Zinken emmer

Een zinken emmer, of feitelijk een verzinkte stalen emmer, in elk geval zo' n ouderwetse emmer van metaal, zo'n emmer heeft zich in mijn hoofd genesteld. Of beter gezegd, die emmer zat waarschijnlijk al jaren in mijn hoofd en onlangs kwam ik hem tegen en denk ik aan hem.
Wanneer zou die emmer in mijn kop zijn gekomen?
Lang, lang geleden, dat is zeker, maar wanneer precies?
Was er eerst het geluid en daarna het beeld, of waren ze direct al samen?
Ik weet haast zeker dat het begon met het geluid.
Een emmer wordt op de stoeptegels gezet - klonk! - onder de buitenkraan, die open wordt gedraaid.
Als de emmer met de punt van de schoen een beetje wordt verschoven, waardoor hij recht onder de kraan komt te staan, geeft dat een hard schurend geluid.
De waterstraal valt op de bodem van de emmer met een holle metaalklank die vrijwel direct overgaat in het geluid van het ruisen van het water dat, naarmate de emmer zich vult, steeds iets hoger van toon klinkt.
De kraan wordt gesloten, spons en zeem plonsen in het water. Met een droge klink wordt de emmer opgetild en stil wordt de emmer naar de straatkant van het huis verplaatst en weer is er het harde geluid als de emmer op de stoep naast de houten vouwladder wordt gezet. Geschuifel van het hout en gekras van het verschuiven van de emmer, het druppen van de spons, het gepiep van de zeem over schone ruiten.
Tenslotte wordt de emmer opgenomen en leeggegooid - flats!
Achter het huis wordt hij teruggezet onder de kraan en als het hengsel wordt losgelaten en terugvalt op de emmerrand is er het geluid van een schorre koebel.
Al deze geluiden moet ik hebben gehoord voordat ik er de beelden bij zag van mijn moeder als zij de ramen lapte.
Het zijn beelden uit vervlogen tijden.
Met verbazing realiseer ik mij dat ook de geluiden van een zinken emmer ook uit mijn wereld zijn verdwenen.
De emmer is niet langer van metaal maar werd van kunststof en gaat sindsdien vrijwel geruisloos door het leven, niet langer in staat lawaaierig te melden wat hem overkomt.
Wanneer heb ik voor het laatst het nostalgisch gerinkel van emmers gehoord?
Op de landbouwschool heb ik leren melken en werd zelfs een enthousiast melker. Ik ben zelfs een paar jaren in Zwitserland gaan werken als vacher.
Met de koeien op de alm dagelijks de koeien hoeden en tweemaal daags melken.
Gerinkel van de roestvrij stalen melkemmer.
De lucht van warme room, het gekreun van het warme vee.
Er was het gerammel van alle melkgerei als dit na het melken werd geborsteld en gespoeld.
Dus ongeveer veertig jaar geleden hoorde ik de klank van metalen emmers voor het laatst.
Zoveel jaren later klinken deze emmers nog in mijn hoofd en stel ik mij voor hoe mooi dat was!