29 december 2011

Internetellende


Al een week ligt het internet eruit.
Volgens de provider een kapot relais.
"Nou, als je weet wat het is, ga dan tot actie over", zei ik tegen de telefoonstem.
"We zullen ons best doen" en uitgeluld ben je dan.........

22 december 2011

Kersttijd

Het is kersttijd.
Drie dagen geleden werd mij een haas overhandigd die een paar uur eerder was geschoten. Een prachtig gebaar in deze donkere dagen, alhoewel, wat heet donker. Vandaag een heerlijke wandeling gemaakt, die om vier uur begon en nog in het avondlicht eindigde om half zes en dat bij achttien graden. 
Toch een kerstboom versierd en nu ook nog die haas.
Vanmiddag vond ik hem adellijk genoeg, dus moest hij maar eens uit zijn jasje.
Inmiddels is hij opgedeeld in panklare delen.
Telefoon: "Het is een beetje laat, maar hierbij worden jullie van harte uitgenodigd voor een kerstmaal, er wordt haas geserveerd!"
Daar gaat mijn verse haas, gevacumeerd de diepvries in.
Ik ben benieuwd wanneer hij (het is eigenlijk een zij) op tafel belandt.

18 december 2011

Kerstman

Geen Sinterklaas in het buitenland, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de Kerstman. Dit, uit Amerika overgewaaide troetelkind van de commercie, doet het goed in Europa, zo ook in Frankrijk.
Echter de laatste jaren is de levenslust van deze "Ho-ho-ho"-roeper danig aan het afnemen.
Steeds vaker zie ik de geslaagde suïcidepogingen van zwaarmoedige Kerstmannen. Ongegeneerd verhangen zij zich in winkelstraten en aan woonhuizen. Zelfs kerktorens worden door kerstmannen aangewend om zich op te knopen. Als rood rottend Kerstfruit kleuren zij inmiddels hele wijken.
Ik ben benieuwd wanneer in het nieuws de dood van de laatste Kerstman wordt gemeld!

15 december 2011

Waterspreeuw





















Vandaag was ik met mevrouw L. op zoek naar Saint Alexis, een ferme-auberge in de Elzas.
Vanaf Fréland naar Ursprung leek mij een leuke tocht, immers wie komt er tegenwoordig nog tot de oorsprong.
In triestmakende nevels en motregens stuurde ik de auto dieper en hoger via boswegen de hoogte in om uiteindelijk Ursprung te bereiken. Een nederzetting van rommelige houthakkers, die gezien hun omgang met het landschap, niet geheel aan de inteelt waren ontkomen.
Op de route naar mijn doel stond een verkeersbord dat verder rijden verboodt met daarbij de verklaring van de burgemeester dat de weg in verband met boswerkzaamheden was afgesloten.
Via andere paden nog een tweede poging ondernomen, echter mevrouw L. beleefde hierbij zoveel angstige momenten dat de hele expeditie werd gestaakt. Zo ontliepen wij onze landelijke maaltijd in een eeuwenoud en heerlijk verwarmd etablissement.
Hierdoor stonden we wat later in zo'n romantisch Elzasser stadje dat in deze tijd door zijn kerstmarkten zeer in trek is. We kuierden wat door de overromantische steegjes van Kaysersberg en belandden achter de chocolade met gebak in een tearoom en voelden ons foute toeristen.
Maar wat een verrassing: op weg naar de parkeerplaats van de auto zag ik een wit vlekje over het water vliegen en onder een brug verdwijnen: een waterspreeuw!
Wat een leuke waarneming. Nu begreep ik waarom de pogingen om Saint Alexis te bereiken waren mislukt; anders waren we immers hier niet beland en was de spreeuw door mij niet gezien.

8 december 2011

Canal du Midi

Het Canal du Midi is een vaarverbinding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee, precieser: tusssen Toulouse en Sête. Het staat op de Wereld Erfgoedlijst en dat is mede  vanwege de prachtige, monumentale platanen die langs de oevers zijn geplant om deze te verstevigen en het kanaal te beschermen voor teveel verdamping.
Elke dag zie ik dit kanaal. Waar je je ook bevindt, altijd zie je wel ergens in het landschap die kronkelende bomenrij.
Daar komt nu een einde aan, een dramatisch einde. De bomen zijn ziek en moeten worden omgezaagd en ter plekke worden vernietigd. Meer dan tweeenveertigduizend platanen die in 1830 zijn geplant.
Je zou er bijna zelf ziek van worden.

5 december 2011

Braque allemand

De jachthondenwereld bestaat hier voornamelijk uit Epagneuls breton. Te gebruiken voor van alles, enkel voor de varkensjacht wordt wat grover geschut ingezet. En het barst dit jaar van de varkens.
Bijna dagelijks is er rond mijn dorp wel een jachtpartij, waarbij ik overigens van harte wordt uitgenodigd.
Mijn Hollandse jachtverleden is bekend en jagen is hier voor een belangrijk gedeelte nog bestrijden wat teveel is. Als ik de prijs voor het jagen hier vergelijk met de Veluwe dan is het  (€140 per jaar) belachelijk goedkoop. Regelmatig wordt mijn hond jaloers bekeken en moet ik uitleggen wat voor ras zij is en welke haar kwaliteiten zijn.
Mijn Braque allemand kwam vandaag ineens naast mij lopen met een stokbrood in haar bek. Zij vertoont dus al versnelde aanpassingsverschijnselen: glaasje wijn en een stukje paturain erbij en Tanna is verworden tot Braque français!

4 december 2011

Melkzwam






















Zoekt en gij zult vinden.
De buurman bracht mij paddestoelen. Ik had ze al vaak gezien, maar er gewoon aan voorbij gelopen, niet wetende dat ze de aantrekkelijke naam Lacterius deliciosus draagt waaruit valt af te leiden dat het een smakelijk paddestoeletje is.
Dus met deze nieuwe wetenschap de velden in: dennenbossen vol met deze melkzwam, voldoende voor de maaltijd van een heel leger en heerlijk te bereiden.
Hier heeft hij een lokale naam: Roussillon.
Nu op zoek naar de Langue d'Oc!

3 december 2011


Tijdens een wandeling in de middag begon het te regenen. Ik had geen jas bij mij, het is immers alle dagen nog zo zacht. De regen was zo minimaal dat ik niet echt nat kon worden. Toen ik onder de lindebomen doorliep, de heuvel op, verbaasde ik mij over het groene blad dat deze bomen nog droegen.
In Nederland had ik de leilinden voor het huis al midden september gesnoeid. Het blad was toen al herfstig en met de gedachte dat het daardoor wat lichter in huis zou worden en omdat ik mij afvroeg: "Straks is er niemand die dit snoeiwerk zal uitvoeren",  heb ik het snoeiwerk toen al gedaan.
Nu loop ik onder groene bladeren.
Is het een raar jaar, of is het hier altijd zo begin december?
Als ik boven kom, zie ik onder de regenwolken door de bergketen van de Pyreneeën. Op de Canigou, bijna honderd kilometer verderop, ligt verse sneeuw.
Zou de winter nu in aantocht zijn?

Paddestoelentijd























Het is paddestoelentijd.
Ik ga er dus op uit om de nodige lekkernijen te verzamelen, maar dat valt niet mee in een boswereld die ik nog niet goed ken.In Nederland wist ik de goede plekken snel te vinden, maar hier is alles anders. Daarbij komt ook dat het ongekend zacht is voor de tijd van het jaar; de aronskelken staan al bijna in bloei alsof het maart volgend jaar is.
Ik heb dus al heel wat keren mijn neus gestoten en ben met een leeg mandje thuisgekomen. Wel heb ik dan telkens iets nieuws ontdekt, zoals deze wegbermen vol met draadvormige zwammetjes.
Thuis de veldgids uit de kast gepakt om van deze zwam de juiste benaming te weten.
Volgens het boekje heb ik te maken met de draadknotszwam (Calvaria (Clavariadaphus, Typhula) jucea, maar ik heb zo mijn twijfels, want ik herken de knotsvorm helemaal niet.
Ik mis m'n paddestoelenvriendjes!

Voor Niek

1 december 2011

Echte vrienden

~Hoeveel vrienden heb jij?
Een stuk of tien, waarvan er misschien twee echt vrienden zijn.
Zo weinig, ik heb minstens achtduizend vrienden!~
De vraagsteller zal in deze discussie zijn facebookvrienden bedoelen. 
Op het internet zijn allerlei tips te vinden hoe je je vriendendom moet uitbreiden en hoe je het bereikt dat de halve wereld op de hoogte blijft van jou getwitter: "Ik zit op de plee, dus twitter even mee!"
Ik moest ook zo nodig en facebook en twitter waren weldra niet meer onder controle te houden, maar ik kreeg het idee dat zij mij gingen controleren met meldingen als: "Vijf vrienden wachten op antwoord." "Nou", dacht ik, "als je zonodig antwoord wil hebben, bel dan gewoon op."Vanmorgen heb ik mijn account opgezegd; weg met al mijn vrienden op facebook en ik moet zeggen, dat lucht op. Nu maar eens afwachten hoeveel vrienden overblijven!

Voltooid verleden tijd

Vanmorgen kreeg ik het bericht van het overlijden van een hele goede kennis uit ons dorp op de Veluwe. Haar man was een collega bij Staatsbosbeheer en na zijn overlijden bleef zij geïnteresseerd in het wel en wee van "De Staat".
Sterker nog, als je wilde weten wat er de laatste tijd had plaatsgevonden op personeelsgebied, dan ging je als eerste naar mevrouw H., want zij wist er het fijne van. Wonderlijk hoe zij allerlei details te weten kwam en onthield zonder hiervoor haar huis te verlaten.
Haar huisdeur was nooit op slot, maar stond op een haakje. Dat was niet alleen voor de frisse lucht waar zij zo op was gesteld, maar hij stond werkelijk altijd open voor iedereen!
Gisteren is zij overleden en ik ben mij ervan bewust dat ik haar de laatste jaren te weinig een bezoekje heb gebracht.
Zo gaat dat, het leven lijkt steeds drukker te worden en voor je het weet neem je te weinig tijd voor elkaar.
Vandaag brandt er bij een beeldje uit Lourdes een kaarsje voor mevrouw H., ze was immers bijna een heilige.