Elk jaar op 11 november vertrekt om elf uur vanuit het gemeentehuis een optocht naar het kerkhof. Daar bevindt zich het herdenkingsmonument voor de gevallenen van de eerste wereldoorlog.
Ter plekke worden bloemen gelegd en spreekt de burgemeester de herdenkingsrede uit.
Er waren keren dat mevrouw L. en ik de enigen, naast het gemeentebestuur en enkele dorpelingen, waren die hieraan deelnamen. Je krijgt dan gauw het idee dat La Grande Guerre hier niet zo leeft.
Het is natuurlijk ook lastig je een voorstelling te maken van een oorlog op eigen bodem, die tegelijkertijd enorm ver van je bed is. Het grootste deel van Frankrijk was gedurende 1914-18 niet bezet en de oorlog deed zich enkel voelen in schaarste en het vertrek van rekruten naar de lugubere slagvelden in het noorden.
Vandaag was de deelname beduidend meer dan andere jaren en de brandweer ging voltallig voor in de stoet.
In zijn rede noemde de burgemeester de namen van de gevallen militairen uit ons dorp en waar en wanneer zij stierven.
Het meest bijzondere was, dat naar aanleiding van de tentoonstelling "Les Poilus de Montouliers" op 20-21 september er een viertal gevallen zonen van Montouliers aan deze lijst konden worden toegevoegd en wier namen nu dus voor het eerst werden uitgesproken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten