Het is bijna midi.
Het tijdstip voor de middagmaaltijd.
We zijn via omwegen op weg naar huis en kijken uit naar een geschikt restaurant langs onze route.
Alhoewel, na een week restaurant-eten zie ik op tegen tegen weer een lange zit.
Plots zie ik langs de weg een reclamebord voor een Intermarché: nog drie minuten!
Die belofte ken ik, als je geen verkeersovertredingen maakt moet je op het dubbele in tijd rekenen of een snelheidsovertreding begaan.
Even later verlaat ik de supermarkt met stokbrood, boter en een pakje gerookte zalm.
We zitten langs een verroest spoorlijntje te smikkelen en bevinden ons praktisch in het paradijs.
Tussen het spoorlijntje met een zandpad ernaast, ligt een klein weitje en dan begint een bos.
Ik slenter het weitje is, je weet maar nooit wat voor moois er groeit.
Het zijn meest algemene soorten die ik zie en dan nog behoorlijk ruige soorten ook.
Maar de aanwezigheid van bevertjes, tormentil en oregano vertellen dat, toen dit weitje nog gehooid werd, het er prachtig is geweest.
Een vlinder landt vlak voor mijn voeten en zoekt naarstig naar een plekje om haar eieren af te zetten.
Het geeft mij de gelegenheid wat foto's te schieten waarmee ik deze vlinder later kan determineren.
Eenmaal thuis blijkt het een bosrandparelmoervlinder (Argynnis adippe) te zijn.
Is het niet prachtig deze vlinder uitgerekend op de plek tegen te komen waaraan zij haar naam ontleend?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten