Stand.nl

Vandaag beluisterde ik het radioprogramma Stand.nl.
Er wordt een stelling geponeerd en luisteraars worden uitgenodigd hierop te reageren.
Praatprogramma's zoals deze zijn er steeds meer.
In de studio zit een presentator achter de microfoon met een telefoon; een makkelijke en vooral goedkope oplossing om zendtijd te vullen.
Op televisie zijn ook steeds meer Rondom-10-achtige programma's.
Mensen willen duidelijk steeds meer gehoord en gezien worden.
Wel vreemd dat de helft van het volk nalaat naar de stembus te gaan als hun stem er echt toe doet; of zijn dat juist de mensen die zich het liefst in deze programma's roeren?
Enfin, vandaag in Stand.nl de stelling dat Nederland doorslaat op het gebied van dierenwelzijn.
De helft van de reacties was het met de stelling eens.
Waarschijnlijk allemaal varkensvleesconsumenten die het onzin vinden dat het couperen van de staarten, van de meer dan 12.000.000 varkens die in Nederland worden gehouden, tegenwoordig onder verdoving moet plaatsvinden.
Ik heb zelf een stageperiode in de bio-industrie gewerkt. Elke dieronvriendelijke maatregel die ik daar tegenkwam werd ingegeven door economische motieven. Elke diervriendelijke maatregel die werd ingevoerd, was veroorzaakt door druk van buitenaf.
Kennelijk is het voor de helft van de Nederlanders nu voldoende: de legkippen in de batterijen hebben plezier, de plofkippen zakken vrolijk door hun poten, de nauw opgehokte mestvarkens in verduisterde stallen vermaken zich uitstekend, de in vijf jaar leeggemolken melkkoeien trekken blij publiek als deze scharminkels in de lente de winterstal verlaten.
Zo is het goed, denkt de helft van de Nederlanders: we slaan door op het gebied van dierenwelzijn!
Terwijl ik stop bij een zojuist doodgereden marter moet ik aan dit alles denken.
Zou die andere helft van de Nederlanders graag een monumentje voor dit dooie beest langs de weg willen plaatsen?
Dan zie ik dat er voor de marter een poot van een patrijs ligt; zijn laatste prooi.
Zo zie je maar, de een zijn dood, de ander zijn brood.
Met genoegen constateer ik dat deze marter op het fatale moment wel iets smakelijks in de bek had....het is hem gegund!