Floristisch is een weiland met viooltjes niet zo bijzonder, wel de omvang ervan.
Wat ik werkelijk vreemd vind zijn de heidevelden die blauw en geel zijn gekleurd met narcissen en violen.
De top van de Pic de Nore is iets boven de 1200 meter.
Niet zo'n hoge berg, maar hoog genoeg om veel variatie in vegetatie te tonen die door de temperatuursverschillen en het verschil oppositie.
De top van de berg is begroeid met struikheide en als ik daar nu niet was geweest zou ik deze, voor mij vreemde, bloemenpracht niet kennen. Een leuke ontdekking!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten