30 juni 2009

Vogelverdriet

Voorin de garage zag ik twee miniscule vogeltjes liggen. Hoe klein als ze ook waren, de houding van hun staartjes verraadde dat het winterkoninkjes waren. Dat werd dus zoeken naar het nestje om ze daarin terug te stoppen.
Naarmate de tijd verstreek begon ik al over euthanesie na te denken. Juist toen ik de juiste methode had bedacht vond ik hun nest en kon ik ze er tevreden in terugstoppen.
Nu zijn er waarschijlijk teveel vogeltjes in een te klein nestje, of door de warmte is hun vliegdrang te vroeg ontwikkeld, want met enige regelmaat kukelde er weer een vogeltje naar beneden. Uiteindelijk kostte dat toch een winterkoninkje z'n leven. Dat geeft tenminste weer een beetje ruimte in het nest.
De een zijn dood......

29 juni 2009

Tungsten T3

Dit is de derde maal (en waarschijnlijk voor het laatst)dat ik over mijn patience-liefhebberij schrijf.
Per slot van rekening kan ik nu vaststellen dat de palm-pda en ik behoorlijk aan elkaar gewaagd zijn. Mijn Tungsten T3 heb ik nu bijna vijf jaren en is voor mij de laatste pda in een lange rij, die begon met twintig jaar geleden met een Casio begon.
Enfin, in al die jaren heb ik nooit 1.000 maal de patiencekaarten uitgelegd tot vandaag. Hiermee komt een einde aan mijn lange strijd met de elektronica: de mens blijft winnaar!

28 juni 2009

Dakmaaltijd


Op17 juni vorig jaar schreef ik over de boerenzwaluwen bij het huis in de paardenstal. Dit jaar verwachtte ik geen nakomelingen meer omdat de oude bekende nestplaatsen ongebruikt bleven. Maar het is toch allemaal goed gekomen en vandaag hadden vier jongen de antenne op het dak bezet.
Bijna elke drie minuten kwam een ouder hen voeren.

26 juni 2009

Michael Jackson

En jawel. Ook Nederlandse politici blijken er, in navolging van hun Engelse collega’s, een buitensporig declaratiegedrag op na te houden. Is er op kosten van de gemeenschap veelvuldig sprake geweest van prostitueebezoek? Zijn er over de ruggen van belastingbetalend Nederland huizen verbouwd, boten gekocht en verre vliegreizen gemaakt? Nee. Hier heeft een Amsterdamse wethouder van Financiën ten onrechte drie rompertjes gedeclareerd. Drie rompertjes. Het is toch van een verschrikkelijke treurigheid, mevrouw de voorzitter. Je moet er maar in hebben gelegen als baby, in rompertjes die door de trotse papa zijn gedeclareerd bij de gemeente Amsterdam. Dan toch nog liever een vader die je op een balkon in Berlijn in net zo’n rompertje liefdevol even over de rand laat bungelen. Een vader die iedere cosmetische ingreep om er toch alsjeblieft bij te mogen horen uit eigen zak betaald heeft. En een vader die postuum de rekening van zijn laatste ritje in een helikopter zal voldoen.
Als iemand de volle prijs heeft betaald voor een leven in de schijnwerpers, is het Michael Jackson wel. Het klassieke verhaal van een tirannieke vader, veel te jong veel te beroemd, overeind gebleven door zijn waanzinnige talent en dan uiteindelijk de tol betalend door volkomen paranoïde als een zombie uit zijn eigen clip Thriller te sterven na een overdosis welverdiende pijnstillers. En ook die zullen hem nog in rekening worden gebracht. Michael Jackson is door de media decennialang afgeschilderd als een freak. Niet omdat hij er een was. Maar omdat hij er een moest worden. Want laat het maar aan de amusementsindustrie over om een dergelijk uitzonderlijk talent tot de laatste druppel leeg te melken. Hij stond aan de vooravond van een uitverkochte wereldtournee en woog nog slechts 57 kilo. Dat staat, hoe je het ook wendt of keert, gelijk aan een medemens een zekere dood in jagen. Ik heb echter nog niemand zijn excuses aan horen bieden. Wel is de hoogst onsmakelijke strijd om zijn kinderen en zijn nalatenschap al losgebarsten en is een leger advocaten bezig om de gederfde inkomsten te declareren. Want er komt nu een berg nog niet betaalde bonnetjes boven tafel waar een gemiddelde Amsterdamse wethouder van Financiën nog niet eens over mag dromen.
En bij deze wil ik dan ook een ieder die van de dood van deze popster buitenproportioneel zal gaan profiteren van harte geluk wensen. Gefeliciteerd. Dames en heren.
U heeft het dik en dik verdiend.

25 juni 2009

Bijna vakantie

Dear readers,
Holidays are near and I am getting out of inspiration.
So if you want me to continue, send me a hint I can concentrate on and I will not disappoint you!

24 juni 2009

Sint Jan

t'Is weer Sint Jan.
Vanaf nu worden de dagen weer merkbaar korter en de vogels zwijgzamer.
Veel bomen maken nu een extra lot en dat is herkanbaar aan onder andere de geelkleurige bladeren aan inlandse eiken.
Ik betreur het altijd als de zon zich weer van de Kreeftskeerkring afwend.
Alleen maar jammer? Nee verschrikkelijk .... er zijn geen asperges meer!

Geluk 2

 1

Tja wat valt er vandaag te vertellen.

Elke dag schijnt de zon voor mij.

Ik werk in het paradijs.
Ik woon in het paradijs.

Ik heb een engel aan mijn zijde,
En hoewel te groot om nog engeltjes te heten,
zijn de kinderen dat wel.

Dus in heel weinig woorden vertel
Ik mijzelf heel veel.
Ik schrijf dit zelf op,
Dus ik weet het.

Nu moet ik het ook gaan beseffen!

22 juni 2009

Neda Ukraden

Afgelopen zaterdag schreef ik over de impact en gevolgen van protest naar aanleiding van een artikel in LiveScience. Hoewel ikzelf deel nam aan een aantal protestmarsen en dus heb geloofd in nut en noodzaak ervan, vind ik dat het protest van een enkeling vaak een veel groter effect kan hebben dan het protest van duizenden; denk hierbij een die ene student die de tanks tegenhield op het Plein van de Hemelse Vrede.
Nu in Iran wordt gedemonstreeed voor iets meer democratie lijkt de gruwelijke dood van Neda een nieuwe ikoon in een lange verdrietige rij te worden.
Hoe zinloos de dood ook is, hoop ik dat haar dood enige zin zal hebben.

21 juni 2009

Succesagendawijsheid

Praktisch altijd als ik mijn blog bijwerk klik ik in de bovenbalk om een aantal volgende blogs te bekijken.
Altijd weer een verrrssing wie of wat je dan tegenkomt. Op deze manier heb ik veel ontdekkingen gedaan en een aantal blogs ben ik blijven bezoeken.
Wat mij tevens is opgevallen, is de waterval van natuurfoto's die vaak de functie van schermvulling heeft. Daarnaast kom ik heel wat succesagendawijsheden tegen. Onderaan de pagina in deze agenda misstaan ze niet en brengen misschien een op hol geslagen manager tot tijdelijk inzicht, maar ik vind het redelijk inspiratieloos en dat zal wel de werkelijke reden zijn. Je hebt niet altijd wat te vertellen, maar toch moet het blog gevuld worden, dus een bloempje met een tekstje.
Ik verzin er een paar:
Het is onwaarschijnlijk dat iemand van ons erin zal slagen pijn te ontlopen - maar of we zullen lijden of niet, lijkt meer een kwestie van individuele keus te zijn.
Zelfs de gewoonste mensen onder ons zijn zeer uitzonderlijk.
Je moet leren anderen te respecteren voor je jezelf kunt respecteren.

We kunnen dus makkelijk vaststellen dat het geen moeite kost er een paar te verzinnen.
Ik lees echter liever de wijsheden van Loesje!

20 juni 2009

Protest

De demonstraties in Iran tegen president Ahmadinejad zijn voor LiveScience aanleiding om een lijst te presenteren van tien protestacties, die de geschiedenis hebben veranderd.
1. De reformatie. Die begon met Maarten Luther die in 1517 een aanklacht tegen de katholieke kerk op een Duitse kerkdeur spijkerde.
2. De bestorming van de Bastille in 1789. Het begin van de Franse revolutie.
3. Boston Tea Party. Een verbitterde reactie op een belastingverhoging door de Britten, die uiteindelijk leidde tot de afscheiding van de VS.
4. De zoutmars van Mahatma Gandhi, die uitmondde in de onafhankelijkheid van India.
5. Nationale protest dag in Zuid-Afrika, op 26 juni 1950 legden honderdduizenden zwarten het werk neer uit protest tegen nieuwe apartheidswetten.
6. De mars van Martin Luther King naar Washington, augustus 1963 voor gelijke rechten van alle zwarten.
7. Het Chinese studentenprotest op het Plein van de Hemelse vrede.
8. Protesten in Duitsland dwongen de Oost-Duitse regering in 1989 de grens naar het Westen te openen en daarmee de val van het IJzeren Gordijn veroorzaakte.
9. Anti-oorlogsprotesten tegen de plannen voor een invasie in Irak, die overigens gewoon doorging.
10. De Oranjerevolutie. De huidige situatie in Iran doet nog het meeste denken aan de protesten in de Oekraïne in 2004 tegen de officiële verkiezingsuitslag, waardoor oppositiekandidaat Viktor Joesjtsjenko alsnog tot winnaar werd uitgeroepen.
Wat is LiveScience vergeten? In ieder geval de studentenprotesten van mei 1968 in Europa, die onder meer de opmaat vormden voor de seksuele revolutie.
Wat hoort nog meer op deze lijst? En wat moet er juist af?Zelf zie ik nog die ene brandende monnik die daarmee de Amerikaanse regering in verlegenheid bracht en het einde van de oorlog in Vietnam veroorzaakte en ook de brandende Jan Palach die daarmee de Praagse Lente inluidde.
Wie interesseert zich voor de protesten van de indianen in het Amazonegebied? Zijn we inmiddels zo afgestompt dat we niets meer belangwekkend vinden?

19 juni 2009

Evenveeltje

Mevrouw Van Breedenborst zette de kom op het aanrecht en deed hierin de tweehonderd gram boter die ze zojuist had afgewogen. Driftig begon ze met een houten lepel te roeren om de boter smeuïg te krijgen. Als ze ergens van in de war was geraakt, dan had ze altijd de behoefte om te gaan bakken, een evenveeltje zou het worden. Ze hoefde zich niet te haasten, want in verband met zijn overwerk zou Hubert laat thuiskomen. Haar Hubert werd steeds ijveriger, het voorbeeld voor zijn secretaresses, net een ouwe haan in een legbatterij vol kippen. Ze dacht na of ze nu tevreden moest zijn over het telefoontje van haar dochter die haar zojuist had meegedeeld dat ze weer verliefd was en vlug zou gaan trouwen, op één augustus nota bene. Omdat ze naar zijn naam had gevraagd wist mevrouw Van Breedenborst dat de aanstaande bruidegom Kalim Aspian heette, maar ze was te verbouwereerd geweest om te vragen wie of wat hij was en waar hij vandaan kwam, laat staan wat zijn huidskleur was.
Ze veegde haar handen aan haar schort af en taxeerde in dezelfde beweging haar heupen. Deze schenen haar weer iets breder toe en dat kon ook wel waar zijn, gezien de hoeveelheid chocolade die ze snoepte. Hubert had daar een gloeiende hekel aan, zowel aan haar gesnoep als aan chocolade sowieso en misschien ook wel aan haar zware heupen. Wat wil je ook met zo'n kantoor vol magere meiden.
Tweehonderd gram suiker met een zakje Dr.Oetker strooide ze al roerend, beetje bij beetje door de boter, tot het hiermee een geheel vormde.
Overwerken op vrijdagavond, het werd steeds gekker. Hieraan zou zijn nieuwste secretaresse Anita wel debet zijn. Hoge hakken, strakke kuiten, met een kontje waar een garanium op bleef staan en een paar volle, roodgeverfde lippen. Mevrouw Van Breedenborst bekeek haar gezicht in de reflectie van het keukenraam. Haar lippen hadden zich versmald tot een dunne streep. Het stemde haar niet vrolijk, maar toch was ze niet ontevreden. Ze deed haar naam eer aan en haar Italiaanse kapper hield van volle vormen. Dit in tegenstelling tot de anemonen op het behang van haar slaapkamer, waarop hij minder gesteld was. Wat zou Mario opkijken als hij straks zou zien dat er opnieuw behangen was, behang met rozen!
Ze brak nu het eerste van de vier eieren die in het beslag zouden gaan. Hierdoor werd het roeren makkelijker, toch bleef het een heel gedoe, zo'n evenveeltje. Morgen zou Hubert jarig zijn en de cake werd zijn verjaardagscadeau. Hij verdiende hem ook wel, vond mevrouw Van Breedenborst, negenenvijftig is een moeilijke leeftijd voor een man met een hangkontje, dat vroeg om begrip. Het zou wat worden over een jaar, de arme Hubert als zestigjarige!
Alle eieren waren inmiddels opgenomen in het beslag. Haar arm was inmiddels een beetje lam van al het werk en ze rustte even uit. Ze gebruikte de tijd om de oven voor te verwarmen en draaide de knop op 170°C. Mevrouw Van Breedenborst woog tweehonderd gram zelfrijzend bakmeel af en deed dit in een zeef. Ze vond het een handig ding. Als je in het handvat kneep dan bewoog een vorkje over de bodem en zo strooide zij het luchtige meel al roerend op het beslag.
Eén augustus, dat zou de vakantieplannen flink in de war gaan schoppen. Hubert zou woest worden. Enfin, ze zou hem voorstellen om Anita geen verlof te geven, dan kon ze hem helpen met overwerken, ook weer opgelost.
Het roeren ging zwaar, maar mevrouw Van Breedenborst zag dat er nu gaten in het beslag vielen, dus het beslag was klaar. Met een stukje achter gehouden boter vette ze een cakevorm in en goot hierin het beslag over. Nu was ze klaar, toch twijfelde ze. Resoluut schepte ze een aantal lepels beslag terug in de kom en sloeg hier een flinke hoeveelheid cacaopoeder door. Ze deed dit donkere beslag terug in de cakevorm en lepelde dit zo kunstig door het geheel waardoor het gele beslag de donkere kleur afsloot. Ze snoepte van het beslag dat in de kom was achtergebleven en dit gaf haar een beetje een misselijk gevoel.
Ze schoof de vorm in de oven en genoot van een kopje thee.
Vijftig minuten later had mevrouw Van Breedenborst zich gedouched, haar smalle lippen gestift en haar haren geföhnd. De gedachte aan de komst van Mario gaf haar wangen een natuurlijke rouge.
Ze haalde de cake uit de oven en glimlachte even toen ze dacht aan het beteuterde gezicht dat Hubert zou trekken na het aansnijden van zijn verjaardagscadeau.
Ze verheugde zich op de smaak van chocola!

18 juni 2009

Cursus





Een paar dagen cursus in de Westelijke Betuwe, o.a. in de Put van Bullee. Prachtige flora en waar vind je zo gauw een bijenorchis in Nederland?

13.000

17 juni 2009

Geduld

Op 8 mei schreef ik dat ik mijn Palm-pda had verslagen met Patience.
Het was slechts van korte duur. Inmiddels ben ik 626 ronden verder en eindelijk sta ik weer een punt voor op de digitale techniek. Ja ik weet het, het heeft iets ziekelijks, maar ik kan mij ergere dingen voorstellen.....met gemak!
Statistisch heb ik ook vastgesteld dat ik tussen mijn vakanties altijd zo'n 1.000 partijtjes patience speel.....met plezier!

16 juni 2009

Rozenregen

Het regent wat af de laatste tijd.
Na de Blauwe regen, viel de regen van de Muurhortensia.
Die houdt op dit moment nog steeds aan, maar inmiddels bloeit de Rambler met zijn duizenden roosjes. Zo worden we tijdens het diner vergast op een heerlijke rozengeur, het gezoem van tientallen hommels en het zachte gedwarrel van de vele vallende kelkblaadjes.

14 juni 2009

Klonen

De Italiaanse arts Severino Antinori wil een mens klonen en heeft vrijwilligers opgeroepen om aan het experiment deel te nemen. Meer dan 600 paren hebben zich gemeld. Waar dat allemaal plaats moet gaan vinden, is nog onduidelijk. Het Italiaanse parlement stond al op het punt een wet aan te nemen die het klonen van mensen verbiedt. Daar zullen ze nu wel extra haast mee maken, want de aankondiging van Antinori heeft een storm van protest doen opsteken. Allerlei andere landen hebben al laten weten dat Antinori bij hen niet welkom is. Maar volgens Antinori heeft het geen zin het onderzoek tegen te houden want volgens hem is de geest allang uit de fles. Daar heeft hij een punt, maar dat dit allemaal in Italië plaatsvindt (zwangerschappen onder gepensioneerden etc.) verbaast mij weer wel.

13 juni 2009

Dijkverzwaring

In 1995 dreigden in ons land rivierdijken te bezwijken en is bijna de gehele Betuwe geëvacueerd.
De angst voor overstromingen was in de jaren daarna de directe aanleiding om de dijken te verhogen.
Dijkverhoging, tezamen met een toenemende waterafvoer en een verhoging van de zeespiegel, leidt tot telkens opnieuw verhogen en verzwaren van dijken zonder een substantiële afname van het risico.
Toen kwam men op het idee het water meer ruimte te geven.
Het programma "Ruimte voor de Rivier" laat het water integreren in uiterwaarden en in nieuw gegraven riviergeulen. Dit plan is nu volop in uitvoering.
Lees voor water allochtonen en zie het grote maatschappelijke probleem van deze tijd. De angst voor een vloedgolf van vermeende vreemdelingen heeft de PVV een markante plaats in de politiek gegeven.
Het IJzeren Gordijn, de Berlijnse Muur, een ijzeren gordijn tussen Noord- en Zuid-Korea, het hek tussen Mexico en de VS tegen de Mexicaanse emigranten, de muur tussen de Palestijnen en Israël, de grootste muur ter wereld door de westelijke Sahara om Marocco tegen de Polisario te beschermen en natuurlijk de Chinese Muur en het meest de recent is de muur in aanbouw in Rio de Janeiro, het zijn allemaal getuigenissen van menselijke onmacht.
Willen wij ook een muur om Nederland?
Nederland heeft met de uitvoering van "Ruimte voor de Rivier" laten zien dat dijken niet de oplossing zijn en dat het niet moet vechten tegen het water, maar dat het moet leven met het water. Wanneer zal dit land inzien dat een samenleving alleen kan overleven als men werkelijk gaat samen leven, dus de ander de ruimte geeft en laat!

12 juni 2009

Differentiatie

Hij werkt op een kantoor, heet daar Awater.
Zie hem. Hij is bekleed met kemelhaar
geregen door een naald. Zijn lijf is mager
gespijsd met wilde honing en sprinkhanen.
Niemand heeft ooit hetgeen hij roept verstaan.
Het is woestijn waar hij gebaren maakt.
Hij heeft iets van een monnik, een soldaat,
maar er wordt niet gebeden, niet geblazen,
wanneer men op kantoor het boek opslaat.
Men zit als in een tempel aan een tafel.
Men schrijft Arabisch schrift met Italiaans.
In cijfers, dwarrelend als as omlaag,
rijzen kolommen van orakeltaal.
Het wordt stil, het wordt warmer in de zaal.
Steeds zilter waait dun ratelend metaal.
De schrijfmachine mijmert gekkepraat.
Lees maar, er staat niet wat er staat. Er staat:
‘O moeder, nooit zult gij de bontjas dragen
waarvoor elk dubbeltje werd omgedraaid,
en niet meer ga ik op mijn vrije dagen
met een paar bloemen naar het hospitaal,
maar breng de rozen naar de Kerkhoflaan…
Martinus Nijhoff, Awater (Fragment)
Laat de boodschap duidelijk zijn; achter de waarheid steekt altijd een andere waarheid.
Alles laat zich van meerdere kanten bekijken, alles moet van meerdere kanten worden bekeken.
Vaak zeg ik: "Het is", terwijl ik bedoel: "Ik denk!"

11 juni 2009

De zee is er nog

Vandaag kon ik weer even controleren of de zee nog ruist.
Het was opkomend tij met een frisse noord-westenwind.
Alles was Hollands op z'n Ruysdaals en ook heel werelds tegelijk.
Dus jawel, alles klopte, ook op Terschelling
Ook is het de dag voor de opening van Oerol.
Er waren op het eiland diverse tryouts, hier een impressie:

10 juni 2009

Bosbesbruintje

Het is wel een merkwaardig voorjaar wat vlinders aangaat. Overal in het land kale eiken door de vraat van de Wintervlinder. Vervolgens op veel plaatsen, door spinsel omgeven wilgen, meidoorns en kardinaalsmutsen, veroorzaakt door de Stippelmot.
Wanneer je nu in het bos door de bosbessen loopt zie je honderden kleine bruine vlindertjes. De naam is makkelijk te onthouden: Bosbesbruintje (Macaria brunneata).
Het zou leuk zijn als de grote vlinders dit jaar ook massaal zouden voorkomen, maar dat zal er wel niet inzitten.

Bloemen associatie

Als in mijn tuin de pioenrozen bloeien moet ik altijd terugdenken aan Roemenië. Wat in onze bossen de Bosanemoon is, dat is de bloedrode Pioenroos in de bossen op lössrijkebodems in Roemenië. Het is een beschermde plant, ook in dat land, maar langs de wegen zag ik in de bloeitijd vele zigeunerkinderen met bossen pioenrozen langs de wegen, in een poging de bloemen aan passerende automobilisten te slijten en zo wat geld te verdienen. Het vertelt dus over armoede, achterstelling - deze kinderen behoren immers op school te zitten - en over natuurbescherming.
Tevens bloeit bij mij nu ook het Zonneroosje. Dit bloempje lijkt op een heel klein pioenroosje. Als ik naar de bloempjes kijk, denk ik terug aan de tijd dat ik als koeienherder in Zwitserland werkte en na de lange winter verlangend uitkeek naar de bloei van het zonneroosje in het voorjaar.
Zo ontdek ik dat ook bloemen associatief kunnen zijn.

9 juni 2009

De zee

Van tijd tot tijd moet ik even controleren of de zee er nog is, of de zee nog ruist.
Nog een maand en ik vier mijn vakantie aan de Méditerranée en op weg naar zee kom ik regelmatig langs het geboortehuis van Charles Trénet en neurie dan zijn "La Mer".

La mer
Qu'on voit danser le long des golfes clairs
A des reflets d'argent
La mer
Des reflets changeants
Sous la pluie

La mer
Au ciel d'été confond
Ses blancs moutons
Avec les anges si purs
La mer bergère d'azur
Infinie

Voyez
Près des étangs
Ces grands roseaux mouillés
Voyez
Ces oiseaux blancs
Et ces maisons rouillées

La mer
Les a bercés
Le long des golfes clairs
Et d'une chanson d'amour
La mer
A bercé mon coeur pour la vie

Waarom, vraag ik mij af, trekt mij de zee zo ernstig aan en waarom maakt de zee mij zo blij?
Ik denk dat ik het antwoord weet. Vrijwel al mijn dagen breng ik buiten in de natuur door. De ene plek is nog mooier dan de andere, echter zelden vind ik de schoonheid volkomen. Kennelijk ben ik auditief ingesteld en wordt voor mij de idylle verstoord door het geluid van een trein, verkeersweg of vliegtuig, altijd is er dat gemaakte geluid.
Van tijd tot tijd komen er mensen bij mij aan de deur die wanhopig melden dat ze verdwaald zijn. "Nou geniet ervan," zeg ik dan vaak, "want dat houd je nog geen tien minuten vol. Luister maar, dat is de A1 en dat geluid komt van de A50!"
Als ik bij Heemstede de duinen doorwandel richting zee, is er altijd dat ene wonderlijk mooie moment; na het beklimmen van laatste duinenrij is er opeens het geluid van de branding, altijd verrassend en overweldigend. Het verdrijft alle andere geluiden en daardoor ben ik even alleen op de wereld. Het moet, stel ik mij voor, duizenden jaren geleden exact hetzelfde geklonken hebben, een geruststellende gedachte.

8 juni 2009

Distelvlinder

Zojuist landde voor mij een distelvlinder op de witte klaver. De lange reis is hem duidelijk niet in de kouwe kleren gaan zitten, want van zijn vleugels zijn bijna voor de helft weggesleten. Onvoorstelbaar dat dit beestje nog leeft en rondfladdert na een trektocht van duizenden kilometers. Na een paar minuten vloog hij verder in een verbazingwekkend vlot tempo: chapeau!

7 juni 2009

l'Art pour l'art

Een week geleden was ik met mevrouw Linde in het Kröller-Müller om een beetje cultuur te snuiven en vooral om een glaasje wijn te drinken. Vanwege Pinksteren was het museum overvol en zijn we de beeldentuin, waar we de verdere middag doorbrachten, ingevlucht.
Vandaag was de herkansing. Het museum was heerlijk rustig, de witte wijn koel, het appelgebak vers en crocant.
Uitgebreid de tijd genomen om een aantal schilderijen weer eens heel nauwkeurig te bekijken. Genoten van het weerzien met Van Gogh. Dit kwam vooral omdat het licht vandaag zo mooi was.
Het was licht bewolkt, wat binnen resulteerde in een fabuleuze belichting. Niet eerder is mij de dubbele beglazing van de plafonds zo opgevallen als vandaag. Ik vind dat Henry van de Velde, niet alleen als de architect van dit "tijdelijke" museum, maar ook door dat licht een groot kunstenaar is.

6 juni 2009

Familiealbum

Binnen mijn familie ben ik de hoeder van het familiealbum. Een groot zwaar boek, met dikke pagina's en daarin vakjes voor kabinetfoto's. In de tijd dat dit album nog werd aangevuld met nieuwe foto's en het regelmatig werd doorgekeken, zal bij elke foto de naam van de geportretteerde bekend zijn geweest. Hoeveel foto's werden er in de oude tijd van je gemaakt? Een babyfoto, een portret voor je geliefde in de verlovingstijd en een een trouwfoto, dus waarschijnlijk drie. Een heel verschil met de berg digitale beelden waar ik mijzelf nu mee opzadel.
De namen van de mensen in het album zijn nog eerder vergeeld dan de foto's zelf. Het is allemaal familie, maar hoe heten zij en wie waren zij? De mensen die het wisten leven al lang niet meer en hebben verzuimd hun kennis door te geven.
Vorige week heb ik dit album laten restaureren bij een boekbinder. Nu bekijk ik het opnieuw en zoek ik aandachtig of het foto's bevat die een mij bekende naam dragen.
Ik ken het verhaal waarom ik Herman ben genoemd. Het betreft mijn overgrootvader uit Amsterdam. Vandaag vond ik hem. Zijn naam staat op de achterzijde van een paar foto's. Hij werd geboren in 1835 en overleed drieenveertig jaar later na een ongeluk.
Met verbaasde ogen kijkt hij mij aan vanuit de negentiende eeuw en ik kijk even verbaasd terug.

5 juni 2009

Europa


Onder het motto "Liever werelburger dan europeaan", even muziek van Beirut met hierin de tekst waisting my time. Laat dit een aansporing zijn voor de fractie van Wilders, die enkel europees geld zal consumeren zonder te produceren. Jongens, geniet ervan!

Verkiezingsdag

Als mij gevraagd zou worden om een aantal beroemde Nederlandse dorpen of gehuchten te noemen dan zou ik daar even over moeten nadenken. Ik denk dat ik niet veel verder zou komen dan Orvelte, Giethoorn, Blaricum en Bergen. Het zijn dorpen die allemaal bekend zijn geworden omdat ze zich hebben opengesteld voor vreemdelingen, kunstenaars of andersdenkenden.
Vanuit de Verenigde Staten van Amerika ziet de wereld er heel anders uit. Beneden ligt Zuid-Amerika met Brazilië. In het westen ligt Australië en verder China met het onmetelijke Rusland erboven. In het oosten ligt Afrika met daarboven Europa. Europa ziet eruit als een klein stadje. De verschillende wijken gedragen zich als autonome dorpjes, maar dan wel dorpjes die zichzelf belangrijk en uniek vinden.
Wij wonen in het dorpje Nederland en vinden het een gidsland, een land met een boodschap. Het dorp is echter geen Blaricum, Bergen, Giethoorn of Orvelte.
Soms komt er een groep zigeuners die tijdje op een weilandje naast het dorp kamperen tot zij door de politie worden verjaagd. Ze zijn er niet welkom en worden argwanend bekeken. De mensen uit het dorp praten niet met de zigeuners: "Ze zijn niet te vertrouwen!"
Op zondag gaat niet iedereen naar de kerk, want iemand moet thuis blijven om op de spullen te passen; geen rust zolang de zigeuners er nog zijn.
Op een morgen is het weiland leeg en is het veilig in het dorp.
Het dorp is veilig en de rust keert terug in het dorp.
De rust keert terug en de angst blijft.
De angst blijft en gaat regeren.
Als de angst regeert hoef je niet te gaan stemmen!

4 juni 2009

Spruitjesland

Ergens in een land langs de evenaar staat een jongen vroeg op. Hij gaat vandaag uitvoering geven aan zijn plan, een groot plan waar maanden van voorbereiding aan vooraf zijn gegaan. Hij zal zijn droom verwezenlijken en verlaat vandaag zijn vaderland om naar Nederland te reizen. Daar wil hij zijn talenten inzetten om vorm te geven aan zijn leven en een onderdeel te worden van de samenleving daar.
Wat hij niet weet is dat in Nederland vandaag iemand in zijn bed blijft liggen, te lui om zich te wassen en niet de deur uit zal gaan om invulling te geven aan een zinvol bestaan. Wel zal hij strakjes onder het genot van zijn eerste shagie in de kroeg gaan kankeren op de politici die er een zooitje van hebben gemaakt door al die smerige buitenlanders toe laten, die het onmogelijk maken dat hij een baan heeft. Hij zal vandaag niet gaan stemmen en daarmee geeft hij ruimte aan het negativisme dat Nederland terug zal brengen tot de grootte die het geografisch altijd al had.
De komst van Portugese joden, Franse Hugenoten, Hongaarse vluchtelingen, hongerige Chinezen en vele andere ondernemende wereldburgers hebben ervoor gezorgd dat overal waar zij zich vestigden, nieuwe initiatieven werden genomen, horizonten werden verbreed en de spruitjeslucht werd verdreven. Het overgrote deel van alle Nobelprijzen werd immers gewonnen door eerste of tweede generatie immigranten.
Inteelt leidt tot wit haar!

3 juni 2009

Minister Pannenkoek

Voor velen staat politiek gelijk aan gerommel, vriendjespolitiek, incompetentie, zakkenvullerij en Haags regentendom. Bijna nooit ben ik te moe om het op te nemen voor die hardwerkende politici die ervoor zorgen dat de politie wordt betaald, de straatverlichting aangaat, na de vakantie de scholen opengaan, er schoon water uit de kraan komt, enz.
Uit Den Haag kwam een plannetje dat er een Nationaal Historisch Museum met daarin de canon van de vaderlandse geschiedenis zal komen. We werden door de Minister van Onderwijs ook op de hoogte gebracht wie de architect wordt en dat de directeur Schilp heet en dit museum in Arnhem, op de parkeerplaats van het Openluchtmuseum zal komen. Zo zie je nog eens hoe leuk en concreet politiek kan zijn.
Toch werkt het kennelijk niet zo in de politiek.
Het museum is inmiddels gepland naast de Frostbrug in het centrum van Arnhem en de chronologische presentatie staat ook op losse schroeven. Dat het museum niet komt waar het zou komen, dat het niet gaat presenteren wat het moest presenteren, dat het er niet uit zal gaan zien zoals het eruit zou gaan zien en dat daar nu een hoop heisa over is, zijn volgens Minister Pannenkoek (herkenbaar aan die hoedvormige pannenkoek op zijn hoofd) futiliteiten.
Hoe moet ik mijn kinderen nog uitleggen dat politiek een noodzakelijk en eerbaar handwerk is?

2 juni 2009

Dodo

Ik verdien mijn brood in de natuurbescherming. De instandhouding van bedreigde soorten zie ik dan ook als een logisch onderdeel van dit vak. Toch krijg ik vaak de vraag te beantwoorden of het erg is als een bedreigde soorten ook werkelijk uitsterft. Het uitsterven van de dodo gebruik ik dan als voorbeeld. Over het verdwijnen van die laatste dodo is het een en ander geschreven, en de mooiste optekening die ik ken is een verhaal van David Quammen in Het lied van de dodo. Ik herlees het van tijd tot tijd, maar moet daartoe altijd het nodige zoekwerk ondernemen. Om mij hiervan te verlossen plaats ik hier de bewuste passage.
Selt u zich een eenzame overlevende dodo voor, een eenzame vluchteling die aan het eind van de zeventiende eeuw rondzwierf over het vasteland van Mauritius. Stelt u zich eens voor dat deze vluchteling een wijfje was. Ze moet zwaarlijvig en verward zijn geweest. Ze kon niet vliegen - maar was vindingrijk genoeg om te ontsnappen en te blijven leven, terwijl andere vogels het loodje legden. Of anders had ze gewoon geluk.
Misschien had ze al haar jaren doorgebracht in het Bambous-gebergte langs de zuidoostkust, waar de verschillende vormen van bedreiging die door de mens aan wal waren gebracht nog nauwelijks waren doorgedrongen. Of misschien had ze zich schuil gehouden langs een stroompje in de Black River Gorges. De tijd en de ellende hadden haar uiteindelijk ingehaald. Stelt u zich voor dat haar laatste kuiken verzwolgen was door een verwilderd varken. Haar laatste vruchtbare ei opgevreten door een aap. Haar partner doodgeknuppeld door een hongerige Hollandse matroos, en dat ze geen enkele hoop meer had een ander te vinden. In de afgelopen vijf jaar, langer dan het geheugen van een vogel reikt, had ze zelfs geen soortgenoot meer gezien.
Raphus cucullatus was zeldzaam geworden tot in de dood. Maar dit ene individu van vlees en bloed leefde nog. Stelt u zich voor dat ze dertig jaar was, of vijfendertig, een hoge leegtijd voor de meeste vogelsoorten, maar niet onmogelijk voor een individu van zo'n grootlijvige soort. Ze rende niet meer, maar waggelde. De laatste tijd begon ze blind te worden. Haar spijsvertering liet te wensen over. In het duister van een vroege ochtend in 1667, tijdens, laten we zeggen, een stortbui, schuilde ze aan de voet van een rotswand in de Black River Gorges onder een overhangende rots. Ze trok haar kop tegen haar lijf, zette haar veren op om warm te blijven en rilde van ellende. Ze wachtte. Wat zij niet wist, wat niemand wist, was dat zij de enige dodo op aarde was. Toen de bui was overgewaaid opende ze haar ogen niet meer. Dit is uitsterven.

1 juni 2009

Politiek gehannes

Met zijn voorstel om de ontkenning van de holocaust niet langer strafbaar te stellen is Mark Rutte weer eens flink in de schijnwerpers gekomen. De snelheid van de reacties hierop zijn omgekeerd evenredig aan de wijsheid ervan.
Dit zie je wel vaker. In een soort van publiciteitsgeilheid rollen politici, commentatoren en journalisten over elkaar heen om door het geven van hun mening ook even in de de spotlights te schitteren. De NRC, de Hansjes Wiegel en Van Baalen en anderen schoren en knipten Rutte op vileine wijze, waarbij smakeloze vergelijkingen niet werden geschuwd en enige regie door Ronny Naftaniel mij zichtbaar lijkt.
Zelf sta ik ook niet te juichen bij Mark's opmerkingen, maar dat is vooral omdat hij daarmee aangeeft over weinig politiek benul te beschikken. Ik denk dat vooral Balkenende met opgetrokken wenkbrauwen naar de prestaties van de VVD kijkt en deze partij te licht gaat vinden voor regeringsdeelname.
In een volgende coalitie is voor een middenpartij als het CDA, de VVD het enige alternatief in de plaats van de PvdA. Nu de VVD buiten het blikveld van het CDA dreigt te komen, schuif de PVV hiervoor in de plaats!
Geen van deze drie partijen geniet mijn sympathie, maar de laatste wel het minst.
Aan de andere kant....tot nu toe is Wilders zowel in het debat als in de politiek winnaar en is regeringdeelname van de PVV niet uitgesloten en wellicht ook de beste lakmoesproef om erachter te komen dat deze partij van voorbijgaande aard is.