Een ideale dag leek het te worden.
Luieren, dobberen en luieren.
Weinig mensen op het strand, de vakantie moet nog beginnen.
Niet ver naast ons arriveert een een stel, een man en een vrouw.
In de middag meldt mevr. L. mij dat zij een auto zag stoppen nabij het busje met aanhanger van onze strandburen.
De chauffeur van de auto had zich vreemd gedragen, vertelde zij mij.
Had hij wellicht de banden lek gestoken?
Onze buren braken op en toen kwam de waarheid aan het licht; hun auto was gekraakt.
Mevr. L. boodt haar hulp aan.
Het bleek dat de buren uit Duitsland kwamen en op doorreis naar Mallorca waren. Zij spraken geen woord Frans.
Dat betekende dat mevr. L. met de eigenaar naar het politiebureau vertrok om aangifte te doen en ik achterbleef met zijn wederhelft.
Ik kreeg een tragisch levensverhaal te horen.
Na veel ellende waren zij onderweg voor een korte vakantie op Mallorca.
Hun kentekenbewijzen en de kaarten voor de overtocht waren geroofd; niet iets waar de autokraker profijt van zou hebben.
Mijn kijk op de wereld is optimistisch; ik zie mensen die erop uit zijn een samenleving te vormen op basis van ondersteuning. Dit in tegenstelling tot mevr. L. die achter elke boom een struikrover verwacht.
Ik confronteerde haar met wat er zojuist was gebeurd en haar eigen rol daarin.
Een autokraker veroorzaakt ellende. Twee mensen bieden hulp en krijgen uit dankbaarheid zowaar een vakantie op Mallorca aangeboden (waarvan wij overigens geen gebruik zullen maken) : 2-1!
In werkelijkheid zal de uitslag nog heel wat hoger uitvallen is mijn voorspelling.
Het goede wil altijd zegevieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten