31 augustus 2012

Oudejaarsdag, Koninginnedag

Soms weet ik niet wat voor dag het is, maar 31 augustus is voor mij een soort oudejaarsdag.
Het is de geboortedag van mijn vader.
De dag werd thuis, Wilhelmina indachtig, altijd koninginnedag genoemd.
Nog lang na mijn vaders overlijden bedacht ik de leeftijd die hij op deze dag zou hebben bereikt.
Nadat hij honderd jaar zou zijn geworden ben ik hiermee gestopt.
Ouder dan honderd jaar kan ik hem niet meer voorstellen, laat staan honderdenvijf!
Zijn verjaardag werd altijd feestelijk gevierd.
Veel familie en vrienden over de vloer.
Nadat ik naar bed was gejaagd, luisterde ik nog lang naar de drukke gesprekken die beneden werden gevoerd.
Er was natuurlijk veel te vertellen.
31 Augustus was de laatste dag van de grote vakantie en iedereen kon dus verhalen wat hij of zij hadden ondernomen.
Ik had de zomervakantie, zoals elke jaar, bij mijn oma in Den Helder doorgebracht. Dagenlang op het strand van Julianadorp of Huisduinen. Bruinverbrand en met een koffer vol schelpen eindigde die periode met de treinreis naar Arnhem.
De volgende dag was dan die feestdag.
Voor de viering waren natuurlijk gebakjes en drank aan huis bezorgd.
Morgen waren er heerlijk restjes, met als hoogtepunt een flesje Hero.
Meestal betrof het Hero-ananas. Niet mijn favoriete smaak en waarschijnlijk van niemand, waardoor hiervan de meeste flesjes overbleven.
Einde van de lange zomer, begin van de school.
Cantharellen zoeken en bramen plukken.
Morgen is het nieuwjaar!

29 augustus 2012

Denkend aan Holland

Wat is typisch Nederlands?
Dat is een vraag die ik hier in Frankrijk nog wel eens moet beantwoorden.
Wat eten jullie, is de koningin nog steeds de baas, zijn Hollanders aparte mensen?
Als ik ons politiek systeem wil uitleggen beginnen de moeilijkheden al.
Nee de koningin is niet het hoofd van de regering. In principe wel, maar niet echt.
De baas van een departement is de Commissaris van de Koningin en wordt door de Kroon benoemd, nou ja niet echt, maar in principe wel.
Ja, het hoofd van de gemeente is bij ons ook een burgemeester. Nee, die wordt niet gekozen, maar door de Kroon benoemd, nou ja niet echt, maar in principe wel.
Vervolgens kost het mij veel moeite om aan te geven dat wij zo'n beetje de oudste democratie (Waterschappen) van Europa zijn, maar er wordt dan enkel nog meewarig geknikt.
Over dat eten van ons heb ik lang moeten nadenken, is dat erwtensoep of nasi?
Zo langzamerhand is de pizza ook in Nederland volksvoedsel geworden.
Toch is voor mij echt Nederlands eten nog altijd de drie-eenheid van aardappelen + groente + vlees (zonder stokbrood!).
En of wij een aparte volksgroep zijn of een soort provincie van Duitsland?
Dan kan ik met trots uitleggen dat wij echt een apart ras zijn.
Wij slaan op gepaste momenten hulpverleners in elkaar.
Wij zijn zo intolerant t.o.v. buitenlanders als de pest. We kankeren graag dat zij niet willen integreren, maar zelf doen wij geen stap in hun richting, zelfs van het woord Europa raken we in de war.
We zijn bang voor alles en daarom verzekeren wij Hollanders ons suf. Geen volk ter wereld heeft zich zo ingedekt tegen rampspoed als wij.
Ons gevoel voor onze historie is groots. Zo groots dat wij Pim Fortuijn hebben uitgeroepen tot grootste Nederlander aller tijden.
Als het kwik een dag boven de dertig graden stijgt worden we gewaarschuwd dat we ons moeten insmeren met factor 50 en minstens drie liter water op een dag moeten drinken, zo niet dan verschrompelen we door kanker of uitdroging.
Verkiezingen zijn verworden tot een soort bingo. De ene keer stemmen we PVV, om de volgende keer maar eens te switchen naar de SP.
Wel hebben we weliswaar minder rotondes dan Frankrijk, maar in tegenstelling tot de Fransen weten wij wel hoe je je op een rotonde moet gedragen en de clignoteur van je auto moet gebruiken.

28 augustus 2012

Kruisband

"Een paard en een hond, hinken om stront", leerde ik van een boer uit de Achterhoek.
Met andere woorden, eerst een tijdje aankijken.
Echter mijn Tanna bleef maar manken, vooral als we flink hadden doorgestapt vroeg ze om een extra rustdag.
Maandag bij de veearts geweest en de diagnose was een gescheurde kruisband.
Gisteren is er een nylon prothese geplaatst en nu heb ik een hond met een olifantspoot.
Van hinken is helemaal geen sprake meer, dat is nu strompelen geworden.
Het zal me nog een flinke revalidatie worden!

18 augustus 2012

Hittegolf

Gisteravond kwam de melding dat er een hittegolf is begonnen.
Hoezo, begonnen, die is er toch al vele weken?
Omdat er een windje uit zee kwam brachten we de dag op het strand door.
In Nederland is het nu ook heet en zullen de stranden overvol zijn, om maar te zwijgen van de wegen naar de kust.
Ik zou zeggen, kom maar; er is plek genoeg!

17 augustus 2012

Vijgen

Vandaag was de eerste grote vijgenoogst in de moestuin.
Ongeveer een maand geleden gaf de tuin de eerste vijgen, maar nu barst het van de rijpe vijgen.
Aangezien er niet meer tegenop te eten is en je de vruchten nog geen dag kunt bewaren bij de huidige temperaturen zaten de vijgen een uur na de pluk al gevangen achter glas.

Vraag 176


16 augustus 2012

Koters

Nieuwe ouders.
Trotse ouders.
Moderne ouders en digitaal ontwikkeld.
Met Twitter en Facebook communiceren ze met de buitenwereld over hun binnenwereld.
"Vind ik leuk".
Nieuwe ouders hebben nieuwe kinderen die ze graag aan de buitenwereld tonen.
Fotootje van kindje hier en fotootje van kindje daar.
Eenmaal op het digitale web blijft die foto daar tot het einde der tijden rondzwerven.
Van mij bestaat een foto in mijn blootje op een schapenvachtje.
Gemaakt door een vakfotograaf in zijn atelier.
Mijn ouders lieten hier zo'n twintig afdrukken van maken en verdeelden die onder familie en goede kennissen. Zodoende circuleert deze foto niet in een of ander pedofielen-netwerk.
De familiekiekjes werden, voorzien van onderschriften, in een album geplakt en spaarzaam getoond.
De nieuwe ouders zouden zich bewust moeten worden dat hun kind weliswaar hun kind is, maar dat het ook een wereldburger is die je verstandig dient groot te brengen tot zelfstandigheid.
Dat houdt dus ook in dat je zijn privewereld niet op straat moet gooien, maar zijn leven strikt privé dient te houden.
Ik denk dat menig kind, later als volwassene, ongelukkig zal zijn met al dat beeldmateriaal dat dankzij zijn ouders van hem op het internet circuleert zonder dat hij daarvoor toestemming gaf en waardoor zijn leven geheel is te reconstrueren: "Vind ik niet leuk!"

11 augustus 2012

Bouleswedstrijd

Twee keer per jaar wordt er op het plein voor mijn deur een jeu de boules toernooi georganiseerd.
Tijd om te participeren.
In verband met de hitte hadden mijn teamgenoot en ik verwacht en gehoopt dat we snel uitgeschakeld zouden worden.
Niets was minder waar en voor ons doen speelden we de sterren van de hemel en haalden de halve finale.
Maar dan ontmoet je de echte profi's en is het gauw afgelopen.
Vanavond feestvieren!

Groepsfoto

De muur in de gang bedekt zich met groepsfoto's.
Mensen die zich lang geleden lieten fotograferen ter gelegenheid van een huwelijk, een jubileum, een communie, een laatste schooldag. 
De foto's zijn zo oud dat er waarschijnlijk geen levend mens meer op staat afgebeeld.
Allemaal hun mooiste kleren en hun vriendelijkste gezicht aangetrokken.
Een beetje vals dus.
Dat vind ik het aantrekkelijke van een groepsfoto, die valsheid: niets is zoals het lijkt!

10 augustus 2012

Antennelibel

Als een kleine antenne zit het vrouwtje van de vuurlibel op een strootje.
Het is een plek waar ik dagelijks langs loop, de amandelboom op het hoogste punt van mijn dagelijkse wandeling.
Meestal is hier niet meer te zien dan wijngaarden en het uitzicht over de Pyreneeën.
Maar vandaag dus libellen.
Honderden tegelijk vergaderen onder de amandelboom.
Het is vandaag boven de 35°C.
Zou dat te warm zijn voor de vuurlibel? Als er een soort is die daar goed voor is aangepast dan is het deze wel.
Normaal wijst hij in de hitte met zijn achterlijf naar de zon, waardoor hij minimaal beschenen wordt door de hete zonnestralen.
Maar vandaag libellenoverleg.
Onder de amandelboom.
Honderden.
Vreemd.

8 augustus 2012

Craquelé

Het is inmiddels acht jaren geleden dat ik de luiken van de bibliotheek heb geschilderd.
Een heel werk, afbranden, schuren, gronden en plamuren, schuren, gronden, schuren en aflakken.
Inmiddels heeft de zon z'n sporen weer achtergelaten.
Craquelé.
Een prachtig woord en ook prachtig om te zien.
Glaswerk, schilderijen, maar vooral mensen die een beetje craquelures hebben winnen vaak aan schoonheid.
Gisteren bladerde ik door de laatste Vogue.
Prachtige mensen in nog mooiere kleren, behangen met onbetaalbare juwelen, damestasjes voor de prijs van twintig gevulde hutkoffers en nergens een craquelure.
Voor wie is zo'n blad, wie wordt gelukkig van al dat moois?
Ik wandel naar de bakker en groet en word begroet.
Bonjour Etienne (88 jr.).
Ça va Robert (92 jr.)?
Salut Babé (84 jr.).
Hé Daniel (85 jr.).
Allemaal getekend door de tijd.
Bij mijzelf herken ik ook een toename van barstjes en ik voel mij telkens een beetje dichter bij mijn dorpsgenoten.
Wat zouden zij van de Vogue gevonden hebben?
Connerie!

6 augustus 2012

Bij jezelf beginnen heeft geen zin

Wat ik voor de bevrediging van mijn behoeften nodig heb, is goed.
Wat daar bovenuit gaat, is ten overvloede en dus fout.
Deze zin las ik in een blog dat gewijd was aan het "probleem" luxe en hoe gaan we hiermee om. 
Diverse citaten uit het boekje De keerzijde van de economische medaille van H. Krijnen werden aangehaald.
Bij het lezen hiervan ga ik mij bijna een beetje schuldig voelen tot ik aan het einde de gebruikelijke oplossing verneem: verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Het is de oplossing die talloze gespreksgroepjes opperen nadat zij een avond lang getobd hebben over economische groei, luxe, spilzucht. Er wordt opgeroepen tot matiging, eerlijk delen, duurzaamheid.
Onder het genot van een kopje Max Havelaarkoffie en een volkorenkoekje worden de problemen verkend en conclusies getrokken: verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Ik vind dat toch zo'n ongelofelijke dooddoener.
Grote onzin.
Waar in de geschiedenis is de wereld verbeterd doordat iemand bij zichzelf begon?
Ik zou geen moment kunnen aanwijzen.
Er wordt wel gesteld dat de aanleg van het rioolsysteem de grootste zegen voor de beschaving is geweest.
Is de wereld hierdoor verbeterd? Was het een initiatief van iemand die bij zichzelf begon?
Het resultaat was dat de wereldbevolking sterker kon groeien en daarmee ook de consumptie van de aarde zelf.
Als soort is de homo sapiens een weg ingeslagen waarvan zij pas zal afwijken als het zichtbaar is dat deze doodloopt.
Tot dat moment zal de wereldbevolking enkel toenemen inclusief de onvermijdelijke toename van CO2.
Milieuconferenties, oproepen tot matiging, verhoging van belastingen als sturend mechanisme en de tobberige huiskamergroepjes zullen hieraan niets veranderen.
Soorten komen en soorten gaan.
Het is duidelijk dat bijvoorbeeld de neushoorn al op die doodlopende weg terecht is gekomen. De paar exemplaren die in dierentuinen leven hebben niets van doen met hun uitstervende soortgenoten, het zijn levende dodo's.
In die zin vraag ik mij af of wij uiteindelijk ook in een dierentuin terecht komen of zitten we er al in?
Het kenmerk van de wereld is dat zij zich niet laat verbeteren, maar dat zij is zoals zij is!

Tomatenwerk

De keuken is in een dampend laboratorium veranderd.
Uit de moestuin rollen nu kilo's tomaten naar huis om daar verwerkt te worden tot ingedikt sap zodat we de komende winter nog eens af en toe kunnen genieten van die heerlijke smaak van in de zon gerijpte tomaten. De dorpelingen beweren overigens dat mijn tuin tot eind december tomaten zal blijven geven.

5 augustus 2012

Bramen



Dit voorjaar plantte ik een paar bramenstruiken in de moestuin.
Er zitten vier bramen aan. 
Een foute actie dus.
Immers overal tussen de wijngaarden staan de wilde bramen op mij te wachten. 
Inmiddels heb ik meer dan vijf kilo geplukt en tot bramensap verwerkt.
Nu nog griesmeelpudding........

4 augustus 2012

Zin

Het mechanisch wereldbeeld van Isaac Newton zorgt er al driehonderd jaar voor dat de westerse mens is vervreemd van het begrip zin.
Als het universum een uurwerk van Newton is en de mens een microbe van het toeval dan is het begrip zin niets anders dan een pijnlijk detail.
En in een dergelijk universum is een biologische microbe, zoals ik, volkomen te verwaarlozen. Het uurwerk tikt zonder mij verder. Het loopt wellicht nog beter.
Maar tegenwoordig weten we dat Newton slechts de oppervlakte van de werkelijkheid licht heeft beroerd. Het universum is geen onveranderlijke machine; het is een hart.
Een levend hart dat uitzet en weer samentrekt, dat oneindig groeit, waarna het onverklaarbaar krimpt.
En zoals alle harten zit het vol geheimen en mysteries, vraagstukken, avonturen en verandering.
Slechts één ding is onveranderlijk: de hoeveelheid massa en energie.
Wat ooit heeft bestaan, blijft eeuwig bestaan, ook al is het in een nieuwe en andere vorm.
Ieder deeltje in mijn lichaam is dus net zo eeuwig als het wereldruim.
Maar het unieke van juist deze hoop deeltjes is dat hij weet dat hij bestaat.
Ik heb een bewustzijn.
Ik ben ervan overtuigd dat de zin juist daarin verborgen ligt, in het bewustzijn.
Ik weet niets van de vorm en niets van de inhoud ervan - of zin een vergelijking is of een gedicht, een lied of een sprookje - maar ik weet dat zin bestaat ..... ergens.

2 augustus 2012

Uitgedetermineerd

Bij mijn zoektochten naar Kalketrip struikelde ik steeds over een plantje waar ik maar geen naam bij kon vinden.
Als Nederlander ben ik gewend dat de flora van Heukels altijd uitkomst biedt. Ook al staat het door mij gezochte plantje er niet in, met de determineersleutel kom ik meestal zover dat ik dan kan overstappen in een van mijn Franse flora's en zo de oplossing vindt.
Echter bij deze plant lukte mij dat steeds niet en ik bleef maar ronddolen in het hoofdstuk asteraceae.
Dus nu moest mij de kortgeleden Flore Forestiere Francaise deel 3 uitkomst bieden.
En jawel, op pagina 961staat de oplossing van de sleutel: Staehelina dubia.
Hier wordt deze plant de witte rozemarijn genoemd  (maar dan moet je wel iemand tegenkomen die hem herkent). Een liefhebber van een droog en heet klimaat en dus ontbreekt hij in de Nederlandse flora's.
Ik ben nu wel zo'n beetje uitgedetermineerd.
De dagelijkse hitte zorgt dat de meeste planten nu aan het afrijpen zijn en de zaadvorming is bijna voltooid.
Tijd om te oogsten, bramen, vijgen, amandelen etc.