30 oktober 2008

Mol


Ik ben niet zo'n goede mollenvanger, uitzonderingen daargelaten.
Vorig jaar dreigde mijn huis te verzakken door de vele mollenactiviteit. Met slechts één val ving ik binnen een week 12 mollen.
Hoe ik ook voorstander ben van leven en laten leven dreigde dit jaar weer zo'n ramp. De stoeptegels omhoog, het terras in wanorde, slaplanten vlogen bijna door de lucht: dit vroeg om ingrijpen.
Met mijn ervaring en de val van vorig jaar ben ik de strijd aangegaan. Dagen, weken, maanden van plaatsen enopnieuw plaatsen van de val, maar geen mol gevangen, tot hedenmorgen en wat voor een mol!
Het beest is zo dik dat hij wel bijna vierkant lijkt. Ik hoop nu maar dat alles door deze dikzak is veroorzaakt!

27 oktober 2008

Op leven en dood


Lopend door een herfstig bos met vallende bladeren om mij heen bekruipen mij herfstige gedachten.
Als je bang bent voor de dood, betekent dat dan dat je extra van het leven houdt?
En als je de dood niet vreest, wordt daardoor het leven minder van belang?
Mij valt vaak op dat mensen die angstig zijn voor de dood, hierdoor minder leven.
En mensen die de dood niet ontkennen meer het werkelijke leven zoeken en het vaak ook vinden.
Elk blad dat valt kan niet weten dat naast het litteken dat hij achterlaat, reeds de nieuwe knop is gegroeid voor het volgende blad in volgende jaar.
Elk blad dat valt geeft het schaarse zonlicht kans om ongehinderd op de aarde te schijnen.
Elk blad helpt mee de wereld te voeden.

25 oktober 2008

Dagboekerig


Vandaag een heerlijke stranddag.
Een flinke wandeling naar de zoutpompen gemaakt en meerdere malen gezwommen. Het zeewater is nog steeds zomers. Ik zie tegen de terugreis van 1300km op. Niet vanwege de autoreis, maar om wat ik achterlaat.....kinderachtig.
Morgen begint voor ons dus de thuisreis en voor de Fransen de herfstvakantie.
De weersvoorspelling voorziet mooi weer! Overal zie je chrysanten te koop voor Toussaint (Allerheiligen); die zullen dus wel snel verdorren!

24 oktober 2008

Morgenstond


Om deze foto van Montouliers te maken ben ik vroeg m'n bed uitgegaan. Hoewel de opname maar 30 seconden duurde, was ik lang bezig met het instellen van het fototoestel. Zonder lamp in het donker blijken de vertrouwde knopjes ineens op heel andere plaatsen te zitten en van functie veranderd!

23 oktober 2008

Gouden randje

Vandaag bevond ik mij op de grens van twee weersystemen. Door je een kilometer te verplaatsen was je of in de regen, of in de zon. Een gemakkelijke keus.
In de Hautes-Corbières een heerlijke dag beleefd. Nieuwe plekken bezocht en intens genoten van de zonnige dag. De Blauwvleugelsprinkhaan (Oedipoda caerulescens) vloog nog rond, maar was al zo vermoeid dat hij zich liet vangen. Enkel tijdens zijn vliegen zie je even het blauw van zijn vleugels, maar in je hand is er niets meer van te zien.
Aan het einde van de dag toonde de Pic du Canigou zich op z'n mooist.

Wijngaard


Af en toe kom ik een wijngaard tegen die niet is geoogst.
Dat is prettig, omdat dat nu een oogst voor mij oplevert.
Maar het geeft ook te denken.
Is deze wijngaard vergeten, of is hij niet goed genoeg?
Is de eigenaar ziek geweest of wellicht overleden of is de oogstmachine stuk gegaan?
Ik proef de druiven: in elk geval zijn ze niet zuur!

21 oktober 2008

Verjaardag


Vandaag is Suzanne dus jarig.
Weer waren we op La Nouvelle, zoals gezegd met z'n tweetjes (& Tanna).
Nu geen champagne, maar met een prima rosé.
Een heerlijke warme en sentimentele dag.
We kregen zowaar te maken met vloed, iets dat wij eigenlijk niet kennen van de Middellandse Zee.
Kijkend naar de foto vraag ik mij af op hoeveel foto's ik wel niet sta met een glas of fles in mijn hand.... een zorgelijke ontwikkeling!

20 oktober 2008

La Nouvelle


Zevenentwintig jaar geleden gingen we naar het ziekenhuis in Arnhem voor de geboorte van Sanne. Het werd werkelijk een hele bevalling en na drie uur in de ochtend van de eenentwintigste oktober werd ons dochtertje een nieuwe wereldburger. Tien jaar geleden vierden wij op het strand van La Nouvelle samen haar verjaardag, een onvergetelijke dag! Vandaag tien jaar (minus één dag) later is het weer zo'n prachtige dag op het zelfde strand. Met z'n tweetjes hebben we ervan genoten en dachten aan ons dochtertje, 2.000km verderop in Denemarken.

19 oktober 2008

Beetje lente


Vanmorgen op de wandeling met Tanna zag ik nog behoorlijk wat vlinders vliegen. Behalve de gebruikelijke vlinders, zoal Citroentje en Klein geaderd witje, zag ik de Zuidelijke luzernevlinder en de Argugvlinder (foto's). Dan ga je direct denken: wat bloeit er nog? Dus toen even alle bloemen gekiekt die ik onderweg tegenkwam. Het waren slechts een tiental soorten, maar wel in behoorlijke aantallen. Onder andere Malve, Bezemkruiskruid en Kleverige alant. Het uitbundigst bloeit alweer de Rozemarijn.

18 oktober 2008

Opnieuw thuis

Toen ik afgelopen zomer Montouliers verliet omdat de zomervakantie er weer op zat, ging ik ervan uit dat we hier pas in de kersttijd zouden terugkeren. Toch zijn we er weer. De lange reis van 1300km viel mee deze keer en vanmorgen werden we wakker in een doodstil dorp. Na de ochtendwandeling in de heerlijke zonneschijn en zonder die eeuwige Hollandse dauw, waar ik zo'n hekel aan heb, nam Tanna bezit van het dorpsplein alsof ze niet weg is geweest. De wijnvoorraad is inmiddels aangevuld en de oogst van dit jaar uitgebreid besproken. Met de buurt zijn de nieuwtjes uitgewisseld en de roddelarijen bereiken een kookpunt. Altijd maar nieuwe ontwikkelingen, waarvan er helaas een aantal niet ten goede zijn. Enfin, alles verandert,dus waarom zou Montouliers een uitzondering zijn. De dorpskapper van vierennegentig is naar het bejaardenhuis verhuisd omdat hem de avonden te stil werden. De oude school wordt ernstig gerenoveerd. Het ontbreken van de benodigde vergunningen weerhoudt de eigenaar niet om voortvarend aan de slag te gaan. Een recente weduwnaar had binnen een half jaar een vriendin. Dit alles is weer stof voor de nodige achterklap van de dorpelingen. De economische ellende is hier totaal afwezig.

12 oktober 2008

Nachtschilderen


Naar aanleiding van een krantenartikeltje in NRC over het nachtschilderen door Van Gogh kwam ik terecht op de site van het Museum of Modern Art in New York. Terwijl ik door de virtuele tentoonstelling wandelde kwam ook het schilderij van Eugène Boch voorbij.
Ik zag ineens mijn broer en ik werd niet alleen getroffen door de sterke gelijkenis van dit portret met hem, maar ik zag nu ook dat mijn broer zelf aan deze gelijkenis heeft gewerkt.
In februari 2009 komt deze tentoonstelling naar het Van Goghmuseum in Amsterdam!

9 oktober 2008

5 oktober 2008

Joep

Het is iets meer dan zeventien jaar geleden dat ik mijn eerste paard wegbracht naar Over-Asselt om hem daar in een reservaat van Staatsbosbeheer van z'n pensioen te laten genieten. De terugweg heb ik toen niet alleen afgelegd, want ik had een kitten meegekregen. Het kleine poesje groeide uit tot onze Joep en heeft dus een halve mensengeneratie met ons meebeleefd.
Vanmorgen vond ik hem, opgerold naast de verwarming, net zoals ik hem vorige week nog heb gefotografeerd, op zijn vertrouwde plekje, maar deze keer werd hij niet wakker van mij.
Aan alles komt een einde, dus ook aan een kat. Raar hoe zo'n klein beestje zo'n grote leegte achterlaat.
Dag lieve Joep van ons allen, ze zeggen dat er vele kattenhemels zijn, dus is er in de zevende hemel vast een warm en zonnig plekje voor jou!

3 oktober 2008

Taalgebruik


Brokstukjes van Steve Fossett's vliegtuigje, spullen en lichaam worden momenteel bijeen gesprokkeld in de wildernis van Californië.
Dit is uiteraard nieuws, vooral het gegeven dat het grootste deel van Fossett is opgegeten.
Vreemd, terwijl steeds gesproken wordt over taalverruwing valt mij telkens het tegenovergestelde op: taalpolijsting!
Fossett is niet opgegeten, er wonen immers geen kannibalen in Californië, maar hij is verslonden of opgevreten. Overigens zou Fossett genoten hebben van de publiciteit die nu is ontstaan want daar leefde hij voor, maar het zou een beetje cru zijn te beweren dat hij er ook voor stierf.

2 oktober 2008

Autumnspring

Tussen de herfstige buien door laat de zon zich gelukkig nog zien.
Dat is mooi, want voor ons eerste lammetje is de zonnewarmte meer dan welkom.

1 oktober 2008

Mijn kerk

Gisterenavond was ik uitgenodigd om in een klein comité mee te denken over de toekomst van onze kerk, vooral op missionair gebied.
Gevraagd werd wat voor rol de kerk zou moeten spelen binnen de maatschappij. "Rechtvaardig en oprecht en eerlijk, spiegel voorhouden, sociaal bewogen, zwakkeren helpen", waren de woorden die hierna klonken.
Ik vroeg mij hoe een kerk, die niet in deze tijd staat, deel kan nemen aan het maatschappelijk debat. Zit de maatschappij op zo'n kerk te wachten? Immers in welke mate is de kerk gericht op de Middeleeuwen of de Reformatie of de Verlichting en niet gericht op haar christelijke oorsprong en in welke mate concentreert zij zich op de huidige taken?
Ik vroeg mij af hoe een kerk, die zich van stereotype beelden van de vrouw bedient en vastgelegde rollen voor de geslachten voorschrijft, een kerk kan zijn van partnerschap, die ambt en charisma samenvoegt en vrouwen in alle kerkelijke ambten toelaat.
Ik vroeg mij af, hoe een kerk die eng confessionalistisch gericht is en toegeeft aan confessionalistische exclusiviteit, aan arrogantie van het ambt en aan afwijking van de gemeenschap, een open oecumenische kerk kan worden. Een kerk die de oecumene naar binnen toe praktiseert en eindelijk op veel oecumenische woorden ook oecumenische daden laat volgen, zoals erkenning van ambten, afschaffing van alle excommunicaties en die een volledig eucharistische gemeenschap nastreeft.
Ik vroeg mij af, hoe een eurocentrische kerk, die zich de exclusiviteit van de christelijke aanspraken heeft toegeëigend en een Romeins imperialisme vertegenwoordigt, een tolerante kerk kan worden die respect heeft voor de waarheid die altijd groter is en daarom ook probeert te leren van andere godsdiensten en die aan de nationale, regionale en lokale kerken een aanzienlijke autonomie toestaat.
Mij dit alles afvragende kom ik tot de gevolgtrekking dat de kerk niet anders verdient dan de weg te vervolgen die zij reeds vele jaren gaat: de weg naar een steeds kleinere geloofsgemeenschap. Kerk na kerk zal gesloten worden.
Steeds kleiner zal de kring rond het licht worden, zo klein dat wij elkaar uiteindelijk zullen herkennen binnen de cirkel van dit licht.
Pas vanuit die positie zal de groei naar een vernieuwde kerk mogelijk zijn!