28 februari 2011

Op slot

Met de naderende komst van de verkiezingen op 2 maart heb ik de laatste tijd heel wat egocentrisch gezeur op nationaal niveau moeten aanhoren.
Henk Bleker (gekke Henkie): "We moeten de natuur afschaffen, want het platteland zit op slot".
Zover is het al gekomen, natuur is niet langer van zichzelf en iets dat tegen bedreigingen beschermd moet worden, maar natuur is een sta-in-de-weg voor ontwikkeling.
Hoezo op slot? Het besluit dat de varkensstapel zou moeten krimpen heeft geresulteerd in een groei van 11.200.000 varkens in 2006 naar 12.206.000 op dit moment.
Gerd Leers: "Nederland moet op slot (zeg ik het zo goed Geert?) want anders worden we overstroomd".
De werkelijkheid is dat de arbeidsmarkt steeds overspannener raakt, niet in de laatste plaats doordat immigratie wordt geweerd. Ook worden de immigratiecijfers alleen gebruikt om de tsunami-mythe in stand te houden.De helft van de immigratie bestaat immers uit terugkerende Nederlanders met als goeie tweede onze Poolse vrienden (de Marokkaanse engerds komen pas op de tiende plaats na India). Laat binnen dat ambitieuze buitenlandse intellect!
De Geus van de OESO: "Nederland zit op slot. De mobiliteit in Nederland, zowel op de weg, als op de arbeidsmarkt en in de huizensektor zit op slot".
Waar ligt de sleutel waarmee Nederland ontsloten kan worden.

Laatste sneeuw?

Op deze ochtendwandeling gaan er heel wat gedachten door mijn  hoofd. Twee jaar geleden ging mijn hond dood en de ochtendmist maakt het tot een stemmige herinnering. Tevens kijk ik naar mijn huis en bedenk dat het wellicht voor het laatst is dat ik er een foto in de sneeuw van kan nemen ... klik!

27 februari 2011

Messenlegger

Gisteren schreef ik dat ik een foto zal plaatsen als mijn damasten mes op het damast ligt.
Wanneer ik uit eten ga gebruik ik wel graag mijn eigen mes, ik weet hoe het in de hand ligt en hoe scherp het is, geen koe te taai.
Daar hoort dan wel een messenlegger bij.
De messenlegger is een leuk onderdeel uit de eetcultuur.
Je komt ze niet veel meer tegen, ja, op rommelmarkten.
Kartonnen doosjes, beplakt met paars of groen krokodillenpapier met daarin zes glazen messenleggers, elk in een eigen vakje. Het was een traditioneel verlovings- of huwelijkscadeautje dat een plaatsje in de bestekkast kreeg en zelden werd gebruikt en slechts met kerst of met een officieel etentje werd gedekt.
Het vreemde is dat de messenleggers helemaal niet op zo'n feestdis thuishoren. Dat is een negentiende eeuwse drukdoenerij.
De messenlegger stamt uit de tijd dat iedereen zijn eigen mes op zak had en als je bij familie of in een herberg at, dan gebruikte je  dat eigen mes; er werden geen messen gedekt! Wel lag naast je bord een messenlegger en bij gebrek hiervan legde je het foedraal van je mes dwars naast je bord.
De functie van de messenlegger was niet om het tafelkleed voor vlekken te behoeden, maar om te voorkomen dat het puntige mes een gat in het tafelkleed zou steken.
't Is minder een blogje, maar een weetje!

26 februari 2011

Damast

Wanneer ik het Textielmuseum in Tilburg bezoek zal ik nooit nalaten het grote weefgetouw van Jacquard bekijken. Hierop is ons grote tafelkleed, met servetten en vingerdoekjes nog geweven, De laatste keer was het weefgetouw geprogrammeerd om een komplex damastkleed in linnen te weven. Het fascineert mij altijd weer, deze computer uit het begin van de zeventiende eeuw. 
Nu twintig jaar geleden stond ik voor de etalageruit van de messenmaker David in de messenstad Thiers en was ik onder de indruk van een prachtig zakmes met een damasten lemmet en een mammoetivoren heft. Mevrouw L. drong aan dat ik het zou kopen, maar ik vond de gevraagde 1.000,- Franse Franc wel een erg hoge uitgave voor een zakmes dat het grootste deel van zijn leven in het donker zou doorbrengen. Een paar jaar geleden was ik opnieuw in Thiers en stond weer voor de etalage van David. De stad was erg veranderd, niet in zijn voordeel vond ik, maar het mes lag er nog onveranderd. De prijs was niet meer hetzelfde. Inmiddels moest er € 300,- voor worden neergelegd. Ik kon wederom weerstand bieden aan mijn oprisping om het mes te kopen en vervolgde mijn reis via Ambert naar het zuiden.
Nu ik dit schrijf ligt er een damasten mes voor mij. Ik bezocht niet langer Thiers maar het internet. Uiteindelijk werd mij gisteren dit mes bezorgd. Het kostte een fractie van de prijs van David , maar het heft is niet geleverd door een mammoet, maar door een rund.
Ik zie hem al liggen naast mijn bord met steak op een damasten tafelkleed.
Foto volgt te zijner tijd!

25 februari 2011

Lakenvelder

Tijdens mijn examen voor windmolenaar was er een onderdeel dat heette: onderdelen.
Ik werd geconfronteerd met een grote hoeveelheid namen van molenonderdelen: voorkeuvelens, maanstuk, korbeel, slaghout, veldkruis, tussentafelement, rijnijzer, hondekul, kruisverband, makelaar of burgemeester.Ik geloof dat ik geen enkele fout heb gemaakt en elke term kon aanwijzen in de molen, dan wel verklaren. Tenslotte kwam de laatste vraag van de oude examinator van langs de Vecht, watermolenaar De Vries: "Wijs mij eens een lakenvelder aan."  Ik keek naar buiten en wees naar een koebeest, verderop in een wei. Toen volgde de praktijk en even later was ik gediplomeerd molenaar.
Vanmorgen reed ik door het Renkums beekdal en zag ik in een weide een aantal lakenvelders staan soezen in de ochtendnevel. Ik moest wel even stoppen om er zelf bij weg te dromen en herinnerde mij het bovenstaande.

23 februari 2011

Jakkes

In 897 liet paus Stefanus het lijk van zijn overleden voorganger paus Formosus opgraven en met pauselijke gewaden gekleed op de troon plaatsen tijdens het concilie.
Deze onfrisse praktijk wordt nu herhaald met Johannes Paulus II. Weliswaar wordt hij niet op de troon gehesen, maar zal hij in zijn kist in de Sint Pieter worden aanbeden. Je moet hiervoor wel een kaartje kopen, want voor niets gaat enkel de zon op.
Zouden deze revenuen kunnen leiden tot een wederopstanding?

22 februari 2011

Alex Roeka

Ik draai de cd's van Roeka niet zo vaak.
Maar dat zegt helemaal niets over mijn bewondering voor de muziek van Alex.
Telkens hoor ik weer nieuwe pareltjes in zijn teksten.

Zoals de volgende zinnen, waarvan ik zou willen dat ik ze geschreven had ... prachtig!
De ochtend schiet over het land. 
Ergens in de rand van het bos
zit de havik stil te wachten of er al een haas of houtduif komt.
De boer giet z'n melkbussen vol. 
Diep in haar hol ligt de vos
met d'r jongen stil te wachten tot rond de kippen straks de schemer valt.
De wolken trekken traag voorbij. 
Ginder in de wei staan de paarden
dicht opeen en wachten stil tot straks de wind hen weer over de heuvels jaagt.

19 februari 2011

Zeur niet

Iedereen zal het herkennen, mensen die over hun ongemakken praten.
Soms vertel ik thuis dat ik vandaag zus of zo heb ontmoet en dat die aan mij een enorm verhaal kwijt moest over een lullig kwaaltje. Als ik dan om details word gevraagd, moet ik meestal het antwoord schuldig blijven omdat ik die of ben vergeten, of niet heb onthouden. Meestal als iemand mij van zijn ongemak op de hoogte stelt, dan valt bij mij snel de stekker uit het stopcontact en vraag ik mij af wat de functie van zo'n verhaal is. 
Het zijn ook vaak dezelfde mensen, die met enige regelmaat een nieuwe kwaal presenteren.
Nu is dat niet zo moeilijk, want langzaam schuif ik de derde leeftijd binnen en dan zijn kwaaltjes eerder algemeen dan bijzonder.
Dus tijdens zo'n ontmoeting (helemaal spannend wordt het, als zich een tweede "lijder" bij het gesprek voegt, want dan ontstaat al snel een zgn. "opbieden")  word ik op de hoogte gesteld van de ernst van de zweer, breuk, kneuzing, allergie, bypass, versleten knie .. noem maar op. Toon Hermans schetste het al: "Als ik hier druk, doet het daar pijn."
Ik veronderstel dat het vooral eenzaamheid weergeeft en het is ook, net als het weer, een makkelijk te schetsen verhaal: "Laatst heb ik dat gekregen ... tijdje aangezien ... naar de dokter .... nu kan ik niet meer .... zal nog wel even duren .... maar ja, niets aan te doen ... ben zo moe ... lot dragen ... ik red me wel."
Mijn gedachten gaan dan uit naar mijn moeder die nooit wat had, in tegendeel. Ik denk niet dat zij daarin bijzonder was, maar net als alle moeders aan de zorg voor haar kroost de kracht ontleende om altijd vrolijk op de been te blijven. Sinds ik dit overdacht, vraag ik mij tijdens zo'n medisch gesprekje af of de boodschapper wel of geen kinderen heeft.
Kinderloos scoort opvallend hoog!

Huil in je bed
Bijt in je laken
Vloek tegen iedereen
Schreeuw van de daken
Maar zeur niet
Trap om je heen
Wees nooit een dame
En gooi het theeservies
Dwars door de ramen
Maar zeur niet, zeur niet, zeur niet!

18 februari 2011

Zwarte robot

Zwart is een intrigerende kleur.
In het Kröller Müller Museum hangt een schilderij dat geheel zwart is.
Als je daar een tijd voor staat, hoor je dat dit schilderij verschrikkelijk veel emotie oproept bij toeschouwers.
Over zijn schilderij het Zwarte Vierkant zei Kazimir Malevich: “Het zwarte vierkant is gevoel; het witte vlak is de leegte voorbij dit gevoel."
In de krant las ik dat een onderzoek had aangetoond dat berijders van een open cabriolet beschaafder rijden dan de chauffeurs van gesloten auto's en nog meer als deze auto's uitgevoerd zijn met getint glas.
Het heeft iets met elkaar te maken, dacht ik vanmorgen op de snelweg.
Op de brug bij Deventer werd ik vanmorgen ingehaald door een klein zwart autootje met een opvallend donkere beglazing; de bestuurder was voor mij onzichtbaar en anoniem.
In zo'n auto verwordt de bestuurder waarschijnlijk een beetje tot een onderdeel van zijn wagen, hij wil ermee versmelten.
Vreemd zo'n drang om robot te willen zijn!

14 februari 2011

Animal cops

Heerlijk telkens weer te mogen beleven hoe het landschap aan de goede zorgen van agrarisch Nederland kan worden toevertrouwd.
Echter momenteel schijnen nogal wat boeren druk te zijn met het zoeken van een vrouw, zo ook de eigenaar van dit koppel paarden.
Nogal naïef van mij te denken dat met de komst van het waakhondenduo Opstelten en Teeven dit soort verwaarlozing niet langer zou voorkomen.
Vijfhonderd animal cops  .... laat me niet lachen!

13 februari 2011

Rondje Franse Berg

Lekker gelopen op de HV.
Voor het eerst het volledige nieuwe pad rondom de Franse Berg afgelegd.
Het zonnetje scheen en toen we bijna aan het einde van de wandeling waren werd het zowaar nog druk op de route.
Het viel ons op dat in negentig procent van de gevallen, wij de eersten waren die tegemoetkomende wandelaars groetten.
Soms lijkt het wel of mensen zich steeds meer van hun omgeving willen isoleren.

11 februari 2011

Het palindroom 11022011

Een mooie dag om te onthouden, een datum die tevens een palindroom vormt.
Dagelijks heb ik de ontwikkelingen in Egypte via facebook en weblogs gevolgd en op het moment dat ik begon te denken dat de dictatuur stand zou houden, bleek de stem van de straat machtiger dan dictatoriale machten.
Het nieuws in Nederland deze week was daarentegen van een bekrompen PVV-niveau.
Wilders wil nu "tuigdorpen" voor het schorriemorrie.
Als ik Wilders zie spreken, zie ik enkel zijn mond met daarin die vreemd kwispelende tong. Het zal een tic zijn, dat steeds bevochtigen van zijn lippen, maar het heeft iets van een reptiel, vind ik.
De sprekende slang heeft al eerder model gestaan voor het zaaien van tweedracht.
In de jaren dertig van de vorige eeuw noteerde Viktor Klemperer de taal van het Derde Rijk. Uit zijn boek LTI, Lingua Tertii Imperii valt te leren dat de taal niet onverschillig is, maar dat taal kan scheppen en vernietigen.
Als je maar lang genoeg "fanatiek" zegt in de plaats van "heldhaftig" en "deugdzaam" dan ga je tenslotte geloven dat een fanaticus een deugdzame held is en dat je zonder fanatisme geen held kunt zijn.
Wilders is op dit moment de ongekroonde koning op het gebied van taalverruwing en opzweping.
Alle onbeschoftheid in de anonieme reacties op internet, krijgen door zijn taalgebruik een legitimiteit.
De minister is niet gek, maar knettergek. Mannen met kaftans worden mannen in rare jurken, mannen met baarden worden in zijn woorden haatimams met haatbaarden. Hoofddoekjes noemt hij kopvodden  en geëmancipeerde moslima's onderdrukte vrouwen. Bepaalde politieke signatuur wordt consequent aangeduid als de linkse elite, die in hun linkse kerken hun linkse hobby's beoefenen, waaronder theedrinken met schoffies, die je best twee keer door hun knieën kunt schieten voor je ze het land uitgooit.
Nederlanders geloven dat deze taal dicht steeds dichter bij de waarheid komt. Niemand neemt  het Statitisch Jaarboek ter hand om eens na te slaan wat er waar is van die "tsunamie van moslims".
Niemand denkt nog na bij de zin: "Heel veel Nederlanders ergeren zich aan de vervuiling van de publieke ruimte door de islam (...) Hoofddoekjes, haatbaarden, mannen in lange rare jurken, laten we daar wat aan doen! Onze straten moeten worden terugveroverd en Nederland moet er weer uit gaan zien als Nederland!"  (Algemene Beschouwingen 2009).
Ik zie het al gebeuren, al die mensen krijgen een halve maan op hun kleding genaaid, voordat de volgende stap wordt uitgevoerd.
Steeds vaker zie ik in mijn omgeving mensen die van Wilders zeggen dat hij ook wel goede ideeën heeft.
Vind ik ook ..... doe maar één tuigdorpje, met één tuigcontainer met als deurplaatje: PVV.
Fantastische televisiebeelden deze week.
Jonge mensen, waarvan sommige met haatbaarden, oude mannen in rare jurken, vrouwen met sluier of hoofddoek, blij met de overwinning, samen met een positief ideaal, vol verlangen om een nieuwe samenleving te vormen.
Het gebeurt in, wat wij noemen, de derde wereld.
Ik woon in de beschaafde wereld ........ hier zijn we met heel andere dingen bezig, niet met de toekomst, maar met het verleden.
Wat jammer.
Nagekomen op 22022011:
Het taalgebruik van de PVV is nieuw in de politiek en jaagt schrik aan door een ongekende absoluutheid, schrijft Adri Duivesteijn, wethouder in Almere, op de opiniepagina van de Volkskrant
Met de komst van de partij in de gemeenteraad van Almere is de stad van de ene op de andere dag in een 'orgie van geweld' veranderd (PVV-Kamerlid en fractievoorzitter in Almere Raymond de Roon). De PVV had voor elk incident een passende kwalificatie. Raddraaiers werden 'opgewaardeerd' tot 'straatterroristen', vechtende jongeren werden neergezet als 'tuig' of 'geteisem', regelmatig vooraf gegaan door 'Marokkaans'.
Voor het oplossen van de 'grote problemen van deze tijd' gebruikt de PVV oorlogstaal, schrijft Duivesteijn. 'Het wachten is op lijfstraffen en verbanning'. Raadslid Jenny Zerfowski geeft in Binnenlands Bestuural een voorzetje: 'Over drie jaar zijn wij zo groot dat we wel in de coalitie moeten komen, en dan gaan we rammen'.'
Duivesteijn schrijft dat er definitief twee verschillende manieren van politiek bedrijven zijn ontstaan. 'Aan de ene kant een manier waarin de schoonheid van de rede tot uitdrukking komt en waarin een onopgelegde plicht tot argumentatie leidt tot het overbruggen van (ideologische) tegenstellingen. Terwijl aan de andere kant zonder enige schroom wordt gekozen voor keiharde polarisatie. De PVV heeft het debat gereduceerd tot het enkelvoudig zenden van boodschappen'.
Het vocabulaire van de PVV laat volgens de PvdA-wethouder een zeer beperkt wereldbeeld zien. 'Het is hier niet de wereldburger die spreekt, maar iemand die bang is voor de wereld. Het is niet de taal van iemand die grenzen opzoekt, maar van de burger die grenzen afbakent en bewaakt, en die daarbij alle fatsoensgrenzen overschrijdt'.
Duivesteijn beschouwt het taalgebruik als een ethisch vraagstuk en vraagt zich af of dit de manier is waarop onze ideeën over beschaving, over normen en waarden, over waardigheid hun vorm krijgen.
Ik ben Goddank niet de enige die zich blijft verwonderen

8 februari 2011

Sterrenschot

Op de eerste pagina van mijn blog sta ik gebogen op de Dwingelose Heide naar sterrenschot te kijken.
Toen ik het zojuist opnieuw zag realiseerde ik mij dat het dus bijna vier jaar geleden is dat ik het voor het laatst zag.
Zou dat betekenen dat het zeldzaam is, of is gewoon de trefkans klein?

5 februari 2011

Altijd als ik met de trein een stad binnenrijd zie ik de wereld een beetje van de achterkant. De stad toont zich zelden op z'n mooist, maar meestal wel op een spannende manier.
"Wat zie ik eigenlijk?"heb ik mij zelf vaak in de trein afgevraagd. Dit filmpje geeft mij eindelijk de antwoorden.

4 februari 2011

Orchideeën

Ik ben niet zo van de orchideeën.
Met hun maandenlange sterfscènes proberen ze mijn aandacht te vangen.
Langzaam verteren bladeren die kort daarvoor nog het sein gaven: "Ik ben er nog en ik ga ervoor!"
Junkies zijn het. De ene keer life and kicking, de volgende dag in de goot en maar hunkeren naar aandacht.
Aandacht geven is gecompliceerd, want een orchidee heb je  zo verzopen.
Ik ben dus niet zo van de orchideeën.
Mevrouw L. is teerhartiger dan ik.
Elke orchidee in huis heeft een gever of een vorige eigenaar gehad die gememoreerd wordt middels het vertroetelen van dit hooghartige, zeg maar, kakkineuze groenvoer.
Vanmorgen stond zo'n gevallen freule weer te pronken alsof ze tot de hoogste kringen behoort.
Reden voor een compliment aan mevrouw L!

Vraag 89

3 februari 2011

Egypte

Verwarrend, de beelden die uit Egypte komen. Nog verwarrender zijn de commentaren en meningen. Nog veel meer verwarrend is de hypocrisie van de wereldleiders en onze eigen politici. Uiteindelijk zal Egypte het zelf oplossen en zal alles wel weer eindigen in het consolideren van een nieuwe macht.
Op internet staan beelden die praktisch life van het Tahirplein in Caïro komen. Niet journalistiek maar wel de realiteit van de demonstrant Ramy Roof. Hij laadt met zijn telefoon om de haverklap filmpjes vanaf het plein en tevens toont een kaart zijn positie.

2 februari 2011

Dingen

Mensen zijn niet belangrijk,
Mensen tellen niet mee.
Alleen dingen zijn belangrijk.
Geld is belangrijk, drank is belangrijk, mijn stereo is belangrijk,
alles waardoor ik mij goed voel is belangrijk.
Maar zelf ben ik niet belangrijk.
Kernwapens zijn belangrijk.
Op een dag zullen zij alle prettige dingen vernietigen.
Alleen dingen zijn belangrijk.
Dat is ook te bewijzen.
Kijk maar eens als een paar mensen een fonkelnieuwe Porsche zien.
Als ze er naar kijken weet je dat ze meer om dat ding geven dan om elkaar.
Niet omdat hij knap door mensen in elkaar is gezet,
maar om wat de wagen zelf is,
als iets dat vanzelf is ontstaan.
Er zit meer leven in dan in mensen zelf.
Ze ontlenen er energie aan,
ze houden van de strakke vormgeving en van het indrukwekkende motorvermogen.
Het ding is veel echter, veel belangrijker dan de mensen!

Vraag 88

1 februari 2011

Februar

Ergens achter de seizoenen 
Dromden wezens bij elkaar
Voor hun eeuwige discussie
Om de maanden van het jaar
Koning Winter met zijn scepter
Op een ijzig bekken slaand
Galmde: Vrienden, maakt uw keuze
Wat vindt gij de mooiste maand?
Januari, sprak de sneeuwpop
Maar de waterman zei nee: Nee
Juni, zei de groenkapouter
Februari zong de fee

Vele bleke manen duurde
Hun verhit geharrewar
Maart, zuchtten de Maartse hazen
Eén april, lachte de nar
En terwijl de elfen stemden
Op de elfde maand van ´t jaar
Riep de kerstman luid: December
Is het hoogtepunt nietwaar?
Nee augustus, zei een ander
Zomer, zonlicht, Zandvoort, zee
Juli, zei Pee Pastinakel
Februari, zong de fee

Februari, als de dagen
Langer worden, mooier ook
Als je al na weinig dagen
Stuit op je salarisstrook
Februari, als het koud is
Als het water strak bevriest
Februari, ik begrijp niet
Wie een andere maand verkiest
En de stilte daalde neder
Allen scheurden zeer gedwee
Weer een blad van de kalender
Februari, zong de fee
(IdW)