30 december 2008

Nieuwjaar

Uren, maanden, dagen, jaren
vliegen als een schaduw heen.
Kon ik ze maar bedaren,
Die wormen in m'n houten been!
Tja, er is alweer bijna een jaar voorbij. Feitelijk stelt de wisseling van een jaar niets voor. Het weer verandert niet, ik word er niet wakker van, het maakt mij niet rijker of armer.
Toch heeft het iets. Ik heb altijd een beetje het gevoel dat ik iets afsluit dat niet geheel perfect is en dat ik de kans heb om van het nieuwe jaar iets beters, mooiers te maken.
Laten we dat dan maar weer gaan proberen in 2009!
Morgen sluit ik de deur hier in Montouliers en dan vertrekken we voor een paar dagen naar de Elzas. Twee heerlijke weken heb ik hier beleefd. Leven in een dorp is toch iets aparts, met z'n kleine en grote drama's en vreugdes. Van beide zijn Gaby en ik weer deelgenoot geweest.
Allemaal een gelukkig nieuwjaar!

26 december 2008

Witte Kerst

Geweldig.
Gisteren nog tot vijf uur buiten gezeten, waar het in de zon 21 graden werd....vandaag opgestaan met sneeuw!.
Het grappige is dat de Fransen zo verlangen naar een Witte Kerst, maar zij kennen slechts één Kerstdag. Dus nu zijn wij hier de enigen die een Witte Kerst beleven!

25 december 2008

Kerstmenu 2008



Le Menu de Noël 2008\
-

Huîtres - Marennes d' Oléron
-
Côtelettes d'agneau grillées
Légumes variés
-
Glace mango - crème Chantilly
-
Café 
Friandises de Danemark


Les Vins:
-
Pacherenc du Vic Bilh Sec Laplace 2007
-
Voûlte Gasparets 2006
-
Saint Jean de Minervois


24 december 2008

Kerstwens


Ik stel mij voor dat de komst van Jezus in de Synagoge, dit als een lopend vuurtje door de omgeving ging.
Misschien kwamen wel vele honderden mensen naar de tempel, om daar kennis te maken met die persoon en met zijn boodschap.
En Jezus kwam naar de tempel, maar hij zag de mensen niet en richtte zich niet tot hen.
Hij zag maar één iemand, een melaatse en naar die persoon ging hij heen, voor hem was hij gekomen, met hem had hij een afspraak.
Waarom negeerde Jezus de massa en keerde zich tot maar één persoon, tot die melaatse?
Wel, ook een melaatse moet zich aan iets vast kunnen houden en daarom Jezus zag enkel die ene persoon.
Binnen mijn blikveld zie ik uit naar mensen die ik helpen kan.
Over de horizon kijken lukt niet en dat geeft ook niet, want achter de horizon zijn mensen die hetzelfde doen. Helpen is, vind ik, een persoonlijke daad, die je in je eigen omgeving moet verrichten.
Met behulp van een chequeboek de nood ledigen aan de andere kant van de wereld, sust wellicht mijn geweten, maar daarmee negeer ik tegelijkertijd de kracht van de gemeenschap aldaar om zelf tot oplossingen te komen en het verblindt mij voor de nood in mijn eigen omgeving.
Als we allemaal een melaatse een helpende hand zouden bieden, zou dan het aardse paradijs geen werkelijkheid zijn?
Ik wens iedereen een heel gelukkig Kerstfeest!

Wereldwondertje

Al bijna vijftien jaar kennen wij Minerve en bezoeken het af en toe. Altijd lazen wij de verwijzing naar de Pont Naturel maar hebben nooit de moeite genomen om daarheen te wandelen. Nu wilden wij in Minerve gaan lunchen, doch het restaurant was gesloten. Na veertig jaar is Louis Patrick Evenou ermee gestopt, geen ramp, maar wel jammer. Dit gaf ons wel de gelegenheid om de wandeling door de rivierbedding te maken en onder de natuurlijke brug door te lopen. Toen we aan de andere zijde kwamen en ons omkeerden wachtte ons een surprise: wat een theater!

23 december 2008

Schaduwzoen

Omdat vandaag de stookolie geleverd zou worden hadden we huisarrest. In alle vroegte druivenstokken opgehaald, thuis in stukken gezaagd en opgestapeld. De garage eens flink opgeruimd en een houtkacheltje opgeknapt. Net in de middag werd de olie geleverd, voor bijna de halve prijs als afgelopen zomer; de economische crisis heeft zo z'n voordelen!
Omdat het zo'n stralende dag was zijn we gaan wandelen op de vlakte van Argeliers. In de wijngaarden werd in t-shirts gesnoeid, windstil en een prachtige zon aan een heldere hemel. De hele dag was de Canigou bedriegelijk dichtbij.
Terugwandelend gaf de zon ons een schaduw met lange benen, een fenomeen dat Gaby nog niet kende!

22 december 2008

Luieren

Een dag met een gouden randje. Prachtig zonnig, dus met de picknick naar zee. Heerlijk geluierd bij Gruissan. Met een wijntje onder de bomen, waar we zomers verdoofd worden door het geluid van de Cigales. Nu fladderde er een Atalanta voorbij, miertjes kwamen ook buiten kijken, Kuifleeuwerikken trippelden voorbij en in het water sjokten een paar Flamingo's. In de middag langs het strand gewandeld, maar vooral weer geluierd op een bankje in de zon. Voor ons was een Aalscholver zich aan het uitsloven met duikdemonstraties die hem enkel onze bewondering opleverde, maar geen enkel visje....een echte amateur!

21 december 2008

Zonnewende


De kortste dag van het jaar was voor ons in Montouliers de warmste.
Vanmiddag heerlijk liggen zonnen langs een pad door de wijngaarden.
Zoemende vliegen, een hagedisje kwam kijken en Puttertjes, Kneuen en Keepjes zochten voedsel in het veld.
Wat zag ik tot mijn verbazing: de orchideeën staan al in de startblokken!

19 december 2008

Vogelballet

Nu al een paar dagen komen er in de namiddag enorme vluchten spreeuwen een demonstratie van hun kunnen geven. Wat is dat toch voor een vreemde communicatie, zo vlak voor het slapen gaan? Soms is de lucht even verduisterd door de grote aantallen vogels die ineens de meest vreemde dansen boven ons dorp uitvoeren.

Dapper

Tijdens de picknick vlogen er nog libellen (Sympetrum fonscolombei) maar er bleek ook nog een sprinkhaan actief te zijn.
Geweldig dapper van zo'n Blauwvleugelsprinkhaan (Oerdipeda caerulescens) om maar te blijven rondhopsen!
Zulke insecten geven je meteen een zomers gevoel!

18 december 2008

Baguette

Toen ik gisteren een baguette opsneed, veranderde het in een Paasbrood; merkwaardig zoiets in de Kersttijd!

17 december 2008

Blogles

Mijn dochter maakte over dit blog eens een wijze opmerking die ik hier herhaal: hoe meer jouw blog ergens over gaat , hoe minder reacties er gegeven worden. Dan lijkt het wel of mensen bang zijn iets van zichzelf bloot te geven.
En zo is het maar net. Reacties roepen weer reacties op en voor je het weet kakelt weer iedereen, iedereen na.
Voor wie het weten wil staat het doel van mijn blog duidelijk in de kop omschreven. Hoe meer reacties hoe liever, maar altijd over de inhoud.
De rest is immers amateurpsychologie: een sombere gedachte zal wel uit een somber hoofd komen.
Maar beste lezer, zo simpel is de wereld niet en ik al helemaal niet!

15 december 2008

Veranderingen

Lang heb ik Frankrijk gezien als een land met een zeer sociale samenleving.
Het revolutionaire ideaal liberté, egalité et fraternité lag hieraan mijns inziens ten grondslag.
Het drie klassensysteem maakte plaats voor twee klassen: de rijken en de niet rijken. In de dorpen was dit goed herkenbaar, overwegend sobere burgerwoningen en aan de rand van de bebouwing een ommuurd park met daarin een chateau, verscholen rijkdom.
's Zomers werd de burgerzin zichtbaar door het uitbundige cafébezoek en de partijtjes jeux de boules op het dorpsplein. Hier vonden ook regelmatig de gezamenlijke maaltijden plaats naar aanleiding van een of ander feest. Na het avondeten droegen de vrouwen een stoel naar buiten en zo veranderde de straat in een gezellige huiskamer.
Maar wat ik schets bestaat enkel nog in de films van Tati.
De komst van de televisie deed steeds meer mensen besluiten thuis te blijven: geen boules meer op het plein, geen stoeltjes meer op straat.
Met de televisie kwam ook het geld. Werd voorheen het geld uitgegeven aan directe levensbehoeftes, waaronder de maaltijd een belangrijke rol speelde, nu werd vooral de directe leefomgeving aangepakt. Als ideaal geldt een villaatje met daarbij een barbeque, een zwembad en een tennisbaan, dit alles omgeven door een hoge muur. De 2cv´s en de Renault 4´s zijn inmiddels vervangen door patserige 4x4´s.
Tegelijk zie ik dat de kleine restaurants, waar je een uitgebreide keuze had uit vele culinaire specialiteiten, in hoog tempo het veld hebben geruimd voor de Mc Donalds, de Quicks en de Flunches die maaltijden verschaffen op het niveau van gaarkeukens waarop de Fransen zich als hongerige wolven hebben gestort.
Ik heb soms de indruk dat de individualisering is doorgeslagen in egoïstisch, consumptief gedrag.
Maar ik moet mij ook afvragen of wat ik zie en beschrijf ook het werkelijke beeld betreft. Ik ben er zeker van dat dit niet zo is, immers alles is altijd in beweging en de constateringen die ik heb beschreven werden op soortgelijke wijze ook al gemaakt door Tacitus, Spinoza, Voltaire en mijn opa. Dus door mijn omgeving te observeren, observeer ik vooral mijzelf!

10 december 2008

Lessen van Colijn

Als het aan dit kabinet ligt, dan zal de credietcris voorlopig nog wel even aanhouden. Zoals altijd in vergelijkbare situaties zijn het de liberalen en christelijke partijen die, of willen bezuinigen, of willen vasthouden aan een maximaal bestedingstekort van 2%. Onze overschotten zijn dus gigantisch en worden aangewend om te zorgen dat de op de pof levende Amerikanen hun gedrag niet hoeven te veranderen.
Nu maar hopen dat Bos niet in de voetstappen van Colijn gaat lopen en vasthoudt aan de idiote gouden standaard, maar eens flink gaat investeren in projecten die de werkloosheid zullen beteugelen, een bijdrage zullen gaan vormen voor een milieuvriendelijker en duurzamer samenleving en ook onze kinderen uitzicht bieden op een leefbare wereld!

5 december 2008

Geloof

't Was ijzig koud, december Sinterklaas
en jouw verpakt vertrek was de surprise
waarmee je zei: "Ik wil geen dromer, dwaas!"

Jij kon niet voor de naakte onschuld kiezen
Je eiste meer van waarheid dan een kind
per dag aan spel en speelgoed kan verliezen

Ik schrijf ook geen gedicht dat ooit begint
of eindigt met vostrekte overgave:
jij ken de taalstrijd niet, haar schrikbewind

In beelden draag ik zwaartekracht ten grave
Mijn weemoed moet de man in mij te baas
met dromen die eertijds dit kind omgaven:
geloof in God, Klaas Vaak en Sinterklaas

2 december 2008

Tosti


Ik vind veel dingen lekker, maar voor een tosti mag ik wakker gemaakt worden.
Vreemd hoe zoiets simpels, in menig eethuis als iets smerigs wordt uitgeserveerdL te koud, foute kaas, te lang geroosterd.
Daarom maar even vertellen: tweemaal (niet vers) casino, beleggen met oude kaas, daartussen een plak schouderham besmeerd met mosterd (wordt vaak vergeten). In de tostimachine één minuut roosteren, één minuut wachten en dan ruim twee minuten weer roosteren. Heerlijk met een gepocheerd ei erop (zondagmorgen!).