van het kooplustige volk. Nu maar hopen dat het niet gaat vriezen.

MyCom

De pc is al zo lang een vertrouwd ding voor mij geworden dat ik mij bijna geen leven zonder pc meer kan voorstellen. Het gelukkige is dat het ding tegenwoordig zo stabiel is als een Apple. Ik heb wat gesleept met zo'n grijze windowscomputer richting computerboer. Het waren de jongens van Mycom die de zaak weer netjes in het gareel kregen of een nieuwe configuratie in elkaar sleutelden.
Ik kom er dus weinig meer en dacht dat zij mij ook wel zouden zijn vergeten. Maar wat een verrassing; ik sta op hun site.
Is dat om mij te lokken of te bedanken?

Mollenvanger

Je belde naar de Landbouw Cooperatie en dezelfde avond meldde zich de mollenvanger. Een kleine oudere man, gehuld in een lange smerige jas. Ik geloof trouwens dat die jas niet het enige dat vies was aan deze man. Hij kwam het bedrijf mollenvrij maken en verdween richting weilanden, alwaar de arbeid van meerdere mollen duidelijk zichtbaar was. Ongeveer een uur was hij bezig om zijn klemmen, die hij opdiepte uit de bovenmaatse zakken van zijn jas, te plaatsen.
De volgende morgen kwam hij terug en samen ben ik met hem de vallen nagelopen.
In praktisch elke tweede val stak een mol. Terwijl hij van de ene val naar de volgende kuierde, ritste hij met een extra lange nagel van de middelvinger van zijn linkerhand de mol open van keel tot staart. Vervolgens trok hij de mol het vel over de oren en stopte dit in zijn diepe jaszak. Het karkas slingerde hij onder de afrastering en tevreden veegde hij zijn handen aan zijn jas af. Veertien mollen werden zo van hun vel ontdaan en terwijl hij een shagje rolde werd ik deelgenoot gemaakt van het leven van een mollenvanger. Hij was het al zolang hij kon herinneren. Nu werd hij door de boeren, voor zijn vangkunsten betaald, maar vroeger leefde hij enkel en alleen van de opbrengst van de velletjes. Thuis prepareerde hij ze op de beugel en een opkoper betaalde er goed voor. "Tja, toen werden bontjassen nog veel gedragen, maar niet iedereen kan mink betalen," zei hij met een knipoog". Vanmorgen ving ik weer een mol, op dezelfde plaats waar ik er een paar dagen geleden een vond. Dat heb ik van hem geleerd: "Altijd weer de val terugzetten, een mol is nooit alleen!".

Faulx de Verzy

Op de verzamelbeurs kocht ik een aantal stereofoto's om mijn eigen collectie aan te vullen.
Daaronder bevindt zich deze foto met de tekst: FAULX DE VERZY "LE GROS FAULX". Het zegt mij allemaal niets, maar als er iemand is die weet waar deze opname is gemaakt dan houd ik mij aanbevolen!

Inmiddels is mij bekend waar de foto werd gemaakt en Faulx wordt tegenwoordig zonder l geschreven. Even onder Verzy bij Reims bevindt zich een beukenbos dat bekend is geworden door beuken van een sprookjesachtig fenotype. Heb ik weer een doel!

Vraag 115

Verzamelbeurs

Meer dan twee duizend kramen verdeeld over vijf zalen in de Jaarbeurs te Utrecht. Ik ga daar niet heen om te kopen, maar vooral om te kijken, m'n ogen uit te kijken. Ik verbaas mij elke keer weer opnieuw over de verzamelwoede van sommige mensen. Zo was er een kraam met vele honderden sigarettenpakjes. Ik was vergeten dat er zoveel verschillende merken waren: Arsenal, Belinda, Benson & Hedges, Bentley, Caballero, Camel (mijn sigaret!), Chesterfield, Diana, Dunhill, JSP, Full speed, Gauloise, Gitanes, Hongroise, Hunter, John Player (ooit gekregen in een rond vertind blikje voor mijn veertiende verjaardag), Barclay, Lexington, Lifty, Lucky Strike, Mantano, Marlboro (de sponsor van de surfwedstrijden waaraan ik meedeed), Miss Blanche (die je zwarte longen gaf), Pall Mall, Peter Stuyvesant, Philip Morris, Roxy (beide zijden van het pakje gelijke opdruk, revolutionair!). Nu ik ze opnieuw zag, was het een feest van herkenning; Three Castles en Chief Whip en veel Engelse merken zaten in kartonnen doosjes; we knipten er onze speelkaarten van en dit leidde tot een geweldige merkenkennis. Ook lagen er de mooie doosjes uit Egypte. Mij tante Gé rookte Cristo Cassimis, en jawel, ook dat doosje lag ert. Even opengemaakt en geroken, echter de tijd heeft alle geur vervaagd, jammer.
Zo was er bijna op elke kraam wel iets van herkenning, die leidde tot een zoete herinnering.

Eerste bosbes

Eerder (14 maart) schreef ik over mijn passie voor fenologie. Via de site Natuurkalender kan ik mij daarin nog een beetje uitleven.
De eerste bloei van de bosbes is een waarneming die ik meerdere malen als eerste in Nederland deed.
Gisteren zag ik die eerste bloei achter het kippenhok en trouw maakte ik hiervan melding.
Ik bleek de derde waarneming te zijn, na Nunspeet en Smilde. Ik trek direct de conclusie dat ik slecht heb opgelet. Als ik nou door Limburg zou zijn verslagen alla, maar Nunspeet .. een blamage.
Ik zal mij niet meer kunnen revancheren, want ik besef dat dit mijn laatste melding van deze bloei zal zijn.
Op naar de eerste rijpe bosbes!

Vraag 114

Boeddhist

Een goede collega van mij, ik ken hem al vanaf de bosbouwschool, is druk met de herinrichting van zijn leven.
Een ander huis, een andere vrouw en ook een andere religie; hij is bezig boeddhist te worden.
Ik vroeg hem of dat een beetje beviel.
Oh, ja! Ik kom nu veel meer tot mijzelf, ik voel mij ook veel wijzer, los van al dat westerse dogmatisme.
Wat doe je daar dan voor?
Ik ga naar een cursus en ik lees veel boeken van de Dalai Lama en verder veel mediteren.
Ik wenste hem geluk en wijsheid in zijn nieuwe spirituele wereld.
Natuurlijk denk ik er weer het mijne van.
Het boeddhisme dat hij mij beschreef heeft volgens mij niets te maken met de oorsprong.
Ik moest denken aan een citaat van de Franse filosoof Pascal Bruckner: "Het westerse boeddhisme is een modegril van de bourgeoisie, met de Dalai Lama als held". "Deze 'wereldlijke goeroe', deels huwelijksadviseur, deels voedingsdeskundige en deels biechtvader, die goedmoedig met antwoorden strooit; een standwerker die gespecialiseerd is in wijsheid en vrede en die glimlachend allerlei onbenulligheden opdist die zijn afgestemd op het Europese en Amerikaanse publiek."

Vraag 113

Vraag 112

IJsland

Om met Monty Python te spreken: "Meantime on the other side of the world.....!"
Ik vind het altijd spannend te weten wat er op dit moment gebeurt op plaatsen die ik niet ken.
Wanneer ik daar via de televisie achter kom betreft het meestal oorlogen of andere rampen.
Daarom even een filmpje van een paar dagen geleden over IJsland, zodat ik weet wat ik mis als ik 's nachts lig te slapen.


Iceland, Eyjafjallajökull - May 1st and 2nd, 2010 from Sean Stiegemeier on Vimeo.

Vraag en antwoord

Verbaasd bleef ik voor de leestafel staan.
Dag lag 'ie dan, het boek met alle antwoorden.
Was dit een 1 aprilmop?
Vond ik hier de antwoorden die ik zoek?
Lag dit boek op mij te wachten?
Ging ik het kopen?
Zou dit boek een einde maken aan mijn vragen?
Is dat waarnaar ik verlang?
Ik keek er nog eens naar en maakte deze foto.
Een foto lijkt mij genoeg!

April

Ik schrik hoe snel de tijd lijkt te gaan, alsof de wijzers van de klok een stiekeme afspraak hebben het tempo wat te verhogen. Daarnaast lijkt het ook of mijn agenda steeds voller wordt. Een lastige combinatie.
Aan de andere kant, als de tijd werkelijk zo snel gaat dan is het komende half jaar zo gepiept en heb ik alle tijd!