Alle neuzen dezelfde kant op, positief en iedereen aardig.
Ik heb het idee dat minstens de helft van de hotelwereld hiervan behoorlijk heeft geprofiteerd.
Twintig slaapkamers bezet, een goed draaiend restaurant en dito bar, enkel omdat er ook een zaaltje werd gefaciliteerd met flap-over, beamer en tafeltjes in U-vormige opstelling met daarop de obligate schaaltjes met pepermuntjes.
Enigszins argwanend werd de trainer bij binnenkomst bekeken, maar al rap was iedereen al rap zo coöperatief als een slachtkuiken.
Een paar dagen later was het bedrijf een behoorlijke grijpstuiver armer en een half jaar later was het resultaat van dit sociale gestoei volledig verdampt.
Dit overdacht ik toen ik een sigarettendoosje van het bospad opraapte.
Het is lang geleden dat ik zoiets in handen had en ik schrok van de opdruk: roken kan u doden!
Het pakje was leeg, leeg gerookt.
Terwijl ik het doosje bekeek moest ik aan die rare trainingen denken waaraan ikzelf ook eens deel moest nemen.
Dat soort dagen eindigen altijd met een rondje evaluatie.
Ik kon het toen niet laten om wijsneuzig op te merken dat de meeste rokers waarschijnlijk graag van hun rookgewoonte af zouden willen en ondanks de aanwezigheid van hun wil, lukt het ze toch niet.
Hebben daarom al die bedrijven, die hun personeel willen omturnen in brave werknemers en daarvoor een behoorlijk bedrag fourneren, niet een veel te hoge verwachting dat de mens zo makkelijk zijn aard en gedrag zal veranderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten