Het is feest in Frankrijk.
Vanavond gaat overal het vuurwerk weer de lucht in en zal op het dorpsplein de farandole in alle vrolijkheid gedanst worden.Naast het vieren van deze nationale feestdag is er al de voorpret van alle vieringen rondom het 100-jarige jubileum van La Grande Guerre (1914-1918), vooral in 1916, als de slag om Verdun herdacht gaat worden, zal Frankrijk een natte broek krijgen van trots.
En ik gun het ze, want in principe is er weinig te vieren.
Of hier nu een linkse of een rechtse wind waait, het conservatisme staat elke vernieuwing van de samenleving en economie in de weg.
Frankrijk is zo langzamerhand het zieke kindje van Europa.
Maar in mijn dorp merk je niet dat men bezig is met de nationale politiek of het moet gaan over zo'n zakkenvuller als Sarkozy, die op dit moment de Calimero uithangt, dus zal het mij niet verbazen dat hij nog eens president gaat worden.
Het is leuk dat dit dorp met z'n 260 inwoners een eigen, dagelijks geopend, postkantoor heeft.
Binnen een straal van 5 kilometer bevinden zich nog drie andere postkantoren. Wanneer ik vertel dat in Nederland het laatste zelfstandige postkantoor op 28 oktober 2011 werd gesloten dan word ik meewarig aangekeken: "Vous pauvres Néerlandnais" en is er geen enkel besef dat het eigen postkantoor een enorme en exemplarische kostenpost is.
Hoe naïef kun je zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten