In Nederland worden bijna 2.500.000 honden gehouden.
Als we ervan uitgaan dat de gemiddelde leeftijd van een hond 10 jaar is, dan worden er jaarlijks 250.000 honden onder de grond gestopt, gecremeerd, met het afval meegegeven of op een andere manier opgeruimd.
Bij een gemiddeld gewicht van 20 kg, verdwijnt er jaarlijks 5 miljoen kilogram onbenutte hond.
Na een hondenleven zou je als hond toch iets terug willen doen voor al de verzorging die je ontving, de stapels hondenvoer die je verorberde en de kilo's poep waarmee je de wereld verrijkte.
Mij lijkt opeten een redelijk alternatief.
Klik op internet de zoekterm hondenvlees en dan blijkt dit een onderwerp voor veel hypocrisie.
Wat is er simpeler dan je uitgeleefde huisdier in te leveren bij een verzamelpunt, alwaar van het onnuttige iets nuttigs wordt gemaakt, namelijk eetbaar vlees. Ik ben mij ervan bewust dat hond op de dis voor lange tanden zorgt, dus bijmengen in frikandellen, gehaktballen etc. ligt meer voor de hand.
De uitvoering van dit idee draagt behoorlijk bij aan het verminderen van een milieuprobleem en behoedt bijvoorbeeld zestigduizend mestvarkens voor een erbarmelijk leven.
Hier een recept:
Doodt een middelgrote hond en verbrandt boven een gloeiend vuur het haar, of koop hem gevild.
Verwijder voorzichtig het vel zolang hij nog warm is.
Verdeel het vlees in 2 cm grote brokken en marineer deze 2 uur in een marinade van azijn, peperkorrels, zout en knoflook.
Verhit in een wok wat arachideolie flink heet en schroei hierin het vlees dicht.
Voeg gesnipperde ui toe en eventueel stukjes ananas en laat dit even samen smoren.
Voeg hierbij tomatenpulp en wat kokend water en breng het op smaak met groene peper, laurierblad en Tabasco.
De deksel erop en op een klein vuur koken tot het vlees zacht en gaar is (circa twee uur).
Voeg een gepureerde hondenlever toe en kook het nog zeven minuten.
Serveren met gepofte aardappelen en rode kool.
Drink hierbij een Cahors van minstens tien jaren oud.
In Nederland worden 3.500.00 katten gehouden . . . . . . . . . . . . . . . . .
1 augustus 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
11 opmerkingen:
:) :) :)
Zou jij je eigen hond opeten of de hond van de buren/onbekende?
Dan zou ik de hond begraven ipv opeten.
Hond opeten, bah!!
Hoezo bah, je kent de smaak?
Nee, zou het uit principe ook niet doen.
Tsja Anonimus, als het om principes gaat dan is daarmee het einde van alle discussie beslecht.
Ik zou zeggen trakteer jezelf op het boek: Dieren eten van Jonathan Safran Foer, dan lees je nog eens iets over principes!
Wij bezorgen onze nog slimmere varkens met veel liefde en plezier. We sloven ons uit om hen een kort (een jaar) maar paradijselijk, vrij en gezond bestaan te geven. Ik weet 100% zeker dat we prima in staat zijn de varkentjes op te eten zonder ook maar enig schuldgevoel.
Het enige verschil dat ik maak met onze katten en honden is dat we ze niet houden voor het vlees, maar als waakdier en ongediertebestrijding en ze heel oud worden, wat het vlees uitermate taai maakt. Hondenvlees zal dus lang moeten stoven en koken voor het zacht is. Voor katten zal hetzelfde gelden. Ik vind het allemaal meer dan redelijk, het 'bah' zal cultureel en religieus bepaald zijn. Stel een moslim voor honden en varkens te eten....
In Frankrijk tippelen 7,5 miljoen honden rond. Ik verwacht niet dat ze door hun baasjes worden gegeten, maar ik stel dat het zou prima zijn als ze worden gerecycled. Martine, dat staat immers in het blog? Ik ga er niet vanuit dat de baasjes zelf gaan kokkerellen.
Je laatste twee regels snijden geen hout: het resultaat is dat je aan het eind van het leven met vlees blijft zitten en hoe weet je dat ze taai zijn?
@Martine, het bah heeft helemaal niks met cultuur of religie te maken. Ik zou nooit m'n eigen hond of een ander huisdier opeten.
Duidelijk is dat je niet de moeite hebt genomen iets van J. F. Soer te lezen. Houdt je horizon dus dichtbij en veel succes!
Ja, want verschilt met varkens, koeien en kippen 😂
Asielzoekers is dan zeker de volgende stap. Bah.
Een reactie posten