In Saint Lizier strijken we neer op een terrasje van een salon de thé.
Mevrouw L. nam een kop thee met het volume van een zwembad en ik een espresso in een mini-kopje met versgebakken (nog warm) chocoladetaart. Dit vertier bracht mij ertoe langdurig tegen de plaatselijke kerk aan te kijken die op minder dan tien meter afstand voor mij oprees.
Deze kathedraal staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Binnen zijn prachtige fresco's en erachter een droom van een kloostergang en wie naar boven kijkt ziet de bijzondere zeshoekige romaanse klokkentoren uit baksteen, met daarop weer interessante vegetatie (vijgenboom?).
Maar ik had geen zin naar boven te kijken, noch rond te gaan banjeren, maar ik had voldoende aan het stukje muur: een stukje buitenmuur van het priesterkoor en een straalkapel.
Ik geloof niet dat ik eerder zo lang naar een stukje kerk heb gekeken en zag daardoor allerlei details. De oude muur is opgebouwd uit delen van nog oudere muren.
Delen van een oud Romeins bouwwerk, sloopresten van een nog oudere kerk?
Lang kijken geeft geen antwoorden, maar roept vragen op.
23 juli 2015
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Schitterend al die verschillende stenen waaruit die muur is opgebouwd. Geen wonder dat je daar lang naar kijken kunt. Het zou wat zijn als ze jouw vragen konden beantwoorden.
Een reactie posten