Ik had er niet zoveel zin in, maar liet mij toch overhalen.
De ontvangst door de andere jagers was hartelijk en ik keek mijn ogen uit hoeveel anders het jagen er hier aan toe gaat.
Toen ik eenmaal op post stond kreeg ik zowaar een geweer in mijn handen gedrukt.
Vurig hoopte ik dat de wilde zwijnen zo wijs zouden zijn om vooral niet in mijn buurt te komen.
Gelukkig waren ze dat ook.
Toen even na het middaguur de jacht onderbroken werd betreurde de jager, met wie ik op post had gestaan dat ik geen kans had gehad. Ik vertelde hem dat ik nog nooit met een geweer met Brenneke-patronen op zwijnen had geschoten en dat zoiets in Nederland niet was toegestaan. Dat ontlokte hem de opmerking dat Nederland toch maar een raar land is.
's Middags kreeg ik een buks geladen met 7x64 patronen. Een bekend kaliber maar toch probeerde ik mijn jager te overtuigen dat hij de post moest innemen en dat ik meer dan tevreden zou zijn met enkel toekijken. Daar echter, wilde hij niets van weten.
De hoop die ik 's morgens had werd 's middags niet ingelost, er naderde een zwijn.
Toen het beest mij tot op twintig meter was genaderd haalde ik de trekker over en als een blok ging hij neer. Ik zal een foto van je maken,aldus de eigenaar van de buks! En daar zit ik dan en lach een beetje schaapachtig naar het hondje dat dit varken naar mij had gedreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten