De eigenaar was alles behalve een boer. In de zomer was hij berggids en in de winter skileraar.
Ondertussen runde ik zo goed en kwaad als het ging zijn boerderij. Ik vond het prima dat hij al voor het melken verdween en pas in het donker terugkeerde.
Maar er waren momenten dat we er samen op uit trokken en zo leerde hij mij de fijne kneepje van het alpinisme en werd ik verliefd op het hooggebergte.
Altijd hoopte ik tijdens die tochten edelweiss te vinden. Ik weet niet goed waarom, want in het dorp bij de lokale toerist was dit bloempje volop te bewonderen. Ik vond er niet veel aan, maar verwachtte dat het in het wild veel mooier zou zijn.
Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik gelijk had.
Tijdens mijn wandeling werd mijn oog getrokken door iets grijzigs, meters verwijderd van mijn pad.
Direct wist ik dat mijn queeste was vervuld en ja hoor, edelweiss is buiten een plastic potje echt een prachtig plantje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten