Als klein kind was ik geen liefhebber van vuurwerk en ik ben het ook nooit geworden.
Een sierlijke vuurpijl, of bengaals-vuur zou ik nog kunnen waarderen, maar knallen en dreunen verafschuw ik, niet in de laatste plaats doordat ik hierdoor een gehoorbeschadiging heb opgelopen.
Aan lawaai in de wereld is jammer genoeg nooit gebrek.
Centraal-Afrika, Zuid-Soedan, Syrië zijn maar een paar plaatsen waar vanavond geen vuurwerk ter gelegenheid van het nieuwe jaar zal worden afgestoken.
"Een burgeroorlog is geen oorlog, maar een ziekte!" is een uitspraak van Antoine de Saint-Exupéry.
Het uitbreken van de strijd in de Balkan in 1991 heb ik ervaren als de totale onmacht van de beschaafde wereld die slechts toekijkt bij dit soort conflicten en die verbazing zal ik nooit verliezen.
Het trieste nieuws van gewapende strijd op de wereld zal vanavond maar een klein onderdeel van het journaal zijn.
Dit nieuws zal gesmoord worden door het gebrul van het vuurwerk dat na middernacht wordt ontstoken
Ik weet dat in Nederland de vuurwerkgekte al enige dagen gaande is.
Ik weet dat de rotjes zo langzamerhand in handgranaten en de donderbussen in mortieren veranderen.
Ik weet dat het veel leed zal veroorzaken . . . . . . . zoals elke keer.
Het is hier stil in mijn dorp en de verre omgeving.
Vuurwerk is hier totaal onbekend.
De knallen vannacht om twaalf uur, zullen veroorzaakt worden door het ontkurken van champagneflessen, een onschuldig en mooi geluid.
Ik bid voor een beetje vrede op de wereld en dat iedereen ongeschonden het nieuwe jaar ingaat!
31 december 2013
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten