Het lijkt mij heerlijk om de noren weer eens onder te binden en weg te schaatsen over een knerpend zwarte ijsvloer.
Maar ik ben niet in Holland, ik wandel in Zuid-Frankrijk.
Ik heb zin in iets lente-achtigs.
Zou de eerste amandelbloesem er al zijn?
Als dat zo is, dan moet dat op Mont Plo zijn, daar vond ik altijd de eerste bloei.
Onderweg naar boven declameer ik voor mijzelf het gedicht "Winter" van Guido Gazelle en maak er af en toe een paar schaatspassen bij:
Glad en wijd ligt het ijs
In een veeg wit en grijs
En de lucht, tastbre kou,
Is gestolpt onder blauw.
En mijn schaats met een kras
Als een schot onder glas
Trekt een veervormig spoor
Van mijn voet uit te loor.
Ik scheer scheef op het vlak
Langs een donkerblauw wak,
Na een sprong voor een scheur
Als een koord, schiet ik voort
Op het staal en ik duik
In de wind en gebruik
Elke spier, die geniet
Als ik suis langs het riet.
Boven gekomen kan ik genieten van de eerste bloempjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten