Ik zit in IKEA in Duiven.
Ik ben dus in Nederland.
Ik ben dus niet thuis, ik ben op reis.
Ik ben op bezoek bij familie en vrienden.
Ik ben ver van huis en toch is het hier heel bekend.
Maar het voelt niet meer naar huis, doch anders.
Ik ben hier gast.
Het is een goed gevoel.
Terug op de plek waar ik ben geboren, opgegroeid, gewerkt, voortgepland, geluk heb gekend, verlang ik naar huis, 1.377 km van hier."
Dit schreef ik 364 dagen geleden.
Vandaag, 11-12-'13 ben ik in de IKEA van Montpellier, ik heb een tekort aan ruimte voor mijn boeken.
Dwalend door dit woonparadijs voel ik mij terug in Nederland.
Alles wat ik zie associeer ik met de mij zo vertrouwde vestiging in Duiven nabij Arnhem.
Ik heb de sensatie dat ik vanuit de parkeergarage zo de IJsselbrug over kan oversteken en zo mijn geboortestad binnen kan rijden.
Ik passeer de kinderafdeling en loop het restaurant binnen.
Het is twaalf uur.
Een sacraal moment in het dagelijkse leven in Frankrijk; men gaat aan tafel!
Het is druk, alle tafels zijn bezet.
Op menige tafel staat een wijnfles en rood gevulde glazen.
Direct besef ik dat ik ver van Nederland ben.
Dit is mijn land en Duiven is heel ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten