Gisteren in elk geval nog eens een keer.
Niet zo`n indrukwekkende klim, omdat ik samen met D. de weg naar de hut Cortalets op 2150 meter met een auto heb afgelegd.
Vanaf Cortalets in de namiddag vertrokken naar de top en weer terug. Dat betekent 630 meter omhoog en omlaag in minder dan vier uren; en dat is op zich weer wel indrukwekkend.
Onderweg weinig bloeiends tegengekomen.
In de mist de alpenkauw gehoord, verder zagen we een marmot en nabij de top een sprong gemzen!
Tanna, de hond, was ook van de partij.
's Avonds moest het teefje alleen in een hut bivakkeren en dat resulteerde in een wolvengehuil. Ik werd dus gepord en ging bij het hondje in de hut slapen....nou ja...slapen?
2 opmerkingen:
Met recht een halo om jullie heen!
Wat een prachtige foto die bovenste. Daar straalt het avontuur van af.
Een reactie posten