10 augustus 2015

Ont-stoken

Ik ben gezegend met een hoge pijngrens.
Dat is een prettig gegeven, vooral bij het ouderen.
Want ouder worden betekent ook dat er af en toe een pijntje bij komt.
Beetje stijver bij het opstaan, gewrichten die een beetje piepen, achterom kijken doe ik tegenwoordig meer vanuit de schouders dan dat ik mijn nek hiervoor gebruik.
Maar zojuist heb ik gelukkig eens een pijntje minder.
Bijna een maand geleden sloeg de naald van de naaimachine in mijn duim, precies in het midden van de nagel. Omdat ik onmiddellijk mijn hand terugtrok, brak de naald onder de nagel af.
Door de felle pijn had merkte ik dat pas nadat de pijn wat dragelijker werd.
Tja, ik zou in die week naar de Pyreneeën gaan en dacht er niet over om een dokter te bezoeken.
De pijn van de eerste inslag werd verdrongen door de pin van een ontsteking.
Telkens als ik met het topje van mijn duim iets beroerde werd ik getrakteerd op een felle pijn.
Maar ik hield mij vast aan de wijsheid "de tijd heelt alle wonden" en dat overkwam mij vandaag.
Diep onder de nagel zag ik vanmiddag iets glinsteren.
De naald wilde naar buiten maar werd nog door de nagel tegengehouden.
Kort gezegd; na een do-it-yourself-operation kon ik de naaldpunt uit het bot trekken.
Ik voel nu even geen enkel pijntje meer, heerlijk!

Geen opmerkingen: