30 november 2011

Ochtendnevels

Altijd een hekel gehad om in de morgendauw te lopen. Nergens krijg je zulke natte schoenen van als van dauw.
Het is een van de leuke bijkomstigheden dat hier de dauw vrijwel direct met het eerste licht is verdwenen.
Vanmorgen klom ik boven de nevels uit en bleven mijn schoenen droog, heerlijk!

27 november 2011

Zondagrust

Voor de komst van het Renaultje 4 of de 2CV was de wereld gevuld met ezeltjes en oude paarden. Het persoonlijk vervoer, het ploegen en het transport van zware lasten was mensen - , of dierenwerk.
Als er op het land werd gewerkt was de reis naar huis vaak een uren durende onderneming. Er werd dus veelvuldig in het veld overnacht. De wereld is hier vol van historische herdersgrotten of hunebed-achtige onderkomens. Maar vooral de schuurtjes, in gebruik tot in de jaren zestig. Hier werd het gereedschap bewaard, de ezel gestald, geschuild met slecht weer en ook geslapen. Nu zijn praktisch al deze schuurtjes in verval.
Laatst is er een prachtig gerenoveerd.
Hij is niet op slot, maar uitnodigend staat erop vermeld dat je er gebruik van mag maken met het verzoek de hut weer netjes achter te laten. Er zit een keukentje in, een grote haardstee en met een trap naar boven kom je bij een slaapplaats. Alles keurig onderhouden.
Op mooie dagen claimen wij soms deze hut en lezen er de krant met een kopje thee, zoals vandaag.

Spreeuwen

Ze blijven lang dit jaar, de spreeuwen.
Het is warm, er staat nog veel gewas op de velden, het is veilig.
Steeds meer spreeuwen verzamelen zich in de Langue d'Oc.
Zolang de koude wind langs de Pyreneeën nog niet in aankomst is blijven ze hier.
Steeds voller vullen zich 's avonds de cypressen met vogels en ook de telefoondraden buigen door onder het gewicht van de spreeuwen.
Nu maar afwachten tot de tramontane komt en hopen op mooie beelden van enorme vogelwolken.

18 november 2011

Ganzentelling


Een luierdagje langs een binnenmeertje bij La Palme. Op de achtergrond het gesnater van roze flamingo's, een enkele aalscholver vliegt voorbij, zoemende vliegen, soms een verdwaald koolwitje.
Dan opeens het gebrom van drie helicopters, de flamingo's vliegen verschrikt op. In lange rijen vliegen ze voorbij en met een zeker automatisme ga ik ze tellen; het zijn er precies honderd. Ineens moet ik denken aan de ganzentellingen, die zijn  de oorzaak van mij automatische reflex. In het midden van elke maand de ganzen tellen langs het randmeer, hoeft niet meer, kan  ook niet meer. Maar, Ton, leuk was het altijd wel!

17 november 2011

Autowrak 3

Verscholen in een kastanjebos vond ik dit autowrak en weer werd ik getroffen door het beeld van verval van wat eens de glimmende trots van zijn koper is geweest. Welk verhaal schuilt achter deze achtergelaten vehikels?
Ik sprak er met buurman Etienne over. Hij vond het volkomen logisch, de aanwezigheid van zovele wrakken.
"Het is nog slechts een fractie van wat er vroeger allemaal stond. Tegenwoordig zijn er al een heleboel afgevoerd naar de stort. Het was heel praktisch, overal zo'n mooie schuilhut. Je hoefde immers nooit op je hoede te zijn voor een onweer of een zware regenbui, altijd was er wel een schuilmogelijkheid in de vorm van een afgedankte auto. Je moet denken dat er `dans l'époque' geen auto werd ingeruild als je een nieuwe kocht. Je reed hem helemaal op en daarna liet je hem ergens staan. Meestal op je eigen erf, handig als kippenhok, maar ook als refuge 'dans la nature'.

9 november 2011

Keukenhof

Ik ben nooit in de Keukenhof geweest, en ik betwijfel sterk of ik daar ooit zal komen.
Nu ik tussen de herfstige wijngaarden wandel, bezie ik de Keukenhof op mijn manier.
Telkens ben ik weer verbaasd dat druivenras, moment en methode van oogsten, ligging en verschil in verpleging zulke prachtige kleurschakeringen kunnen opleveren.
Mooier dan de Keukenhof? Ik zal het dus nooit weten!

3 november 2011

Reeënstangetje

Op het dashbord in mijn auto ligt een afworpstangetje van een reebok.
Ik kreeg het als afscheidscadeau van JaRo.
Ik ben er erg blij mee. Het werd door hem niet ver van mijn huis in de boswachterij opgeraapt.
Dit soort vondsten geef je niet zomaar weg.
Na afloop van de receptie heb ik het op die plek in de auto gelegd met de bedoeling hem thuis in een verhuisdoos te stoppen. Echter hij is daar blijven liggen en zo herinnert hij mij bijna dagelijks aan een stukje bos in Nederland.
Het wild wordt in toenemende mate als een economische factor gezien.
Hoe kun je wildexcursies maximaal uitponden, hoe kun je het afschot winstgevend maken?
Op dit moment is de laserpointer nog verboden, maar wie weet komt er ooit een systeem waarmee je tijdens het afschot de te verwachten kilo's wildbraad kunt aflezen.
J. het was even zoeken, maar speciaal voor jou als dank dit filmpje (het is tenslotte St. Hubertus):