Door hoeveel weilanden, bosbesstruwelen, bospercelen met een ondergroei van varens en blauwe graslanden heb ik gezworven met natte voeten van de dauw?
Eens per jaar is het Hemelvaartsdag en daarbij horen zulke voeten, maar op die overige 364 dagen van het jaar had ik daaraan de pest.
Vandaag wandel ik door de beeldentuin van het Kröller-Müller.
Samen met mevrouw L. bewonder ik voor de zoveelste keer de Needle tower van Kenneth Snelson. Telkens weer de verbazing dat iets dat door de zwaartekracht zou moeten vallen, juist opstijgt.
Langs het wandelpad staan een paar metalen stoeltjes in kekke kleur geschilderd.
Even later, als we de hoek om lopen, zien we weer een aantal van zulke stoeltjes voor het beeld Man en vrouw.
Even uitproberen, besluiten we en verlaten het pad en lopen erheen over het gras.
De zon schijnt, het is twee uur en als ik naar mijn schoenen kijk: Jawel, dauw!
Verrast blijf ik staan en maak een selfie van mijn voeten, want zoiets maak ik al jaren niet meer mee.
Even denk ik na of daardoor mijn mening over natte voeten hierdoor is veranderd.
Nee!
1 opmerking:
Geen dauw in Frankrijk? Voor mij zo gewoon dat ik het mis als het er niet is (behalve in de stad dan).
En ja de Needle Tower. Altijd een must see als het Kröller Müller bezocht wordt.
Een reactie posten