26 december 2012

Terug op mijn honk

Weer terug op mijn honk.
M'n hoofd is vol van de vele ontmoetingen.
Indringende gesprekken.
Familiebezoeken.
Mijn kleinkind voor het eerst een zwembad laten ervaren.
Van alles en allen weer afscheid moeten nemen.
Van sommigen een afscheid voor het leven.
Terug naar huis
Hier is alles vertrouwd.
Tanna was blij en vlooienvrij toen ik hem uit de kennel van Narbonne ophaalde.
Dorpelingen hadden mij gemist.
De afvalcontainers puilen uit van de verpakkingen van kerstcadeaux.
De zon schijnt alle dagen en het is nu 18 graden.
Ik ga maar eens een wandelingetje maken om mijn zinnen te verzetten.

24 december 2012

Kerst

Vanavond is het Kerstavond, maar nu is er nog tijd voor een wandeling.
Met mevrouw L. wandel ik over de Bollenberg in de Elzas.
We passeren een kapelletje en zien in de verte de Beierse- en Zwitserse Alpen,  zelfs is de Mont Blanc  te herkennen.
De wereld is verstild en ook wij zwijgen, maar weten van elkaar dat wij allebei het afgelopen jaar overdenken.
Het is een jaar dat we voor het eerst van ons leven geheel samen vorm hebben kunnen geven.
Moe en tevreden dalen we af naar het dal en rijden naar ons hotel in Rimbach.
Van de plannen om naar de nachtmis in Thierenbach te gaan komt niets terecht.
In Rimbach luiden de klokken voor de Kerstmis, ik ga het dorp niet uit en kan te voet naar de kerk.
Wat een feestelijke Kerstavond.
Ik hoop dat iedereen op de wereld hetzelfde kan zeggen, in elk geval wens ik allen een vrolijk Kerstfeest!

16 december 2012

Vraag 192

Tafelpraat

Ik zit aan tafel te dineren in gezelschap van leeftijdsgenoten.
Ik weet dat niemand daarvan zich ook maar in het minst iets heeft afgevraagd over de Vietnamoorlog, de vrijheidsstrijd van Angola, de fascistische regimes van Spanje, Portugal of Griekenland of wat voor onrecht ook in de wereld.
Dat geeft niet.
Iedereen leeft in de wereld die hij kan overzien. en hoe kleiner die wereld is, des te overzichtelijker zij blijkt te zijn.
Het moest hun goed gaan en het is hun beter gegaan.
Tafelgesprekken behoren onderhoudend en aangenaam te zijn is mij van huis uit geleerd.
Politiek en geld behoren aan tafel geen plaats te krijgen is mij van huis uit geleerd.
Maar aan deze tafel hield men zich niet aan deze goede gewoonte.
"Stukje grond gekocht voor €200.000 dat inmiddels €1.200.000 doet. Leuk hè?"
"Vakantie hoeft niet duur te zijn. Mijn woning laatst geruild met iemand uit het centrum van Parijs.
Geweldig, zeven slaapkamers, de kinderen verdronken in het speelgoed, geen cent gekost. Leuk hè?"
"Dat Depardieu naar België is vertrokken om de Franse fiscus te ontvluchten was toch onvermijdelijk?"
"Rutte stelt toch helemaal niks voor, zoals hij zich door links liet inpakken..."
Ik hoor dit aan en verbaas mij over het onfatsoen.
"Ik heb geld dus ben ik iemand.
Als ik er meer van heb, dan ben ik meer.
Hoe meer ik ben, hoe holler ik word!"
De Grote Graaicultuur lijkt de rattenvanger van Hamelen wel,  overal volgelingen.
Mijn zwijgen viel op en om de feestvreugde niet te bederven plaatse ik wat passende opmerkingen die aansloten bij het gesprek en daarmee werd ik een farizeeër!
Ik gierde van binnen van het lachen.
Alles is dubbel!

5 december 2012

Vlooien

De honden in het dorp hebben vlooien.
Toen ik dat hoorde ging ik mijn eigen hond eens wat nader bekijken: verrek Tanna heeft vlooien!
Ondertussen heb ik al wat chemische middelen op het ongedierte losgelaten.
Echter deze vlooien hebben de overlevingsdrang van ehec-bacteriën.
Dus dagelijks gaat de vlooienkam over de hond en vang ik zo'n vlooitje of vijf.
Daarbij vraag ik mij af of dit nu haar vlooien zijn of dat zij dagelijks de beestjes van haar dorpse collega's mee naar binnen sleept.
Eind deze week vertrek ik voor twee weken naar Nederland en dan gaat Tanna naar het dierenhotel in Narbonne.
Goed voor haar taal.
Hopenlijk goed voor haar vlooien.
Ik hoop wel dat haar vlooien in het asiel smakelijkere honden vinden zodat ze er definitief van verlost wordt.

4 december 2012

Verbouwing

Dat ziet er anders uit dan die violette jaren zestig tegeltjes à la Française.
Nooit verwacht dat ik zoveel verschillende ambachten in mijn vingers had.
Sloper, transporteur, steenhouwer, metselaar, tegelzetter, loodgieter, binnenhuisarchitect, etc.
Het ene gaat mij natuurlijk beter af dan het andere.
Het beste ben ik in het bedenken van wat er nu of later moet gebeuren.
Als ik nu de wanden van de badkamer bekijk, moet ik denken aan een kapsalon in Arnhem die er precies hetzelfde uitziet..
Zo'n afwerking wordt daar heel kinky gevonden.
Jammer dat mevrouw L. dat niet zo ervaart, anders was ik nu klaar met de verbouwing.