27 januari 2013

Museumbezoek

Vloer van een  plateeloven uit ca. 200 na Chr.
In de Romeinse tijd was de streek rondom Narbonne een belangrijk gebied voor de productie van wijn.
Narbonne was toen de grootste stad van alle de Romeinse gewesten en een balangrijke uitvoerhavan van wijn.
Al die wijn moest verpakt worden en daaarvoor diende de amfoor.
In het wijngebied van Narbonne was dus ook een bloeiende productie van amforen.
Nabij Salleles d'Aude was zo'n productieplaats en hier zijn archologische opgravingen verricht en is een museum, gewijd aan de de pottenbakkerij gevestigd.
Vandaag (her-) bezocht ik dit museum genaamd Amphoralis.
Toevallig werd er vandaag een film vertoond over de opgravingen van een Romeinse villa in Narbonne.
De archeoloog en de producent waren hierbij aanwezig.
Mevrouw L. en ik genoten van dit museumbezoek en namen ons voor om, net zoals we in Nederland gewend waren, vaker op zondag een museumpje te pikken.
Eens kijken of we ons daaraan gaan houden.

23 januari 2013

Lentebode

Uit Holland komen berichten over sneeuw en ijs en de bijbehorende pret, jaloersmakend.
Het lijkt mij heerlijk om de noren weer eens onder te binden en weg te schaatsen over een knerpend zwarte ijsvloer.
Maar ik ben niet in Holland, ik wandel in Zuid-Frankrijk.
Ik heb zin in iets lente-achtigs.
Zou de eerste amandelbloesem er al zijn?
Als dat zo is, dan moet dat op Mont Plo zijn, daar vond ik altijd de eerste bloei.
Onderweg naar boven declameer ik voor mijzelf het gedicht "Winter" van Guido Gazelle en maak er af en toe een paar schaatspassen bij:

Glad en wijd ligt het ijs
In een veeg wit en grijs
En de lucht, tastbre kou,
Is gestolpt onder blauw.
En mijn schaats met een kras
Als een schot onder glas
Trekt een veervormig spoor
Van mijn voet uit te loor.
Ik scheer scheef op het vlak
Langs een donkerblauw wak,
Na een sprong voor een scheur
Als een koord, schiet ik voort
Op het staal en ik duik
In de wind en gebruik
Elke spier, die geniet
Als ik suis langs het riet.
Boven gekomen kan ik genieten van de eerste bloempjes!

Dakdoublet

Ik herinner mij de wandspreuk "Het is geen man die niet roken kan."
Duidelijk een reclametekst uit een tijd waarin nog zorgeloos gerookt kon worden.
Jongens van twaalf jaar werden overgehaald om met roken te beginnen, anders hoorde je er helemaal niet bij. Astma of verkoudheid werd het best bestreden met een Dr. Dushkind. Zelfs voor de drogisterij stond een fietsenrek met reclame voor dit sigarettenmerk.
Hier in Frankrijk hangt waarschijnlijk een andere spreuk aan de muur; "Het is geen man die niet jagen kan."
Elke dag klinken er schoten uit het veld. 
De hagel is bedoeld voor patrijs of zwijn (hier bejaagd met brenneke's). 
Ik ken mensen die in de jachttijd uit wandelen gaan gekleed met een signaalvest!
Zo erg is het niet met mij.
Ik ga er van uit dat de schoten niet voor mij of mijn hond zijn bestemd, daarnaast; risico's horen bij het leven!
Vandaag werd er wel heel heftig gejaagd, het ene na het andere doublet was te horen.
Ik kon mij niet voorstellen dat het mogelijk was om zoveel patrijzen achter elkaar te knallen.
Ik liep in de richting van de schoten.
Wat bleek, naast het kerkhof bouwt de kantonnier van het dorp zijn nieuwe woning. Nu werden de dakspanten vastgespijkerd met een halfautomatisch stuk gereedschap, poef, poef , dan een pauze, poef, poef .....
Weer een nieuw woord: dakdoubletten!

17 januari 2013

Sneeuwvrij

Zuid-Frankrijk heeft nu ook een witte hoed.
Gisteren begon het in de namiddag te sneeuwen.
Dikke vlokken vormden een laag sneeuw die kraakt onder je voeten.
Voor de noordeling niets bijzonders, maar hier zo uitzonderlijk dat de kinderen in het dorp vandaag sneeuwvrij hebben!

14 januari 2013

Franse homofobie

Uit alle hoeken van het land waren ze naar Parijs gekomen om deel te nemen aan de manifestatie tegen het homohuwelijk dat op 29 januari in de Senaat zal worden behandeld. De politie schat het aantal deelnemers op 340.000. Dat is behoorlijk zou ik zeggen.
Hoe komt het dat in dit land, ruim 10 jaar nadat het homohuwelijk in Nederland gelegaliseerd werd, zoveel mensen te hoop lopen tegen dit wetsvoorstel.
Het heeft voornamelijk te maken met het aan het huwelijk verbonden recht ook een gezin te mogen stichten.
De paus heeft zich al danig over de homoseksuelen uitgelaten en ik al meerdere male over hem. Het voorstellingsvermogen aangaande sex, binnen de katholieke kerk, is behoorlijk beperkt, alhoewel meerdere individuele priesters op dat gebied zelf  hun horizon hebben verbreed. Zoals Wim Kan ooit in een oudejaarsconference zei, wie het spel niet speelt, moet zich niet met de spelregels bemoeien! 
Hoewel de kerken in dit land behoorlijk zijn leeggelopen beschouwen veel Fransen zich nog steeds katholiek. In mijn dorp kerken zes mensen, maar een uitvaart gaat altijd via een stampvolle kerk!
Die oproep tot verzet tegen het homohuwelijk door de kerk, zal veel Fransen over de streep hebben getrokken om deel te nemen aan het protest.
Daarnaast heeft Frankrijk nog steeds een zeer groot landelijk gebied met ontzettend veel zeer kleine gemeenten. Gemeentelijke herindeling is hier totaal onbekend. De tolerante ten opzichte van minderheden op het platteland is duidelijk minder dan in stedelijke gebieden.
Geen wonder dat in het zo verstedelijkte Nederland als eerste land ter wereld het homohuwelijk wettelijk geregelde.
Ik zag het met plaatsvervangende schaamte, zoveel mensen die het geluk van enkelingen in de weg willen staan. Het steeds weer klinkende argument was, dat een kind zich enkel gelukkig en natuurlijk  kan ontwikkelen in een gezin dat door zijn vader en moeder is gevormd.
Nergens heb ik gehoord of gelezen dat kinderen uit homoseksuele gezinnen slechter af zijn. 
Wel heb ik hier in Frankrijk gehoord dat men tegen was, omdat de kinderen van een homopaar in hun dorp gepest zouden worden. Dat zegt dus niets over het geluk binnen het gezin, maar alles over de mentaliteit in het dorp; wil je als jood niet gediscrimineerd worden, dan moet je maar geen jood zijn!
Wat ook steeds klonk was dat het klassieke gezin, waarin het kind met liefde werd gemaakt en ontvangen, als ideaal moet worden gezien.
Ik stel mij voor dat er heel wat gezinnen zijn, waarin de kinderen het resultaat zijn van een verkrachting binnen het huwelijk of van een haastige wip. De helft van de in Frankrijk gesloten huwelijken loopt binnen twee jaar op de klippen.
Je kunt van het homohuwelijk denken wat je wilt, zeker is wel dat als zo'n echtpaar besluit kinderen te willen hebben, dat een zeer overdachte keuze is en tevens dat de uitvoering van deze keuze heel wat meer voeten in aarde heeft dan een heterowip!