Wat in Nederland een game fair heet, wordt hier in Frankrijk een salon de chasse genoemd.
Zo'n jagersfeestje heb ik vandaag bezocht.
Ik keek mijn ogen uit en ik ben op dit gebied heus wel wat gewend.
In Nederland zijn er de demo's van valkeniers, jachthonden en werphengels, zijn er stands met gadgets voor jager en vissers, van elektrisch verwarmde handschoenen tot onderbroeken in camouflage kleuren en wordt en voorlichting gegeven door de Koninklijke Jagersvereniging
en soortgelijke clubs.
Dat zag ik hier ook, maar vooral veel meer.
Samen met 20.000 andere bezoekers doolde ik over een immens groot terrein waar ik alle jachthondrassen van Frankrijk kon bewonderen.
Meer dan 1500 honden werden tentoongesteld.
Ik kon er alles leren over het zetten van de meest gruwelijke klemmen en voetangels.
Mij werd even (onder-ons) geleerd hoe ik het beste de das kan opruimen, met aan het eind de goede raad: "Met deze kennis wel discreet omgaan s.v.p.!"
Jachtmunitie was er te koop tegen beursprijzen en het aanbod buksen en geweren (nieuw en oud) overweldigend.
Waarop je moet schieten werd ook aangeboden; konijnen, fazanten en patrijzen in overvloed in mooie kratjes.
Ik kon er zelfs een drone kopen waarmee ik mijn hond kon terugvinden of de zoekgeraakte jachtbuit.
Stomverbaasd was ik toen ik zag hoe er met patrijzen werd omgesprongen die werden ingezet voor een demonstratie met jachthonden en hoe iedereen dit met droge ogen aanzag.
Maar ik beleefde er ook iets moois: een prachtig rommelige Hubertusmis.
Een priester die er duidelijk zin in had en elk beest zegende die hem voor de voeten kwam.
Een schare gelovigen, die overduidelijk weinig religieuze routine bezat.
En bovenal een wanordelijke troep sonneurs, die de sterren uit de wolkenloze hemel bliezen.
Ik beleefde dus een te gekke dag!
7 juni 2015
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten