Ochtend

Dat de morgenstond goud in de mond heeft mag bekend zijn, echter ik betrap mij erop dat ik daar tegenwoordig weinig van mee krijg.
Ik blijf vaker wat langer liggen.
De wetenschap dat mijn hond wacht om door mij uitgelaten te worden, is de stok die mij uiteindelijk uit bed jaagt.
Door alle gebouwvak (?) worden nu links en recht allerlei pijntjes in mijn botten gevoeld en jagen mij vroeger uit bed.
Dat schept wel de gelegenheid om weer wat vaker van zonsopgangen te genieten.