31 juli 2011

Thuiskomst

We naderen Maastricht en horen voor het eerst sinds weken weer het Nederlandse nieuwsbericht van vier uur op de radio: "De politie heeft in de nacht van zaterdag op zondag een 16-jarige Amsterdammer aangehouden. Agenten zagen de jongeman zonder verlichting in zuidelijke richting op de A9 rijden. Toen hij merkte dat de politie hem in de gaten had, nam hij de afslag naar de Provincialeweg N203 richting Krommenie.  De bestuurder negeerde meermaals het stopteken van de politie en reed Krommenie in. Door zijn gevaarlijke weggedrag, zoals abrupt keren en spookrijden, werden diverse automobilisten genoodzaakt uit te wijken of te stoppen om een aanrijding te voorkomen. Ook reed hij tegen het openstaande portier van een stilstaande politiebus aan. Mede dankzij een oplettende voorbijganger, die de agenten tipte dat hij een jongen op de Zuiderhoofdstraat uit een steeg had zien wegrennen, kon de verdachte uiteindelijk op de kruising Zuiderhoofdstraat/Padlaan worden aangehouden. De snorfiets werd in voornoemde steeg teruggevonden. De jongeman bleek de snorfiets zonder toestemming te hebben geleend. Hij had bovendien geen bromfietsrijbewijs. De verdachte is ingesloten op het politiebureau. Er is proces-verbaal tegen hem opgemaakt".
Verder werd er melding gemaakt dat het Ajax-legioen afscheid had genomen van twee spelers en dat een wifi-verbinding op de camping onmisbaar is omdat je anders de buienradar niet kunt volgen en daarmee was alles zo ongeveer gezegd. We keken elkaar verbaasd aan en concludeerden dat Nederland ondanks alles nog steeds een gidsland van jewelste is gebleven. Hier weten ze tenminste wat er in de wereld aan de hand is!

28 juli 2011

Grand Ballon

Toen ik in de Elzas aankwam en samen met mevrouw L. op weg ging naar ons hotel op de helling van de Grand Ballon, toonde deze zich in al zijn grimmigheid. Hij herinnerde ons aan de afspraak die we jaren geleden maakten op de top van deze berg.
Elk jaar was er wel een moment waarop we samen naar de top liepen. Op een van deze tochten spraken we over euthanasie.
Wanneer is  voor iemand het moment gekomen om er uit te stappen?
Waarschijnlijk ga je met het klimmen der jaren de grens telkens een beetje opschuiven.
We maakten toen de afspraak: de eerste die de top niet haalt, wordt er door de ander afgeduwd.
Daarover hoeven we ons inmiddels geen zorgen meer te maken, dat station zijn we inmiddels gepasseerd zonder dat er een duw volgde!

25 juli 2011

Internet 2

Afgelopen zondag ging ik ter kerke in Puisserguier.
Het was la Fête des Crûs en de kerk was gevuld met vaandels en banieren en vele wijnboeren die de mantels van hun genootschap droegen. Er klonk middeleeuwse muziek uit enorme doedelzakken.
De preek ging over de noodzakelijkheden van het leven: brood, wijn en de Schepper.
Mijn gedachten gingen naar mijn bestelling van een ontvanger voor een snelle internetverbinding.
Vandaag werd hij afgeleverd.
Op het dak staat nu een schoteltje dat een wifi-signaal van onze kerktoren ontvangt.
Aan tafel aten we van avond niet alleen brood, maar dronken we een rosé bij de vis, een Merlot bij de Roquefort en een Muscat bij de meringue glacé en de computer ontvangt internet met 100,0 Mbps.
De pastoor had volledig gelijk, wanneer je je maar op de kerk richt komt alles in orde.

24 juli 2011

Christen extremist

Op de Franse televisie verneem ik het tragische nieuws over de moordpartijen in Noorwegen.
De nieuwslezers spreken over een rechtse extremist en zullen dat ook de volgende dagen blijven doen.
Toch even de wereldomroep beluisterd en via internet wat Nederlandse kranten ingekeken. Daar wordt de Noor omschreven als een rechtse christen extremist, die naar alle waarschijnlijkheid gestoord is. Ook wordt in elk bericht vermeld dat hij maximaal "slechts" vijfentwintig jaar gevangenisstraf kan krijgen.
Steeds vaker vallen mij belangrijke verschillen op tussen de wijze waarop het nieuws wordt gepresenteerd in Frankrijk en Nederland.
In Frankrijk is de scheiding tussen kerk en staat volkomen.
In Nederland kan de Staat moeilijk afscheid nemen van de rol die de religie binnen de politiek blijft innemen.
Is het daarom dat de Noorse misdadiger meteen ook religieus geduid wordt en dat er vooral bij vermeld wordt dat deze waanzinnige daad enkel door een gestoorde gepleegd kan worden?
Moslimextremisten plegen hun daden vanuit een religieus fanatisme wordt mij steeds voorgehouden, maar als een christenfundamentalist dat doet, dan is hij gestoord.
Dat het continu voeden van angsten mensen tot zulke daden brengt is het meest beangstigend!
Het is te hopen dat de analyse van de weg die deze dader heeft afgelegd voordat hij tot zijn daden kwam, de bange westerse wereld een beetje zal helpen om te kunnen inzien dat iedereen een beetje verschillend is en dat dat niet iets is om bang voor te zijn, want angst is immers een slechte raadgever!

21 juli 2011

Buurman

Etienne is de buurman die ik zeven jaar geleden de sleutel van mijn Franse huis toevertrouwde.
Hij is nu zevenentachtig jaar oud,
Vroeger was hij de veldwachter van het dorp en omstreken.
Vorig jaar is hij met zijn krantenwijk gestopt en ook met de jacht op wilde zwijnen.
Een jaar eerder was hij tijdens de jacht ondersteboven gelopen door een varken en sindsdien is hij een beetje onzeker op de benen. Echter sinds kort heeft hij een nieuwe heup en van mij een nieuw jachtmes en dat heeft zijn zelfvertrouwen goeddeels hersteld.
Als Etienne zijn huis uitstapt ziet hij als eerste de grote deuren van de wijnkelders van ons beider overleden buurman Jean-Claude. Hij heeft het daar elke dag moeilijk mee en is nog steeds niet door die deuren naar binnen gelopen.
Etienne praat met mij graag over vroeger en ik hoor hem graag aan.
Ik stelde hem voor een rit te maken naar de plekken waar hij in de Montagne Noire is opgegroeid.
Vanmorgen om stipt acht uur was het zo ver.
In het dorpje van zijn jeugd wonen nu nog 12 personen tegen vijfentwintig families toen. Met trots toonde hij mij de bron waar het water werd gehaald de gemeenschap van water voorzag (nu vervallen: c'est une honte!), de pruimenbomen die hij als kind plantte en nu vol vruchten hangen en de weiden die hij met de zeis moest maaien. Het was voor het eerst in bijna vijfentwintig jaar dat hij hier terug kwam. We dronken koffie bij een al even oude buur (84) en spraken een hem bekende herderin (83) die de woorden sprak: "Er wonen hier meer honden dan mensen."
Belangrijk om te onthouden zijn de plaatsen die Etienne mij wees waar de beste truffels zijn te vinden, het eerste eekhoorntjesbrood groeit en waar de goeie plekken voor cantharellen te vinden zijn.
Na terugkomst kreeg ik twee dikke zoenen van hem met de mededeling dat ik hem een geweldige dag had bezorgd ("De mooiste dag van m'n leven!") dat was het ook; ik heb evenzeer genoten.
Wat ik nou zo vreemd vind: Etienne heeft zeven kinderen die allemaal in de buurt wonen.
Waarom maakt er daarvan nooit een sentimental journey?

17 juli 2011

Vraag 132 (Internet)

Met 58 draaiende kerncentrales behoort Frankrijk tot de wereldtop op het gebied van elektriciteitsopwekking door middel van kernenergie.
De Fransen vinden dit feit een intellectuele prestatie van formaat.
Tegelijkertijd moet ik hier vanachter mijn pc ervaren dat internetten via een analoog telefoonlijntje weliswaar gevoelens van jeugdsentiment oproept, maar het bijhouden van een weblog onmogelijk maakt.
Dus nog even geduld......ik ben echt met vakantie!

4 juli 2011

Bergen en dalen

Even bloggen vanuit de lobby van hotel Adler in Sankt Gallenkirch.
Ik ben onderweg naar Montouliers 'gestrand' in Oostenrijk. Dit is het gevolg van een sentimental journey.
Plekken bezocht waar ik twintig jaar geleden met mijn jonge gezinnetje heb rondgedwaald.
Het klimmetje naar de Zamangspitze via de sportieve route gedaan en ik genoot van de vergezichten.
Ik had ingecalculeerd dat ik mijzelf de afdaling zou besparen door met de berglift naar beneden te gaan.
Toen ik om half zes bij het stationnetje kwam bleek dat de laatste lift al was vertrokken. Mij wachtte dus een afdaling van bijna vijf uren, die ik in drie en een half uur volbracht. Mijn knieën zijn nu dus volkomen aan gort gelopen.
Morgen vertrek ik richting Zuid-Frankrijk, maar de voorgenomen Pyreneeëntocht kan ik wel op m'n buik schrijven: teveel, te lang en te steil geklommen de laatste paar dagen.
Ik ben duidelijk een dagje ouder aan het worden, maar leef daar nog niet naar!

3 juli 2011

Annunaki 2

Op 28 oktober vorig jaar schreef ik iets over de Anunnaki waar we in 2012 mee te maken krijgen.
Vandaag had ik het idee dat ze er al zijn, want ik kwam op 2000 meter hoogte al de eerste voetstap van deze monsters tegen. We zijn dus gewaarschuwd!

2 juli 2011

Bekeuring

Het was vandaag niet de eerste keer dat ik op weg naar mijn vakantiebestemming werd geflitst. Ik herinner mij dat ik een jaar of vijf geleden nog geen tien kilometer van huis, op een doodstille Deelenseweg onder Hoenderloo verbaasd in een snelheidscamera keek. Wat had ik er toen de pest over in.
Vandaag overkwam het mij weer. De hele reis heb ik rond de 115km/h gesukkeld.
Ik ben alleen. Ik heb geen haast. Niemand wacht op mij. Ik geniet.
Ik ben zo ontspannen dat ik niet in de gaten heb dat de maximum snelheid in de afdaling teruggebracht is tot 100km/h en zie boven de snelweg een flitslicht. Wat heb ik er nu ook weer de pest over in. Het kost mij heel wat meditatie-oefening om het vakantiegevoel te herwinnen. Ook denk ik; kost wat, maar in Duitsland houd je er altijd nog een fotootje aan over.
Op 19 augustus (ook Duitse ambtelijke molens malen traag) valt de boete in de bus.
De prijs valt mee, de foto tegen!