21 november 2018

Etienne Clavel

Vandaag overleed Étienne Clavel, mijn buurman, op vierennegentig jarige leeftijd.
Hij was tijdens zijn werkzame leven de garde champêtre in mijn dorp.
Nu is doet die titel vermoeden dat hij een veldwachter was, maar die vlag denkt niet de lading.
Hij was meer de duvelstoejager van het dorp, in de goede zin van het woord.
Je hebt het gemeente bestuur en je hebt iemand die het moet uitvoeren; en dat was Etienne.
Hij veegde de straten, ruimde op, verzorgde de watertoevoer, snoeide de bomen, harkte het kerkhof en hield een oogje op het buiten gebied.
Hij kende iedereen en iedereen kende hem.
Ik was graag bij hem en hoorde genoot zijn verhalen over lang geleden.
Deze foto heb ik gemaakt in een gehucht in de Montagne Noir.
Hier heeft hij zijn jeugd doorgebracht.
Hij was er in tientallen jaren niet meer terug geweest.
Een verhaal bij elke boom, bij elke ruïne, bij de wasplaats . .
Bij de wasplaats mopperde hij dat deze was overwoekerd en leeggelopen.
Was er dan niemand die voor onderhoud zorg droeg?
Het hele gehucht was leeggelopen.
Mensen sterven, vertrekken naar elders, komen niet terug.
Lastig te aanvaarden.
De afgelopen jaren hebben we veel generatiegenoten van Étienne naar de begraafplaats begeleid.
Zelf behoor ik tot de babyboomers van na de Tweede Wereldoorlog.
Nu realiseer ik mij pas dat Étienne tot de een van de laatsten van de generatie van kort na "La Grande Guerre" heeft behoort.

13 november 2018

Alweer een Zwarte Piet

Van de premier van Canada Justin Trudeau kan Nederland nog veel leren.
Vooral op het gebied van respect en gelijkheid gaat het bij hem niet om woorden, maar om daden.
De helft van zijn kabinet bestaat uit vrouwen.
Op zijn initiatief zijn er wetten gekomen die de rechten van minderheden verbeteren.
Met de komst van immigranten uit andere culturen wordt heel erg gestuurd op het aanpassen van de wet voor deze mensen, in de plaats van de mensen aan de wet aan te passen.
Nederland heeft het moeilijk te accepteren dat de de witte, altijd gelijk hebbende, man niet langer zijn gelijk aan de rest van de bevolking kan opleggen.
Bijvoorbeeld de klaslokalen in Rotterdam zijn dit moment voor 70% gevuld met kinderen met een buitenlandse achtergrond.
Als ik nu zie hoe krampachtig en bovenal geëmotioneerd de Zwarte Pieten discussie weer oplaait dan bevestigt dit mijn openingszin.
Het gaat immers niet om het gelijk.
Het gaat er niet om of ZP wel of niet een slaaf moet uitbeelden.
Het gaat er ook niet om Sinterklaas al voor 1850 met een gekleurde knecht op pad ging.
Wat ik van Trudeau leer is dat een natie een er voor al zijn inwoners moet zijn.
Wanneer er mensen en kinderen in ons land zijn die gekwetst worden door de presentie van Zwarte Piet, zoals deze vorm heeft gekregen in de vorige eeuw dan is het m.i.z. hoog tijd om het feest aan te passen op zo een wijze dat het voor iedereen een feest is.

6 november 2018

Stroelen

De regen kwam plotseling, in dikke stralen stroelde hij over de ramen.
Vandaag heb ik "Boy" van Bernlef uitgelezen.
Soms is het spijtig een boek terug in de boekenkast te plaatsen; net of je voor lange tijd afscheid van een goede vriend neemt.
In dit boek, op pagina 227 las ik bovenstaande zin en de betekenis van, het mij onbekende woord stroelen, werd in  de zin verklaard.
De laatste tijd heb ik heel wat regen over mijn ruiten zien stroelen.
Vele dorpen in de buurt hebben geleden door overstromingen en doden zijn te betreuren.
Maar een mooi woord.
Zo mooi dat ik de moeite heb genomen om het aan te melden in het radioprogramma "De Taalstaat" als een vergeetwoord dat gered moet worden.