31 oktober 2013

Flip-over

Samen met familie heerlijk gegeten, mooie plek aan het water. De zon schijnt, zwanen op het water, de wilgentakken hangen roerloos boven hun spiegelbeeld.
We stappen in de auto, voldaan verlaten we de parkeerplaats. 
Ik moet even wachten om verkeer voor te laten.
Ik kijk naar de overkant en de schrik slaat mij om het hart: een flip-over!
Hoeveel trainingen, instructies, cursussen, implementatieconferences, developmentcourses, productontwikkeling-sessies heb ik wel niet meegemaakt waarin de flip-over een centrale rol speelde?
In hoeveel zaaltjes, conferentie-oorden, hotels heb ik niet verkeerd waarin aan mijn oor, met behulp van flip-overs, later beamers, en overenthousiaste trainer, iets werd genaaid?
"Nu verdelen we ons in groepjes van drie. Elk groepje neemt een sheet mee en bereidt een presentatie voor. Gebruik de rode plakkertjes voor jullie zwakke kanten en de groene voor jullie krachtige punten. Op de post-itjes kunnen jullie vragen en ideeën kwijt. Neem dus vooral veel groene plakkertjes mee! Veel succes en over een klein halfuurtje zien we elkaar terug in deze zaal!"
Er zijn nog altijd momenten dat ik met enige weemoed terugdenk aan mijn werkzame leven, ik had een geweldig beroep. 
Ik betrap mij erop dat ik het gemakkelijk kan romantiseren. 
Nu ik echter dat gekeutel en geneuzel aan de overkant van de straat bezie, ben ik God op m'n blote knieën dankbaar dat ik hiervan ben verlost!

30 oktober 2013

Grot

Tien jaar geleden kwam ik voor het eerst in een grot bij mij in de buurt, waar ooit prehistorische opgravingen hebben aangetoond dat deze grot door mensen bewoond is geweest. 
Dat is hij nog steeds een beetje. Er waren veel sporen van drankgelagen, kampvuren, graffitty en allerhande afval, een trieste aanblik. Temeer omdat deze grot een schuilplaats biedt aan de zeldzame Savi's dwergvleermuis. 
Bij latere bezoeken bleek de verstoring eerder toe dan af te nemen.
Ik stoorde mij zo aan de geringe bescherming van deze plek (enkel een bordje met het verzoek de grot niet te betreden in verband met het voorkomen van zeldzame vleermuizen) dat ik op hoge poten een brief heb geschreven aan het Ministère de la Forêt. Wanneer je als ministerie op je site vermeldt dat je er bent om de natuur te beschermen, doe dat dan! 
Die brief schreef ik circa twee jaar geleden.
Laatst reed ik langs deze grot en mijn blik werd getrokken door een vreemde metaalconstructie tegen de rotswand. Nader onderzoek maakte mij echt blij.
Die vreemde constructie tegen de rotsen moet voorkomen dat klimmers van bovenaf bij de grot kunnen komen. Rondom de ingangen van de grot is een reusachtig smeedijzeren hek geconstrueerd dat de rust in de grot zal garanderen. Bebording (inmiddels al gesloopt) leerde mij dat het geheel met geld van de EG is betaald.
Nou vraag ik mij af, is mijn brief de aanstichter van dit alles?

28 oktober 2013

Laatste duik?

Na de picknick toch nog even naar het strand voor een laatste duik.
Niet alleen ik had die gedachte want de weg naar het strand bij Narbonne stond vol geparkeerde auto's. De volgende dag meldden de kranten op de voorpagina dat het in de zomer niet zo druk was op Matteille.
Toch kon ik nog een parkeerplaats vinden en na een klein wandelingetje met mijn hond bereikte ik al snel een rustiger plekje.
Mijn duik in zee was een mooie afsluiting van een zomer waaraan geen einde leek te komen. Een zomer met volop zon en weinig wind. Over de regen zal ik maar niets zeggen want het probleem is hier niet de regen, maar het gebrek eraan. Na de zomer kwam de Indian Summer die tot deze dag voor een heerlijke verlenging van de zomer zorgde.
Laat nu de herfst maar komen, we zijn er klaar voor!

18 oktober 2013

Opnieuw caddy

Weer een week lang was mijn rol die van caddy.
Deze keer niet op golfbanen, maar op ongebaande wegen.
Dagen vliegen voorbij en kleine kinderen veranderen waar je bij staat.
Hoe zal ik mijn kleindochtertje de volgende keer zien?
Zal ik dan opnieuw de caddy van mijn dochter zijn en haar dochtertje kunnen torsen?

10 oktober 2013

De grootste

Sprinkhanen zijn er nu volop. De rood- en blauwvleugels, bidsprinkhanen en de grote sabelsprinkhaan.
Vandaag zag ik deze grootste sprinkhaan van Frankrijk voor het eerst.
Een exemplaar van bijna 15cm, waarbij je je afvraagt hoe komt het dat ik deze nooit eerder heb opgemerkt.
Als ik, nadat ik een voor mij nieuwe soort voor het eerst heb gezien, zie ik de dagen daarna deze ontdekking alom opnieuw. Zo zag ik op dit wandelingetje vijf bidsprinkhanen, waaronder een geel exemplaar die duidelijk demonstreerde dat de een z'n dood de ander z'n brood is!

7 oktober 2013

Caddy

Het kan verkeren.
Ik ben verworden tot caddy van m'n zoon.
Samen gaven we het beeld af van een rijke patser met z'n privé caddy/leraar.
Dat deden we op de golfbaan van Mazamet en Lamalou-les-Bains
Alleen kon ik hem niets leren, maar hoefde mij ook niet voor hem te schamen, want golfen kan 'ie!
Ik heb er van kunnen genieten, niet in de laatste plaats door het vinden van een groeiplaats van wilde cyclamen.

4 oktober 2013

Andorra revisited

Deze week is zoonlief op bezoek.
Het prachtige zomerweer zou op donderdag en vrijdag door regen worden verstoord, maar Andorra zou zonnig blijven, dus naar Andorra.
Ik sprak met de hotelier van het hotel in Sispony, waar wij graag overnachten ivm. de geweldige keuken, dat ik dat eeuwige gesloop van hotels, die vervolgens door nog grotere worden vervangen, zo langzamerhand meer dan zat ben. Andorra lijkt wel één grote bouwput.
Hij vertelde mij dat Andorra klaar is. Er worden geen nieuwe bouwprojecten meer gestart.
En bij nader inzien begon het mij op te vallen. Praktisch geen bouwkranen meer, alle alfaltwegen zijn glad en strak, alles is aangeveegd en opgepoetst. Hè, hè.
Tanna, mijn hond was mee en genoot van de wandelingen door de hellingbossen, zo het hotel uit, direct in het groen. Het was rustig en stil in het hotel, een plek om geheim te houden.
Andorra is voor velen enkel een goedkope plek voor tabak en alcohol.
In de winter een overvol skigebied.
Wat veel minder bekend is dat je er prachtige bergtochten kunt lopen door een fantastisch aanbod van hutten en refuges die van prima kwaliteit zijn.
Omdat praktisch iedereen in de shoppingcentra blijft (waar het toch een beetje zichtbaar wordt dat er door de crisis minder wordt verkocht) ben ik praktisch altijd de enige gast in zo'n hut.
Dus blijf genieten van de belastingvoordelen en na het winkelen weer gauw naar huis, zo blijft Andorra toch ook nog paradijselijk.