Mandela

Gisteravond laat keek ik nog even naar de Nederlandse televisie.

Het overlijden van Mandela was groot nieuws.

In actualiteitenrubrieken viel men over elkaar heen om te getuigen hoe geweldig deze man was geweest en wat een groot voorbeeld hij was voor wijsheid en verzoening.

Mijn herinnering ging terug naar mijn studententijd in het begin van de zeventiger jaren toen ik lid was van de werkgroep Free Angola en het comité Zuid-Afrika.

Voor deze organisatie liep ik een collectie in een chique wijk van Arnhem.

Praktisch aan elke deur kreeg ik te verstaan dat Mandela, deze terrorist, terecht gevangen zat, dat aan communisten niets werd gegeven, dat apartheid nog zo slecht niet was. 

Vooral dit laatste kreeg ik vaak te horen en het werd onderbouwd door verhalen van familiebezoekjes in Zuid-Afrika: je moet er geweest zijn om te kunnen oordelen! Meer dan driekwart van de adressen die ik bezocht, weigerde te doneren.

Wel het verstand komt met de jaren.

Leuk dat Nederland nu deze "oproerkraaier" aan de borst heeft gedrukt als ware hij een nationale held.

Verbazingwekkend hoe snel men bakens weet te verzetten en kan vergeten. 

Opportunisme is ons niet vreemd!