31 mei 2016

Mei

Een nieuwe lente en een nieuw geluid 
Ik trek er met mijn hond op uit
Nu hoef ik niet meer alle dagen
Aan anderen om hulp te vragen.
Elk jaar in de maand mei neem ik Mei van Herman Gorter ter hand en probeer ik in dezelfde maand de 4381 versregels te lezen.
Ik loop momenteel, zoals dat heet bij de fysiotherapeut, twee maal per week. Telkens nam ik het versboek mee en las ik het gedicht tijdens de behandelingen.
Echter de Mei laat zich niet in vier uren lezen.
In totaal kostte het mij het ditmaal 14 uren.
Het was weer een genoegen, met opnieuw vele nieuwe ontdekkingen (met dank aan Willem Wilmink).

7 mei 2016

Afscheid

Een paar jaar geleden kregen we nieuwe buren.
Een Iers echtpaar dat hier al een tijd een vakantiewoning bezat, besloot zich permanent in Frankrijk te vestigen.
Ik zeg een Iers echtpaar, maar hun hele leven woonden zij in Engeland.
Al snel raakten wij met hen bevriend.
Wij deelden immers hetzelfde: huis en haard verlaten om een droom te verwezenlijken.
Voor Engels sprekenden is het Frans een moeilijke taal.
Dus af en toe hielpen wij hen met (ver-)taalproblemen.
Het lukte hen ook na taallessen, niet om makkelijk met de lokale bevolking te communiceren.
Dit heeft niet meer dan twee jaar geduurd.
Zij kochten een huis in Ierland.
Nooit eerder woonden zij in dit land van hun voorouders, maar het schijnt dat Ieren een sterke band met hun vaderland houden.
In maart zouden zij vertrekken, maar een depressie maakte de reis onmogelijk.
Vele wandelingen heb ik met G. gemaakt om hem wat afleiding te bezorgen.
Dit heeft in de laatste drie maanden onze band hierdoor enorm versterkt.
Vanmorgen zijn ze vertrokken en laten een enorme leegte in mijn hart achter.
De band is verbroken en wat blijft is verdriet.
Maar ach, gaat niet alles voorbij?

1 mei 2016

Europees vogelkoor


Vannacht om drie uur begon op de radio de uitzending van Vroege Vogels.
Een bijzondere uitzending.
Van Moskou tot Cork in Ierland werd het ontwaken van zangvogels in de ochtend gevolgd.
Heel vaak memoreren mevrouw L. en ik het ontwaken van de vogels in het voorjaar toen wij nog op de Ugchelse Berg woonden.
Het was alsof een vloedgolf aan geluid om zes uur 's morgens de slaapkamer binnen denderde.
Vaak denken wij samen dat we dit gebeuren aan het overdrijven zijn; romantiseren!
Echter vanmorgen beleefde ik het allemaal weer opnieuw.
De werkelijkheid is nog gekker dan de herinnering; in een woorden overweldigend.
Ik kreeg er tranen van in mijn ogen; een geweldige uitzending!
Hier in Zuid-Frankrijk hoor ik 's morgens wat gepruttel van de Zwarte roodstaart, een Turkse tortel en een paar Mussen en een Hop.
Ook leuk, maar toch anders . . .