Ik mis het witte goud van Hollandse bodem, ik mis de witte asperges.
Een maaltijd asperges met botersaus, achterham en mimosa eieren is een verrukkelijk begin van de lente.
Maar hier in het zuiden is een geweldig alternatief: de wilde asperge.
Fransen zijn toch een ander soort natuurliefhebber als Nederlanders.
Altijd als ik ze buiten in het veld zie, dan is dat praktisch altijd om iets te zoeken, te vergaren.
Dat kan van alles zijn molsla, amandelen, na een buitje worden er slakken geraapt en nu wordt er flink gezocht naar de wilde asperges.
Een omelet met wilde asperges behoort hier absoluut met Pasen gegeten te worden.
Dus was het vandaag al een beetje Pasen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten