Geen Charlie

Je suis Yeon-Mi Park coréenne du Nord.
Je suis Youssef, jeune chrétien irakien contraint de fuir mon pays. Je suis réfugié syrien sans identité sur un bateau à la dérive au sud de l’Italie. Je suis Fabienne Terral-Calmès, enseignante assassinée à Albi. Je suis Mustapha, palestinien, enfermé dans un camp à ciel ouvert. Je suis Hadassah, maman israélienne murée dans la peur, derrière les clôtures de ma colonie. Je suis Iwao Hakamada, dans le couloir de la mort depuis 46 ans au Japon.Je suis Cédric Roland, 33 ans, mort de froid à Lille en 2014. Je suis Asia Bibi, condamnée à mort pour blasphème au Pakistan.Je suis Jean-Marie Boudot, retrouvé mort chez lui 3 ans après... Je suis Anne-Lorraine Schmitt, assassinée dans le RER en 2007. Je suis Yohan Barros, mort accidentellement en 2010. Je suis cet agriculteur qui croule sous des dettes et a décidé d’en finir. Je suis cette maman qui a donné la vie, malgré les risques pour sa propre vie. Je suis ce pompier volontaire qui a donné sa vie pour en sauver une autre. Je suis cet anonyme que tout le monde a oublié. Je suis cet anonyme qui est mort sans un bruit. Je suis moi parce que je suis eux.  Je suis moi parce que leur mémoire fait grandir l’humanité. Je suis Charlie parce que ça crève l’écran aujourd’hui. Je serai Charlie demain et toujours parce que l’oubli est pire que tout

Zoveel commentaren, interviews, meningen gehoord over de aanslagen in Frankrijk, over de vrijheid van meningsuiting en over de rol van de islam, zoveel beelden gezien . . . .  mijn hoofd is er dol van.
Mij viel op als islamieten werden bevraagd over de drijfveren van de terroristen, het antwoord altijd was dat het hier geen "echte" islamieten betrof.
Sterker nog, echte islamieten doen zoiets niet!
In vele fora werd gesteld dat achterstelling, discriminatie, stigmatisering en geringe kansen op de arbeidsmarkt het radicaliseren van islamitische jongeren  in de hand werken.
Vreemd.
De vele vervolgde joden die zich onder andere in Nederland vestigden, bleven ook in ons land onderhevig aan discriminatie en van een volledige deelname aan onze maatschappij was geen sprake. Sterker nog, integratie werd hun onmogelijk gemaakt, zoals in veel landen in Europa.
Het heeft echter niet geleid tot calimero-gedrag inclusief kalasjnikovs.
De vele Surinamers die zich na de verzelfstandiging van Suriname in Nederland vestigden kwamen eveneens moeilijk aan werk en de tweede generatie leek zelfs hetzelfde stigma te krijgen als de "kut-Marokkaantjes". Hetzelfde geldt min of meer voor de Antilliaanse jongeren. Uiteindelijk zijn deze groepen onderdeel van de samenleving geworden en de wrijving is veel minder dan aanvankelijk werd verwacht. Dat criminaliteit deels als metier wordt beschouwd is eerder een cultuurkwestie dan dat het een verband heeft met achterstelling.
Ik denk overigens niet dat achterstelling de oorzaak is van radicalisering -wat een rotwoord overigens- maar dat de kiem van geweld zich in de islam zelf bevind.
Je kunt moeilijk spreken van een vreedzaam en tolerant geloof.
Voor Mohammed is elke niet-moslim een vijand, het kan zelfs een moslima zijn, die in verband met overspel wordt gestenigd.
Mohammed heeft vele gezichten, maar het gezicht dat ik het meeste zie is dat van een humorloze, en laffe wraakzuchtige despoot.
Ik zie geen imams die de kansels in de moskeeën beklimmen en zich afkeren van haatzaaiers en betweters.
Die hun gelovigen meenemen naar een wereld waarin ruimte is voor zelfspot, zelfs voor bittere ironie.
Imams die hun gelovigen leren dat hun geloof een religie is en geen bestuursvorm.
Imams die prediken dat wanneer je respect wilt ontvangen, je dat in gelijke mate moet tonen.
Ik zie dat niet en verwacht het niet.
Wat ik nu zie zijn mensen die zich Charlie noemen.
De hypocrisie ten top, het zijn eerder charlatans!
Ik ben echt geen Charlie, ik ben een beetje bang voor al die nieuwe Charlie's.
Nu madame Le Pen, de Witte Neger uit Venlo en God mag weten wat voor burgermannetjes en idem-vrouwtjes zich de naam Charlie aanmeten is er plaats voor nieuwe angst.