Plasmaferese

Tijdens mijn dienstplicht kwam op een nacht de sergeant van dienst de slaapzaal binnen hollen en vroeg om vrijwillige bloeddonoren.

Met twee andere rekruten werd ik naar het ziekenhuis van Venlo gereden.

Op de Maasbrug had een ernstig verkeersongeluk plaatsgevonden. 

Er was behoefte aan een voorraad bloed, noodzakelijk bij de chirurgische behandelingen van de slachtoffers.

Zo maakte ik, letterlijk bij ongeluk, kennis met het geven van bloed.

Vooral omdat ik de twee dagen na de transfusie was ontslagen van zware diensten, werd ik een trouwe bloeddonor. 

Op een bepaald moment werd ik gevraagd om in de plaats van bloed, bloedplasma te geven. Ik had ertoen zo'n honderd donaties opzitten.

Vlak voor mijn emigratie naar Frankrijk zou ik de mijlpaal van 200 plasmaferese's bereiken.

Dit jaar heb ik mij hier weer als donor opgegeven en inmiddels ben ik al dik over die mijlpaal heen.

Hier geen medailles, reiswekkertjes of andere goedbedoelde prullaria die ik in Nederland ontving na jubileum-donatie's. 

Echter nu verbaas ik mij over wat ik hier telkens aangeboden krijg: een rijk gedekte dis. 

Worsten, kaassoorten, paté, allerhande zoetigheden (nooit geweten dat Fransen zulke zoetekauwen zijn) uitgeserveerd door een allervriendelijkste verpleegster die er tijdens de maaltijd op toeziet dat je voldoende van dit alles tot je neemt, met als belangrijkste boodschap: "Il se faut hydrater!"

Ja, de Fransen zullen dat niet vergeten, maar een Hollander moet tot zuipen worden aangezet....waar is de pleegzusterbloedwijn gebleven?