Honderden, wat zeg ik, vele duizenden kilometers veldmuren zijn gestapeld in het landschap waarin ik wandel.
Het komt bijna niet voor dat ik ze zonderverwondering en ontzag bezie.
Vele kelimeters muur zijn overwoekerd, verborgen in bossen met dikke stammen.
Zijn die gestapeld in de middeleeuwen, of nog veel eerder?
Tot wanneer werden ze onderhouden en wanneer zijn de laatste nieuwe muren aangelegd?
Vragen hierover, aan dorpelingen gesteld, leveren meestal een onbevredigend antwoord op.
Ach, die zijn er al zolang . . . .
Tegenwoordig zie ik steeds vaker dat de muren bol beginnen te staan en na een flinke regenbui storten delen in.
Meestal blijven de stenen liggen en lijkt niemand zich om het lot van de muur te bekommeren.
Als er wel herstel plaatsvindt, dan gebeurt dat zelden op een fatsoenlijke en kundige wijze. Meestal worden de stenen slordig terug geplaatst zodat een volgende instorting voorspelbaar is.
Of het herstel wordt uitgevoerd met behulp van de betonmolen, op het eerste oog niet fraai, maar veranderde tijden leveren dat een veranderd beeld op: functioneel herstel, geen monumentenzorg!
1 opmerking:
Dat vind ik toch ook wel mooi. Wat mij betreft wordt er soms wat te vaak met monumentenzorg behouden. Juist ook zo'n muur dat vol mysterie zit, heeft ook zo zijn recht om weer zoals uiteindelijk alles, in zijn eigen omgeving op te gaan. Heel fraai van de natuur.
Een reactie posten