The Bird Of Dawning

Ik zal een jaar of zeven, acht geweest zijn toen mij het boek "The Bird Of Dawning", oftewel "Klipperschepen jagen naar Londen" geschreven door John Masefield in een vertaling van J.J. van Capellen en N.M. van der Wilde en prachtig geïllustreerd door Leon Holman, werd voorgelezen. 

Nadien is het mij op mijn aandringen nog wel vaker voorgelezen.

De tijd verstrijkt en herinneringen worden levendiger.

Op een boekenmarkt vond ik dit boek terug, een herdruk uit 1949.

Ik herlees het ongeveer om de vijf jaren .

Gisteren las ik het op het strand aan zee bij 37˚C in de schaduw.

Het boek beschreef op dat moment een schipbreuk in storm. . . regen en koude; ik kon het zo meebeleven dat de hitte mij niet hinderde.

Vandaag las ik het boek uit. 

Ik heb het idee dat ik er telkens meer van weet te genieten.

Op zolder staan vele niet uitgepakte dozen met boeken.

In huis is een heuse bibliotheek, volgepakt met kastenvol leesgenot.

Ik heb nu de gewoonte dat als ik een boek heb uitgelezen, en met aan een zekerheid grenzende waarschijnlijkheid besef dat ik het nooit zal herlezen, ik het boek in de papiercontainer gooi. 

Ik weet het, 't is zonde, maar er wordt hier niet veel Nederlands gelezen.

Dat geldt overigens ook voor Nederland zelf.
Echter het boek van Masefield zal dit lot voorlopig beschoren blijven, maar wat is het jammer dat schepen vergaan . . . . .