De dokter zit drie dorpen verderop.
Samen met Tanna leverde ik de auto af en begreep dat pas voorin de middag de diagnose zou worden gesteld en dat ik hierover telefonisch op de hoogte zou worden gesteld.
Ik had de keuze om naar huis te bellen en mevrouw L. te vragen mij op te komen halen of om naar huis te lopen.
Het werd drie en een half uur lopen onder een behoorlijk warm zonnetje bij een temperatuur van meer dan zestien graden.
Thuisgekomen werd mij gevraagd of ik onderweg nog iets bijzonders had gezien.
Natuurlijk waren dat de afwisselende landschappen, de machtige platanen, het kabbelende water van het Canal du Midi, de vele kerktorentjes, die ik inmiddels allemaal een naam kan geven of de mannen in de velden, druk met snoeien van de wijnstokken, die mij onder een fijne wandeling toe wensten.
Toch was het iets kleins: een bij met klompjes stuifmeel die op weg naar huis even een pauze nam en mij de gelegenheid gaf haar te bewonderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten