Ik weet dat niemand daarvan zich ook maar in het minst iets heeft afgevraagd over de Vietnamoorlog, de vrijheidsstrijd van Angola, de fascistische regimes van Spanje, Portugal of Griekenland of wat voor onrecht ook in de wereld.
Dat geeft niet.
Het moest hun goed gaan en het is hun beter gegaan.
Tafelgesprekken behoren onderhoudend en aangenaam te zijn is mij van huis uit geleerd.
Politiek en geld behoren aan tafel geen plaats te krijgen is mij van huis uit geleerd.
Maar aan deze tafel hield men zich niet aan deze goede gewoonte.
"Stukje grond gekocht voor €200.000 dat inmiddels €1.200.000 doet. Leuk hè?"
"Vakantie hoeft niet duur te zijn. Mijn woning laatst geruild met iemand uit het centrum van Parijs.
Geweldig, zeven slaapkamers, de kinderen verdronken in het speelgoed, geen cent gekost. Leuk hè?"
"Dat Depardieu naar België is vertrokken om de Franse fiscus te ontvluchten was toch onvermijdelijk?"
"Rutte stelt toch helemaal niks voor, zoals hij zich door links liet inpakken..."
Ik hoor dit aan en verbaas mij over het onfatsoen.
"Ik heb geld dus ben ik iemand.
Als ik er meer van heb, dan ben ik meer.
Hoe meer ik ben, hoe holler ik word!"
De Grote Graaicultuur lijkt de rattenvanger van Hamelen wel, overal volgelingen.
Mijn zwijgen viel op en om de feestvreugde niet te bederven plaatse ik wat passende opmerkingen die aansloten bij het gesprek en daarmee werd ik een farizeeër!
Ik gierde van binnen van het lachen.
Alles is dubbel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten