Ik moest de boodschappen doen en zo ontdek je nog eens wat.
Op de groenteafdeling van een supermarkt in Narbonne zocht ik de ingrediënten bij elkaar voor een stevige groentesoep.
Ineens viel mijn oog op een mand vol met uit de kluiten gewassen lente-uien.
Ik herkende direct dat het hier de Spaanse Calçot, of in het Frans Oignon Calcot, betrof.
In het Catalaans is de naam van deze groente Blanca gran Tardana en een nationaal gerecht in Tarragona.
Nooit eerder zag ik deze groente te koop, dus sloeg ik direct mijn slag.
Thuis een flink vuur gemaakt en de calçotten geroosterd tot ze zwartgeblakerd waren.
Even het buitenste velletjes eraf pellen, door een romesco (saus) halen en opeten alsof het een zoute haring betreft.
Samen met een glas rode wijn moet je oppassen dat je je eigen vingers niet mee opeet en heet het Calçotada, heerlijk!
4 opmerkingen:
Wat heb je toch een romantisch bestaan.
Pas op Niek.
Wellicht ben ik een grotere sombermans dan verwacht.
Echter elke dag moet het gevecht worden geleverd, voorwaarts met blij gemoed. Althans dat is de dagelijkse opgave.... De ene dag is succesvoller dan de ander. Bij romantiek behoort ongetijfeld twijfel en melancholie (Mahler 5de symph. adiegetto)
En zijn juist die kleine pareltjes die het blije gemoed voeren die je hier toont.
Romantiek is eigenlijk het verlangen naar het onmogelijke en daar onder lijden maar ook weer in kleine momenten enorme geluk vinden.Als ik je reactie lees, dan klopt dat dus wel.
!
Een reactie posten