31 augustus 2010

Schrijvers

1. James Patterson, Hittegolf($70 million)
2. Stephanie Meyer, Twilight, ($40 million)
3. Stephen King, Carrie, ($34 million)
4. Danielle Steel, Door liefde gedreven, ($32 million)
5. Ken Follett, Pilaren der aarde, ($20 million)
6. Dean Koontz, De gave, ($18 million)
7. Janet Evanovich, De zevende hemel, ($16 million)
8. John Grisham, Het vonnis, ($15 million)
9. Nicholas Sparks, De ontmoeting, ($14 million)
10. JK Rowling, Harry Potter, ($10 million)
Dit is het lijstje van de Amerikaanse top tien van de best best betaalde auteurs.
Op zich een zielig lijstje, van weliswaar bestsellers, maar blijvende literatuur staat er niet in.
Ik neem aan dat Baantjer in de Nederlandse top tien zal staan en dat gun ik hem.
Je moet in ons land een behoorlijk commerciële veelschrijver zijn om überhaupt van het schrijven te kunnen leven.
Op dit moment hoor je veel over de rol van Wilders die gespeeld moet worden om de stem van anderhalf miljoen kiezers te laten horen.
Net zomin als het verkopen van veel boeken leidt dit tot culturele erkenning, zo zijn voor mij anderhalf miljoen stemmers geen rechtvaardiging om Wilders salonfähig te zien.

30 augustus 2010

Rijstepap

Als kind las ik aan tafel de teksten op de jampotten, het pak brinta en later de cornflakes. Mijn kinderen deden dit eveneens en de tekst op het doosje hagelslag kon op een bepaald moment blind worden geciteerd.
Nu las ik de tekst op een potje rijstepap:
Deze rijstepap is gemaakt van de gezonde melk van Campina.
Een puur Nederlands kwaliteitsproduct, dat nog steeds op een ambachtelijke manier wordt bereid. Dus "natuurlijk lekker"!

Rare tekst.
Ik neem aan dat de gebruikte melk door koeien is geleverd aan Campina en dat niet Campina zelf is gemolken of de koe heet Campina.
Het is meegenomen dat de melk niet afkomstig is van koeien die lijden aan slepende melkziekte, tbc of mond- en klauwzeer of in het ergste geval helemaal gek zijn, maar dat we te maken hebben met gezonde melk.
De pap is gemaakt op ambachtelijke manier.
Ik zie een grote hal voor mij waarin achter houtgestookte fornuizen omaatjes met een knotje in heur haar in geëmailleerde pannetjes staan te roeren met naast zich een hooikist. Van tijd tot tijd legen zij hun pannetjes in plastic potjes van Campina en krijgen daarvoor tien cent per pannetje. Is dit de weergave van de ambachtelijk werk manier, of komt de pap uit het Nederlands Openlucht Museum?
Blijf ik mij afvragen wat het verschil is tussen lekker en "natuurlijk lekker".

28 augustus 2010

Opgeruimd bureau, houwen zo!

Om een blogje te schrijven kruip ik geregeld achter mijn pc.
Op mijn bureau verzamelen zich allerlei knipsels, uitgescheurde tijdschriftpagina's, handgeschreven kattebelletjes en fotootjes die een plekje vinden in mijn blog, maar vervolgens in mijn werkhok blijven slingeren.
Zodoende word ik overspoeld met rotzooi, waarin ik op een gegeven moment letterlijk in verzuip.
Wanneer ik dat zie dan weet ik het weer: het is tijd voor de grote schoonmaak!

27 augustus 2010

Antony And The Johnsons


Al eerder, op 11 februari vorig jaar, plaatste ik een filmpje met muziek van Antony & The Johnons. Op zoek naar een ander nummer kwam ik deze song tegen en kon het niet laten hem op dit blog te plaatsen, niet in de laatste plaats omdat ik ook een bewonderaar van Adam Shekter ben.

26 augustus 2010

De menselijke maat

Als van je wordt gezegd dat je vier-hoog-achter woont, dan zit je er niet best bij.
Hoog wonen heeft lange tijd een slechte naam gehad. Nu kun je voor 3 miljoen euro op de 104de etage van de Khalifa-Toren gaan wonen.
Vreemd dat mensen nu zo hoog willen wonen, dat is wel eens anders geweest. Door uitbreiding van de bevolking groeiden de ommuurde steden letterlijk uit hun jasje. Om niet telkens een nieuwe ommuring te moeten aanleggen werd in de stad letterlijk alles volgebouwd. Huizen op de bruggen, tegen de kerken en de wallen, op arcades boven pleinen en ook bovenop elkaar. Zo ontstonden verdiepingen.
Aanvankelijk woonde er eigen familie in zo'n huis, maar al snel vervreemden verdiepingen en werden het zelfstandige woningen.
Nu wonen heel veel mensen in flatgebouwen en ik kom er slechts als bezoeker.
Ik blijf mij verbazen dat mensen gelukkig kunnen wonen als hun voordeur niet op de begane grond uitkomt. Ik verbaas mij nog meer dat nu hoe hoger, hoe beter, opgang doet. In de vijftiger jaren bouwde Le Corbusier in Marseille de Unité d'Habitation. Hij hanteerde als maatvoering een schema dat was gebaseerd op de gulden snede.
Wat is een goede maat voor een flat?
Ik geloof dat de stem van een moeder die haar kind toeroept bepalend is.
Vanaf de vierde verdieping zal haar dit niet meer lukken... vier verdiepingen als maximum dus!

24 augustus 2010

Ontzuiling

Het heet dat Nederland in de jaren zestig snel ontzuilde.
Vooral door de komst van massamedia zouden steeds meer Nederlanders zich niet meer houden aan de voorschriften van de eigen levensbeschouwelijke groep en gaan deelnemen aan organisaties van buiten de eigen zuil.
Het wordt vooral als een verrijking van de samenleving gezien, de mens bevrijdde zichzelf.
Nu kijk ik om mij heen en vraag mij af of dit nu een ontzuilde samenleving is, die er door de ontzuiling gelukkiger op is geworden.
Draag je McGregor of Tommy Hilfiger, in welke buurt staat je huis en op wat voor school zitten je kinderen? Heb je een zeil- of een motorboot, ga je op vakantie naar Curaçao of met de caravan naar Sauerland.
Heb je een mening of "being friends with everyone".
Wat voor horloge draag je om je pols en welk merk heeft de zonnebril, die als diadeem op je voorhoofd pronkt en zijn je billen wel verpakt in Björn Borg?
Via ingewikkelde code's geef je aan tot welke groep je behoort.
Ik geloof dat schoolkinderen in de jaren zestig op hun openbare, katholieke of op hun school met de bijbel meer van vrijheid genoten dan de kinderen van nu, die zich elke dag voor de spiegel afvragen of ze wel de juiste outfit dragen met het juiste kapsel en met het juiste geurtje.
Om aan de standaard van de groep te voldoen moet veel geld worden uitgegeven. Geld dat bij de ouders moet worden gebedeld of als schappenvuller of keukenhulp moet worden verdiend. Een stressvol bestaan.
De ouders hebben zichzelf opgelegd om minstens vier maal per jaar op vakantie te gaan, een kostbare zaak, waarvoor man en vrouw beide hard moeten presteren. Zij gebruiken op hun beurt dezelfde codesignalen als hun kinderen.
De verzuiling had alles te maken met levensbeschouwing.
De ontzuiling heeft alles te maken met het ontbreken van levensbeschouwing.
Uiteindelijk gaat het nu om het geld, dat kennelijk leidt tot geluk.
We zoeken maximaal vertier om de stille momenten te ontlopen, momenten waarin we het leven zouden kunnen beschouwen.

23 augustus 2010

Herfst in de zomer

Het was een herfstig weekje.
Elke morgen natte schoenen van de dauw.
Na het broeierige weekend gaat de herfst gewoon verder.
Maar het heeft zijn voordelen.
Er zijn nu plotseling volop paddestoelen; eekhoorntjesbrood en grote parasolzwammen.
Elke dag vers, een zomerse verrassing!

21 augustus 2010

Wiel Bellemakers

Vanmiddag ging pater lazarist Wiel Bellemakers voor de laatste keer voor in de Eucharistieviering in de Heldringkerk in Hoenderloo.
Ik vecht tegen het gevoel dat ik mij in de steek gelaten voel.
Na meer dan 40 jaar verdient hij het zeker met emeritaat te gaan, en mag hem natuurlijk zijn vertrek absoluut niet kwalijk worden genomen, maar missen zal ik hem zeker, en met mij velen.
Het kleine kerkje was stampvol en af en toe werd er een traantje weggepinkt. Bellemakers is een begenadigd spreker met een bijzondere kijk op de wereld en zijn kerk en een herder pur sang.
"Zai jian, goede Wiel!"
Nu de pater vertrokken is, zal ik vast een tijdje "kerkloos" ronddolen.
Maar ergens onderweg vind ik vast wel weer een verrassing die mij de weg zal wijzen!

20 augustus 2010

Tuintje in mijn hoofd


DAMARU & JAN SMIT - Mi Rowsu (Tuintje In Mijn Hart)
Geüpload door CKE-Toad. - Bekijk nog meer muziek video's in HD! Bewust hebben we in Frankrijk gekozen voor een groot huis.
Een huis zonder een tuin.
Buiten zitten is geen probleem en het terras is gerieflijk.
In Nederland wonen we al zo lang in een tuin zonder buitengrens en ik verlangde wel eens naar een moment dat ik even niet hoefde te tuinieren.
Als mensen tegen mij zeggen dat ze een tuin van 180 vierkante meters hebben, dan heb ik geen benul wat ik mij daarbij moet voorstellen.
Toch begon ik iets te missen en nu is het bingo!
We hebben een tuin op steenworp afstand. En wat het belangrijkste is, met volop water (een zeldzaamheid in het Zuiden), olijfbomen, vijgen, granaatappels, laurier.
Ook ruimte genoeg voor een zitje, een pergola, tomaten, noem maar op.
's Avonds in bed lig ik al te bedenken wat er allemaal gezaaid gaat worden.
Ik heb geen tuintje in mijn hart, maar in mijn hoofd!

19 augustus 2010

Koeien

De koe dat nuttig dier
Is voor de mensch gegeven
Het is boter, melk en kaas
Dat zij ons dagelijks geven

Dit versje hing geborduurd thuis in de keuken.
Zou mijn liefde voor koeien daarmee begonnen zijn?
Op mijn laatste verjaardag kreeg ik nog een boek van Marleen Felius, dé koeien-kenster van Nederland. Een pracht van een boek, dat laat zien wat een belangrijke rol de koe in de ontwikkeling van de menselijke beschaving heeft gespeeld.
Nu is de koe verworden tot een productiebeest, vlees of melk. Hun hoorns zijn verwijderd en in de plaats daarvan dragen ze potsierlijk grote labels in hun oren. Veel beesten komen in het geheel niet meer buiten, immers zij vertrappen meer dan ze vreten. En om de opwarming van de aarde af te remmen zullen ze allemaal binnen moeten blijven zodat hun kwalijke scheten onschadelijk gemaakt kunnen worden.
Toch kan ik het niet laten wanneer ik door de weiden loop, ook even bij de koeien langs te gaan!

17 augustus 2010

Verhuisdoos


Elke reis naar Zuid-Frankrijk is niet alleen een vakantierit, maar ook een beetje een verhuizing.
Wat we allemaal al niet hebben vervoerd in de afgelopen 16 jaren.
Voorlopig zal dat niet afnemen, in tegendeel.
Daarom ben ik verheugd met een nieuw product van HomeDepot.
Beetje een onderdeel van de wegwerpmaatschappij, maar toch.....!

Borrelpraat

Bij de borrel hoort een borrelhapje.
In de koelkast vond ik een doosje borrelkaasjes van Paturain...."Da's pas fijn!" (Ach waar is het jochie Rijk de Gooijer gebleven?)

Over smaak valt niet te twisten, maar wel over wat Provençaalse kruiden zijn.
De achterkant van het doosje staat vermeld dat bieslook en paprika een belangrijk onderdeel van deze kruidenmix uitmaken, naast tijm en peper.
Een behoorlijke vorm van volksverlakkerij dus. Paprika mag een belangrijk bestanddeel van de Hongaarse keuken zijn - tegenwoordig wordt het bijna overal ingestopt omdat het zo leuk kleurt - maar het is zeker geen Provençaals kruid en bieslook evenmin.
Wat ontbrak waren de kruiden rozemarijn, marjolein en eventueel lavendel(bloemen).
Kennelijk wordt dat woord "Provencaals" aan producten toegevoegd om het extra dimensie te geven!
Maar wat is het dat wij zo'n speciaal gevoel bij dat woord hebben?

16 augustus 2010

Scrapbook

Soms klik ik naar "volgende blog".
Het levert vaak een verrassende ontmoeting op met iemand die echt iets te vertellen heeft.
Echter steeds vaker kom ik op blogs terecht van mensen die bezig zijn hun "scrapbook" te publiceren.
God mag weten wat een scrapbook is, want als ik zo'n ding zou verzinnen dan zou ik dat zeer geheim houden en vooral niet publiceren.
Het is een soort van plakboek, fotoboek, dagboek op een kindermeisjes-achtige manier uitgevoerd; vol, druk, protserig; als een benauwde kamer vol ooms en tante's, advocaat en sigarenrook.
Als volgestampte negentiende eeuwse biedemeijer interieurs schreeuwen deze scrapbooks mij toe: "Doe mij dicht, nu, onmiddelijk!"
Heb ik iets gemist, is er een nieuwe trend, is er een plotselinge hype?"
Heb ik iets gemist, is er een nieuwe mode uit de underground, wat is hier aan de hand?

14 augustus 2010

Windsurfing

Ik behoor niet tot het legioen dat in schreeuwerig gekleurde fietskleding onder een aerodynamisch gevormd hoofddeksel op een race- of atb-fiets wegen of bospaden onveilig maakt.
Ik ren ook niet rond in een outfit waar Rudolf Nurejev jaloers op zou zijn.
Evenmin rijd ik, verkleed als een Hell's Angel verstopt achter een rode zakdoek en een zwarte zonnebril onder een militante helm, op een Harley en evenmin toer ik in het weekend rond in een open cabriolet met een een petje op en een te blonde dame naast mij.
Kortom, ik heb het idee dat ik zonder kleerscheuren door de midlifecrisis ben gerold.
Maar nou heb ik vandaag toch een wetsuit aangeschaft en hij bleek mij nog te passen ook!
Ooit was ik een fanatieke wedstrijdsurfer.
Nu kan ik mijzelf dat bijna niet meer voorstellen, maar in 1975 deed ik mee aan de gewestelijke kampioenschappen windsurfing en surfte ik het gehele jaar binnen de top-tien.
Deze zomer zat ik vaak aan de rand van het Lac Jouarres naar de surfers te kijken. Hoe zou het zijn dat weer eens te doen?
Met de aankoop van dit pak is er geen weg terug meer mogelijk.
Morgen eens kijken of de muizen mijn zeil niet hebben aangevreten!

Vraag 45

13 augustus 2010

Internet

Was dat even schrikken: geen internetverbinding.
De router, decoder, hub, alles uit het stopcontact, resetten, uit- en aanzetten, niets hielp. Aan de voorkant knipperden lampjes in vreemde ritme's in al even vreemde kleurencombinaties. Ik voel me op zo'n moment zo onthand en zo stom. Zoiets gebeurt ook altijd als de provider naar bed is, of als de telefoonlijnen overbelast zijn.
Tegelijkertijd merk ik dus hoe afhankelijk ik van internet ben geworden. Geen bank- en girozaken kunnen meer afgehandeld worden, het e-mailverkeer is tot staan gebracht en er liepen juist een paar actuele discussies.
Ik heb er zelfs slecht van geslapen... het moet niet gekker worden.
Vanmorgen kwam de zon weer op en op even natuurlijke wijze was de verbinding met internet hersteld.
Internet maakt dus een onderdeel uit van de getijden, soms is het even doodtij!

12 augustus 2010

Vraag 44

Vertrek

Mijn handen liggen gevouwen op het houten tafelblad.
Voor mij staat een kop met hete thee en melk en suiker.
De thee is geroerd.
Een vogel herhaalt zijn zelfde lied.
Mijn hond draagt een bel.
Ik zie hem niet.
Ik hoor hij is niet ver bij mij vandaan.
De zon staat hoger nu.
Het gras is nat.
Zij buigt naar mij toe.
"Ik heb een reis geboekt, hier ver vandaan."
Verschuift haar stoel.
Haalt koffers naar beneden.
Een motor start.
"Ik moet nu gaan!"
Nu even gelukkig zijn, ik leef niet in het verleden.

11 augustus 2010

Piercing

Meestal zie ik ze bij de meisjes achter de Kassa, door de wenkbrauw zit een piercinkje, of nog erger door een neusvleugel.
Vorige week zag ik een mij bekende serveerster plotseling toegerust met een piercing onder haar onderlip.
Waarom zie ik toch al die taboe-tatoeages uit de bilnaad omhoog kruipen bij de kinderen die in de pauze staan te roken voor het VMBO?
Waarom zie ik die ontblote buikjes met een ringetje door de navel het meeste in straten, die tijdens het WK fel oranje zijn gekleurd?
Waarom zit die doorboorde neusvleugel meestal vast aan een overjarige blondine.
Het bracht mij aan het denken, waarom zie ik die mutaluaties meestal bij de mensen met de minst spannende beroepen?
Mankeert er iets aan mijn waarnemingsvermogen of ben ik doof geworden voor mij onbekende signalen?

9 augustus 2010

Bielefelders

Gistermiddag thuisgekomen en samen met familie onder de notenboom zitten wennen aan de nieuwe vertrouwde omgeving. Af en toe ging mijn blik over de lege kippenren, "Die rotvos ook!"
Plotseling zie ik een paar hoenders voorzichtig uit het nachthok de ren in wandelen, ik kon mijn ogen bijkans niet geloven.
Zes jonge kippetjes scharrelden door de ren, een verlate verjaardagsverrassing.En een verrassing was het zeker ik ben er nog perplex van.
Wat een lieve familie heb ik toch!

8 augustus 2010

Joods kerkhof

Al eerder dit jaar bezocht ik het Joodse kerkhof van Thierenbach. Vele, vele zerken, langs een smal pad waar geen einde aan leek te komen. Nu ben ik er weer en kom ik van de andere kant van het stadje aangelopen. Nu pas wordt mij duidelijk dat wat ik als het Joodse kerkhof ken slechts de helft is!
Weer open ik een hek, maar nu aan de andere zijde van het dorp en na een lange wandeling zie ik dat dit in verbinding blijkt te staan met het gedeelte dat mij bekend was. Het blijkt dat de gehele kern van het oude stadje door het kerkhof is omgeven. Ik weet nu ook dat de oude steen uit het einde van de zeventiende eeuw stamt: de oprichter van het kerkhof Reinau Abraham Jehuda is hier in 1715 zelf begraven (bovendste foto).

Tuinkunst 2

Als groot liefhebber van tuinkunst, kom ik hier in Rimbach gelukkig volop aan mijn trekken.
De bewoner van een chalet, dat op zich al in een bijzonder kunstzinnige stijl is opgetrokken - een mooie mix van de twee op dit terrein, verdachte landen Zwitserland en Oostenrijk - heeft rondom zijn optrek een prachtige expositie gerealiseerd.
Ik heb er enige tijd dromerig van staan te genieten, aan het eind kon ik de marmotten horen fluiten!

7 augustus 2010

Elzas

Gisteren de lange rit naar de Elzas gemaakt. Op de snelwegen de nodige ellende van anderen moeten aanschouwen, botsingen, een verbrande auto en vele, vele kilometers file. Wij scharrelden er vrij rustig doorheen en kwamen voor etenstijd in Rimbach aan. We werden hartelijk begroet door het hotelpersoneel, vooral Lorraine was verheugd ons te zien. In mei had zij ons verteld hoezeer zij opzag tegen haar rijexamen. Wij vertelden haar toen dat wij op de bewuste dag voor haar zouden duimen, en jawel, zij slaagde; "En dat komt allemaal door u!"
Vandaag een flinke bergwandeling gemaakt richting Grand Ballon. Rond het middaguur waren we in de ferme auberge de Glashűtte en lieten wij ons verleiden tot een repas marcaire. Dit verschafte ons voldoende calorieën om drie dagen koeien te melken en drie bergen te verzetten. We hebben daarna een uurtje naar de zon liggen kijken in een weitje gevuld met bloemen, vlinders en koeienvlaaien. Nog een paar uurtjes later en kilometers verder zaten we achter een biertje op het terras van l'Aigle d'Or, het kleine hotel alwaar wij sinds 1987 jaarlijks verblijven.
Na het traditionele familiebezoek in Guebwiller schoven we weer achter de dinertafel.
Het wordt tijd dat er weer gewerkt gaat worden, want we beginnen aardig op te vetten aan het eind van de vakantie.
Morgenvroeg dus de laatste 700 kilometers en dan stappen we weer op de train, train quotidien!

Vraag 42

6 augustus 2010

Naar het noorden

Zo, het zit er bijna op.
Een heerlijke vakantie in het zuiden van Frankrijk.
Op een plaats waarvan we eens zeiden: "Dit is de plek waar we ooit zullen sterven!"
Meer dan ooit heb ik mij een voorstelling gemaakt hoe het zal zijn als ik aan het einde van de zomer niet terug ga naar "mijn huis" in Nederland, maar voorgoed zal blijven wonen in Frankrijk en dat dit huis mijn enige huis zal zijn.
Meer dan zestien jaar hebben we hier nu een tweede woning, met de bedoeling die eens tot eerste woning te prolongeren.
Als ik thuis in Nederland door tuin, stal en over het erf wandel, door de bossen rondom ons huis aldaar, dan ontkom ik niet aan het gevoel van weemoed om dit alles eens achter te moeten laten.
Aan de andere kant, ik loop daar al meer dan dertig jaar rond en de weemoed kan soms ook iets te veel zijn.
Het leven is nu eenmaal een kwestie van keuzes maken: voor je geliefde, voor je kinderen, voor jezelf, voor weet ik veel.
Tijdens het jeu de boules doe ik altijd erg mijn best de bal in een bepaalde richting te dwingen. Inmiddels heb ik wel geleerd dat de bal een eigen koers heeft en slechts in geringe mate gehoorzaamt aan mijn motoriek.
Lassez faire is dus nu een beetje mijn motto.
De koelkast is praktisch leeg gegeten en de "bib" rosé is ook op.
De auto is ingepakt en de terrasmeubels zijn opgeslagen in de grange.
Altijd dat lastige afscheid, altijd die lange reis, ik zal blij zijn als dat binnenkort afgelopen zal zijn.

4 augustus 2010

Huiselijke archeologie

In de voorraadkamer (een groot woord voor een klein vertrek) hing altijd een vreemde lucht. Een beetje onbenoembaar, geen echte vochtlucht, geen schimmellucht, dus een vreemde lucht.
Er was nog iets vreemds.
Tegen een van de muren was een uitbouw die hol klonk als je er tegen klopte,.
Na zes jaar kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en heb ik de muur weggebroken.
Wat een verrassing, er bleek een haard achter verborgen. Een echte stookplaats uit de 18de eeuw. Kennelijk heeft een van de vorige bewoners zich hieraan gestoord en hem weg laten metselen.
Een nachtje hebben we een ontvochter laten draaien en nu is de vreemde lucht zo goed als verdwenen.
De haardsteen zal ik zeker niet laten verdwijnen. De muur zal opnieuw worden gestucd en de steen zal dan prachtig uitkomen.

2 augustus 2010

Tuinkunst

In Argeliers woont iemand die zijn tuin vol heeft staan met vreemde bouwsels.
De eiffeltoren, de raket naar de maan van Kuifje, een vreemde Pizzaboer om maar wat te noemen.
Hij heeft zijn tuin in zo'n nieuwbouwbuurt waar iedereen een flinke muur om zijn bezit heeft gemetseld zodat het zwembad onzichtbaar blijft, of juit de afwezigheid daarvan.
Zijn tuin is de enige die je moeiteloos kunt bekijken.
Ik kan er geen thema of onderlinge relatie in ,ontdekken maar boeiend zijn zijn creaties wel.
De eigenaar van de tuin blijft dus een volslagen onbekende voor mij.
Het is nog maar de vraag of hij dat blijven zal want ik ken twee "collegae" van hem waarvan de inhoud van hun tuinen inmiddels binnen museumpoorten is beland en hij is ook aardig op weg, vind ik.